Aşk engel tanımaz

Korku

     9. Bölüm
                           " Korku  "

Dış ses.

Efe, Naz'ı odasına, yatağın üstüne bıraktı. Naz şoktaydı. Efe kıyafetlerini bile çıkarırken tepki veremedi. Öylece baktı. Bomboş baktı. Ardından kapı açıldı.

"Ne yaptın ona adi herif" diye adeta gürledi Lena.

Efe'nin üzerine yürüdü. Berat elinden tuttu. Sakinleşmesi gerekiyordu. Efe ve Atalay iyi değildi. Kimseye birşey olmaması için birinin sakin olması gerekiyordu. Bu görev de Berat'a düşmüştü.

Efe buz gibi bir sesle "Birşeyi yok uyuyor sadece" dedi.

Lena koşarak Naz'ın yanına yaklaştı. İlk önce nabzını kontrol etti. Şükürler olsun ki yaşıyordu. Sonra vücuduna baktı. Hiçbir yerinde morluk, kızarıklık yoktu. Derin bir nefes aldı. Bir saatin sonunda nefes aldığını hissetti. Fark ettiği şeyle kanının çekildiğini hissetti.

Naz'ın üzerinde dizlerinin altında biten, bol bir tişört vardı. Efe'nin tişörtü.

Derince yutkundu Lena. Korkuyla kaldırdı başını. Efe'nin gözlerine dikti gözlerini. O gözlere bakar bakmaz korku silindi yerine alev alev yanan bir çift zümrüt yeşili göz kaldı.

"Eğer, eğer düşündüğüm şeyi yaptıysan sana yeminim olsun ki seni bu odaya gömerim. Kendi canım pahasına yaparım bunu" dedi Lena dişlerini sıkıp kendini kontrol etmeye çalışarak.

Efe dişlerini sıkarak "Tecavüzcüyemi benziyorum ordan" dedi müthiş bir sinirle.

Lena alayla güldü "Evet ve daha birçok şeye benziyorsun ama bir insana benzemiyorsun. Sana, size bakarken midem bulanıyor" dedi yüzünü ekşiterek.

Efe öfkeyle bir adım yaklaştı. Ama Berat ikisinin de kolundan tutup odadan çıkardı. Odanın kapısını kilitlediler. Lena Naz'ın yanına uzandı sarılarak uyuyakaldı.

Efe ve Atalay büyük bir tören düzenlediler. Kendi elleriyle verdiler toprağa kardeşlerini. Yıllardır özlemiyle yanıp tutuştuğu kardeşlerini buz gibi bir toprağa gömdüler. İçleri kan ağlaya ağlaya toprak attılar üzerlerine.

Bu cenazede Efe ve Atalay'ın düşmanları da vardı. Arkalarından iş çevirenlerde. Herkes çok iyi biliyordu onları durduracak hiçbir şeyin kalmadığını. Şimdi daha da tehlikelilerdi. Çünkü kaybedecek hiçbir şeyleri kalmamıştı.

Herkesin iyi bildiği gibi en tehlikeli insan kaybedecek hiçbir şeyi olmayan insandır. Asıl şov daha yeni başlıyordu. Sahne sırası onlardaydı. Şimdi oturup yarattıkları cehennemi seyretme vaktiydi.

Cenaze töreni bitene kadar Berat ve Ayhan kardeşlerinin katillerini bulmuş ve diri diri yakmışlardı. Tabii o iki şerefsizler Mert Kaya'nın piçleriydi. Efe ve Atalay'ın en büyük düşmanı. Adamlardan geriye kalanları büyük bir hediye kutusuna koyup Kaya piçinin kardeşine yollamışlardı.

Sabah olmuştu. Atalay Lena'yı Efe'nin odasından sürükleye sürükleye çıkarmıştı.

Naz yavaş yavaş kendine geldi. İlk gördüğü şey Efe'nin yüzü olmuştu. Görür görmez yatakta geriledi. Şuan en net hissettiği şey korkuydu. Efe bir adım yaklaştı. Naz hızla başını iki yana salladı. Gerilemeye devam etti.

Efe durmadı bir adım daha yaklaştı. Naz hızla ayağa kalkarak kapıya koştu ama kilitliydi. Efe sakin bir şekilde bir adım daha yaklaştı.

Naz "Gelme lütfen yaklaşma" dedi çok kısık çıkan sesiyle.

Efe durmadı. Yaklaşmaya devam etti.

Naz duvarın en köşesine sindi. Bacaklarını kendine çekip daha fazla sokuldu duvara.

Efe durmuyordu. İnatla yaklaşmaya devam ediyordu.

"Lütfen" dedi gözlerinden damla damla yaşlar süzülürken.

"Yalvarırım yaklaşma" dedi çaresiz bir şekilde.

Efe, Naz'ın tepesine dikildi. Elini kaldırdı  yerden kaldırmak için.

Naz elleriyle başını sardı. Kendini koruma pozisyonuna geçti. "Vurma" dedi cılız bir sesle.

Efe'nin aklına dün sabah attığı tokat geldi. Derin bir nefes aldı. Yaptığı şeylerin farkındaydı ama gözü dönünce kendine engel olamıyordu.

Yavaşça diz çöktü. Naz'ın elini çekti yüzünden.

Yumuşak bir sesle "Sakin ol sana zarar vermek değil niyetim" dedi.

Naz bu temasla sımsıkı kapattı gözlerini.
Kapattı kulaklarını. Efe'nin sesi bile o odada adamı canlı canlı keserken attığı kahkahaların sesini andırıyordu. Daha fazla sindi duvara.

Birden bedeninin havalandığını hissetti. Hızla açtı gözlerini.

"N ne yapıyorsun bırak beni" dedi.
Efe umursamadı bile. Naz'ı yatağın üstüne bıraktı. Kaçmaya çalıştı, izin vermedi. İtmeye çalıştı gücü yetmedi.

Efe Naz'ın üstüne çıktı. Naz'ın gözleri kocaman açıldı. İyice debelendi. İstemiyordu, vuramıyordu. Efe'nin bacakları Naz'ın bacaklarının hareketini kısıtlamış, elleri ellerini hapsetmişti. Tüm korkusuna rağmen kafa atmaya çalıştı. Efe kıl payı kurtuldu.

Efe "Rahat dur" dedi son derece sakin bir sesle.

"Bırak beni ne yaptığını sanıyorsun. Birde tecavüze mi başladın piç herif" diye bağırdı.

Efe'nin dudakları usulca kıvrıldı "Alıştırma yapıyoruz işte. İyilik de yaramıyor" dedi sırıtarak.

Naz "Sen iyice kafayı sıyırdın. Ne alıştırmasından bahsediyorsun" dedi sinir krizi geçirmenin eşiğine gelirken.

Efe mümkünmüş gibi biraz daha sırıtarak "Evleniyoruz. Karım olacaksın" dedi şen bir kahkaha atarak.

Naz buz kesti tek diyebildiği şey "Ne" oldu...