"Eskiden yazlar daha güzel geçerdi. Yemeklerin tadları, sıcak havada denize girip serinlemenin verdiği o keyif... Ama simdi yazlar yaz gibi hissettirmiyor. Havada boğucu bi sıcakla eski anıları anmaktan başka bir şey yapamıyoruz. Sahi ne zamandan so...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"İyi misin?" elimi tutan rahatlatıcı ses tam zamanında gelmiş beni bayılmadan bi kaç saniye önce tutmuştu. "İyiyim" dedim hızla toparlanıp "sağ ol" elimle başımı tuttum ve yerdeki kan damlasını görmemle Denis'i hatırlayıp çabucak kabine girdim.
Dolapların oradan ağlama sesi geliyordu, kim ağlıyordu? Denis'in eli çok mu kötü kesilmişti? Endişe ve korkudan kalbime bi acı saplandı, daha hızlı bi şekilde kendimi dolapların oraya attım ve gördüğüm manzarayla içimi daha büyük bi korku kapladı, Denis.. ağlıyordu.
Küçükken köpek bizi kovaladığında, ilk aşkı Samet kalbini kırdığında bile ağlamamış olan arkadaşım ağlıyordu. Panikle cankurtaranın sardığı eline baktım "Noldu çok mu derin kesilmiş?" "Dikişe ihtiyacı olabilir, en kısa sürede doktora görünmeli."
Lal yanında ağlayan Helin'e döndü "Sen niye ağlıyorsun?" "Benim yüzümden oldu." "Hayır Hande beyinsizi yüzünden oldu. Şunu bi atlatalım ben ona yapacağımı biliyorum."
Cankurtaran gitmişti, şimdi sadece dördümüz kalmıştık. Endişeyle Denis'in önünde egilip ellerini tuttum "Aşkım neden ağlıyorsun?" Biliyordum başka bi şey vardı ve hislerimde yanımlamıştım. " Annemler büfeyi satıcak." "Ne!" Lal şokla bağırdı "Neden?" "Abim" dedi Denis hıçkırıklarının arasından "Yunus döndü mü?" dedim tiksintiyle. "Hayır bi kaç kişiye borcu varmış." "Nasıl borcu varmış? Ünide okumuyo mu bu çocuk?" "Okumuyormuş işte, okula aylardır gitmiyormuş bile. Borcu olan kişiler bizi buldu, abime ulaşamadıkları için bizden istiyorlar parayı." "Büfenin geliriyle ödenmez mi?" "Hayır ödemediğimiz her gün faize biniyormuş." "Ne demek faize biniyormuş, mafya mı bunlar?" dedi Helin sinirle. "Bilmiyorum annem korkmayayım diye bana bi şey söylemiyor." "Abinin borcu ne kadarmış? Belki biz bi şeyler yapabiliriz." "7 milyon civarı" "Tamam babamdan isteyebilirim." dedi Lal "Bizimkiler de verir ortaklaşa öderiz." Helin'i onaylayıp kafa salladım ama Denis'in morali düzelmemişti. "Hayır annem özellikle haberiniz olmasını istemedi, zaten biliyorsunuz verseniz de kabul etmezler." "Ya şu an bunları düşünmemelisiniz, ailelerimiz kaç yıllık arkadaş böyle zamanlarda birbirlerine destek olmayacaklar da ne zaman olucaklar?"
Denis Lal'e olumsuz bi şekilde kafasını salladı "Lütfen söylemeyin bana da size söylemem konusunda tembih ettiler zaten, bilmiyormuş gibi yapın." "Hiçte bilmiyormuş gibi yapamayız." Lal Helin'i gözleriyle susturdu "Tamam kanka önce şu eline baktıralım. Helin Batu'yu arasana bizi alsın, Selen sen de havuzun yanındaki eşyalarımızı al ben de buradakileri toplayacağım." "Tamam." deyip dışarı çıktım, tam şezlongların olduğu tarafa yöneliyordum ki kapının önünde bekleyen Kuzey'i görmemle durakladım "Sen hala burada mısın?" "İyi gözükmüyordun öylece bırakıp gidemedim." "İyiyim ben bi şeyim yok merak ettiğin için sağ ol. Ha bu arada yarınki planı ertelesek olur mu?" Kuzey'in yüzü huzursuz bi hal aldı, nedenini sorucakmış gibiydi sonradan vazgeçmiş olmalı ki sadece "Tamam öyle yapalım." dedi.
Gerçek bi minnettarlıkla teşekkür ettim ve hızlıca yanından geçip eşyalarımızın yanına gittim ama Kuzey'in peşimi bırakmaya niyeti yok gibiydi, almaya yeltendiğim canta ve havluları ben daha ne olduğunu anlamadan bir çırpıda topladı.
"Napıyorsun?" "Hepsini taşıyabileceğini sanmıyordun herhalde değil mi?" "Gayette taşıyabilirdim." İnanmadığını belli edercesine güldü "Öyle mi?" O sırada Helin'le Lal Denis'in iki yanında dışarı çıktılar. Denis'in ağlaması durmuştu ama eli yine kanamıştı, sargısının iyice kızıla boyandığını görünce endişeyle yanına gittim. "Neden kanaması durmuyor?" "Çok derin kesilmiş, Batu hala gelmedi mi? Şimdiye gelmiş olması lazımdı." "Bilmiyorum görmedim." Lal'e cevap verirken bi yandan gözlerim etrafta Batu'yu aradı.
"Acilse ben götürebilirim." Hepimiz aynı anda Kuzey'e döndük. Lal hızlıca cevap verdi "Yok sağ ol Batu birazdan gelir." "Emin misin? Çünkü arkadaşının eli pek iyi gözükmüyor." "Lal o haklı şu an kimin arabasıyla gidiceğimiz konusunu tartışmamalıyız." Lal bi süre düşündü ve ardından "İyi tamam" deyip beni onayladı. Kuzey'in peşinden havuzun dışına park alanına doğru çıktık. Kuzey elindeki eşyalarımızı bagaja koydu ve arabanın kapılarını açtı. Arka tarafta Denis'i sıkıştırmamak için öne bindim, Helin de arabaya yerleşirken bi yandan Batu'ya hastaneye gittiğimizi haber veriyordu.
Yaklaşık 6 7 dakikalık bi araba yolculuğundan sonra hastaneye vardık ve Denis'i muayeneye aldılar Lal de yanında gitmişti. Helin dışarda bi yerde Furkan'la konuşuyordu bense Kuzey'le hastane koridorunda öyle tuhaf bi sessizlikte oturuyordum. Batu'yla beraber dönebileceğimizi söylememize rağmen gitmemişti. Ne yapmaya çalıştığını anlamıyordum Denisleri tanımıyordu bile. Yine de bu düşünceli hali ona daha çok ısınmama sebep olmuştu, o kibirli şımarık çocuk görüntüsü iyice yok olmuştu gözümde.
Batu koridorun başında göründü, Helin'le birlikte bizim tarafa doğru geliyorlardı. Gözlerini etrafta gezdirdi ve Kuzey'le beni görünce durdu, kaşları çatılmış tekrar yürümeye başladığında adımları daha da hızlanmıştı ve daha yanımıza varmadan sinirle soludu "Onun burada ne işi var?" Helin açıklama yapmak için ağzını açmıştı ki konuşmasına izin vermeden Batu'yu kendimden emin bi şekilde cevapladım "Ben çağırdım, bizi götürmesi için."
Batu'nun kaşları sanki olabilirmiş gibi iyice çatıldı "Sen mi çağırdın?" Batu'nun hemen arkasındaki Helin şaşkınlıkla ağzını oynattı "Napıyorsun?" ama durmadım benim canımın sıkıldığı gibi onun da canının sıkılmasını istiyordum. Ayağa kalkıp kollarımı birbirine bağladım "Evet, bi sorun mu var?"
Batu güldü ama bu her zamanki gülüşlerinden farklıydı, aşağılar gibiydi. "Şimdi de ondan hoşlanıyorsun yani." dedi alaycı bi şekilde. "Şimdi de?" "Gerçekten bilmediğimi mi sanıyorsun? Helin'in yanında konuşmayayım istersen." "Ne? Sen ne saçma-" Muayene odasının kapısı açıldı ve Denis'le Lal dışarı çıktılar. Batu beni görmezden gelip yanlarına gitti. Bense neyden bahsettiğine anlam veremediğim için bi süre öyle kaldım.
"Nasıl oldu bu kankam ya?" "Bilmiyorum ama bı süre LoL giremicem sanırım." Batu Denis'in söylediğine tatlı bi şekilde güldü az önce bana gösterdiği o soğuk kırıcı halinden eser yoktu simdi, bu istemsiz kalbim acıttı.
"Ne demek nasıl oldu bilmiyorum? Tabii ki biliyoruz, Batu bunu senin salak-" Lal Helin'e yandan dirsek atıp onu susturdu "Batu araba nerede gidelim hadi." "Ben gelmiyorum." dedim hızlıca. Lal sinirle homurdandı "Ne demek gelmiyorum?" "Kuzey'i yalnız bırakamam siz gidin ben onunla dönerim." Batu "Keyfin bilir." deyip yanımdan Denis'le beraber geçti. Bunların hepsini onun kalbini kırmak için yapsam da daha çok o beni kırıyormuş gibi hissediyordum. Lal'le Helin eve gidince mesaj atmamı tembihledikten sonra Batı'nun peşinden gittiler. Özellikle Lal sana güvenmiyorum bakışlarını Kuzey'in üzerine atarken eger olur da geç kalırsam beni arayacağını tam üç kere söylemişti. Kuzey'inse gördüğü bu muamele hiç umrunda değil gibiydi hatta fazla sessizdi. Kızlar gidince bile hiçbir şey söylememiş ben "Gidelim mi?" diyene kadar öylece oturmuştu.
Arabada da benim bi kaç başarısız konuşma girişimim dışında aynı sessizlik sürdü taki evimin önüne gelene kadar. Kemerimi çözüp tam bugün yaptığı şeyler için teşekkür edicektim ki bana baktığını fark ettim.
Öyle korkunç ve ruhsuz bakıyordu ki anın ürpertici havasından tek bi kelime bile edemedim. Yavaşça bana doğru eğilince refleksle elim kapıya gitti ama kapı kilitliydi. Gözlerimi o soğuk donuk gözlerinden kaçırmak istedim ama yapamadım, korkuyla yutkundum.
"Eğer" dedi fısıltıyla "Bir daha beni o ergen sevgilini kıskandırmak için kullanırsan seni buna pişman ederim." Bana bakmayı bırakıp direksiyon tarafına geri döndü bense öylece kalakalmıştım. Kapının kilidinin açılma sesini duymamla korkunç hipnozdan kurtulmuş gibi irkildim "İn şimdi"
O gün o arabadan indikten sonra bile o ürpertici havayı, ilk kez tanıştığım Kuzey'in o tarafının korkusunu uzun süre üzerimden atamadım.
