Narsist Prens | Hyunlix

5. Komşu

Kolumda hissettiğim dürtüyle gözlerimi yavaşça açtım. Başımı Yongbok'a yaslayıp uyuyakalmıştım ve bu sadece yarım saat sürse de hayatımın en güzel uykusuydu... O kadar derindi ki rüya bile görmemiştim.

"Hyunjin uyan... Okula geç kalacağız..."

Başımı kaldırınca kulaklıktan dolayı Yongbok'a yaslandığım tarafın uyuşmuş olduğunu hissettim. Çıkarıp çantama atarken ayağa kalktım.

O da gülüp peşimden geldi ve metrodan çıktı. Okula yürüdüğümüz şu birkaç dakika sürekli bana baktı. Ama ona hiç pas vermedim, herhangi bir anlamda umutlanmasını istemedim.

Dün çınar ağacının altında kaldığımız an ve ortam dürüst olmak gerekirse romantikti, ben bile o sırada aşık olurdum Hwang Hyunjin'e.

-Biz yeni taşındık bu arada, birkaç haftalığına geçici olarak teyzemlerde kaldık. Ev sahibiyle anlaşınca bu hafta sonu yerleştik.

-Ben de seni daha önce nasıl hiç görmediğimi sorguluyordum Yongbok. Sürpriz oldu.

-Artık hem arkadaşımsın, hem de komşum!

Bana 'arkadaş' olarak hitap edince rahatlamıştım. Son cümlesiyle ben de ona gülümsedim.

🌼🌼🌼

Okulda öğle aralarında birlikte yemek yer olduk. Yongbok'un sınıf dışındaki ortamlarda bazen çenesi düşüyordu ama bu beni rahatsız etmiyordu.

-Mezun olunca saçımı boyamak istiyorum Hyunjin. Üniversitede hiçbir kısıtlama yokmuş!

-Hm, nasıl bir şey istiyorsun?

-Bilmem, sence tenime hangi renk yakışır? Sen ressamsın, böyle şeylerden anlarsın.

Bana ressam diyen ilk kişi Yongbok'tu. Bu aşırı hoşuma gitmişti. Bir süre karşımdaki neşeli suratı izledim.

"Sana her renk yakışır..."

Gülümseyip başını eğdi ve yemeğine devam etti. Bir ara "Teşekkürler..." diye mırıldandı, bunun dışında hiç konuşmadı.

🌼🌼🌼

Beden eğitimi dersinde hoca çiftli eşleşmemizi söyledi. Birimiz ayak bileklerini tutarken öbürümüz mekik çekecekti.

"HADİ GENÇLER YAYLANMAYIN HADİ. 35 YAŞIMDA OLMAMA RAĞMEN SİZDEN DAHA ENERJİĞİM."

Hocamızın bağırışıyla herkes en yakın arkadaşıyla eşleşti, yaklaşık 5 kişi ayakta kaldık.

Kızların hepsi yanıma gelip eş olmak istedi ama reddettim. Sınıftan kimseyi istemiyordum. Belki hocanın kendisi olabilirdi.

Minik bir elin bana uzandığını gördüm. Başımı kaldırdığımda Yongbok tedirgin bir şekilde bana bakıyordu. Ben de onu bir an göremeyince kim ile eşleştiğini merak etmiştim açıkçası.

Titreyen elini kavrayıp onu kenara getirdim. Diğer eşleşenler gibi biz de oturduk.

Sınıf bir süre tip tip bana baktı. Herhangi biriyle muhatap olduğum ilk kez görülüyordu.

Yere uzandım, o da ayak bileklerimi tutup dibime oturdu. 30'arlı setlere başladım.

Her doğrulduğumda yüz yüze geliyorduk. Şekerli kokusunu yine alıyordum.

O ise gözlerime bakmadan etraftakileri izliyordu. Arada ona yakınlaştığımda refleks olarak kirpiklerini kırpıştırıyordu.

İlk setim bitince geri uzanmadım. Doğrulduğum şekilde kaldım. "Neden gözlerime bakmıyorsun?"