Narsist Prens | Hyunlix

19. Narsist Prens

Ayıldığımda öğlen olmuştu. Minho ve Jisung içeride şarkı söyleyip yemek yapıyordu.

Yataktan kalkıp direkt banyoya girdim. Duş ile kendime geldikten sonra bir şeyler giyip mutfağa geçtim. Açlıktan ölüyordum, onlar yemeye başlamıştı.

"Ya, dünkü çocuklar kimdi?"

"Kulüpten arkadaşlarım, Seungmin ve Jeongin." dedikten sonra su içtim.

"Çok garip bir soru sordular. 'Narsist Prens siz misiniz?' tarzı bir şeydi."

Bunu duyduğum gibi su boğazıma kaçtı, öksürmeye başladım. Jisung yanıma gelip sırtımı ovdu. "Ne oldu?"

"Narsist Prens mi?!"

"Evet, öyle bir şey dediler."

Bunu sesli söylediğime inanamıyordum... Hyunjin'e taktığım lakaptı o. Rehberime böyle kaydetmiştim bu yazdan beri.

"O kim Yongbok? Özel biri mi~"

"Hayır. Sarhoşken saçmalamışlar." deyip ayağa kalktım. Yemek için teşekkür edip odama gittim.

🌼🌼🌼

Bugün 1. sınıfların tanışma töreni vardı. Konferans salonunda toplanacaktık. Güzelce giyinip hazırlandım.

Seungmin ve Jeongin'le mesajda yazan yerde buluşup kültür merkezine yürüdük. Yoldan geçen her çocuğu bana gösteriyorlardı.

-Narsist Prens bu mu?
-Hayır...

-Tamam kesin bu!
-Saçmalama.

-Bak yüzde yüz bu.
-OF HAYIR.

Beni sakinleştirip yürümeye devam ettiler. Bayan Hwang'dan duyduğuma göre Hyunjin de bu üniversitedeydi. Seungmin'le Jeongin beni darladığında bu yüzden kızmıştım. Zaten her an her yerde karşıma çıkabilirdi...

🌼🌼🌼

5 dakika önce yolda düşündüğüm şey gerçekleşti. Törene varınca sahnede Hyunjin'i gördüm... Ağzım bir süre sadece açık kaldı.

Alkışlarla yerine geçip kendini tanıttı.
"Merhaba ben Hwang Hyunjin.
Resim bölümü, 2. sınıf öğrencisiyim."

Uğultular başladı çünkü dehşet yakışıklı görünüyordu. Liseden sonra boyu biraz daha uzamıştı, fiziği gelişmişti. Şimdiden sıcaklamıştım...

Seungmin'le Jeongin'e döndüğümde tip tip bana bakıyorlardı. Karanlıkta gözlerini böyle görünce yerimden sıçradım. "Aklım çıktı. Ne yapıyorsunuz?!"

İkisi de şüpheli bir şekilde bana yaklaştı. "Hwa Hyujin dediğin kişi Hwang Hyunjin olabilir mi acaba?"

İşte şimdi işim bitmişti. Hemen başımı sağa sola salladım ama gözlerim beni ele vermiş olmalıydı ki ikisi de inanmayıp iç çekti.

-Vay be...
-İsim tanıdık gelmişti zaten.
-Hayır yani, okulun en gözde çocuğuna aşık olmayı nasıl başardın?
-Cidden ne ara gördün de aşık oldun?
-Bir de lakap takmış, tanrım... Neydi?
-Narsist Prens~

İkisi beni gıdıklamaya başlayınca sinirim bozuldu ve ayağa kalktım. Karanlığın içinde kimseyi ezmeden yavaş yavaş kapıya yaklaşırken duyduğum soruyla odağım değişti: "Çalışmalarında esinlendiğin biri var mı?"

Hyunjin cevap verirken sahneye dönüp ona baktım. "İlham perim var... Ama ismini veremem."

Salondan "Ooo..." diye bir ses yükseldi.

"Neden isim vermiyorsun sunbae? Yoksa o da burada mı?" sorusuyla sanki millet beni tanıyacakmış gibi gerilip yüzümü öne eğdim.

"Hayır... Onun nerede olduğunu bilmiyorum. 1 yıldan fazladır görüşmedik."

Bayan Hwang'dan bunu ben istemiştim. Hyunjin'e beni anlatması yanlış anlaşılabilir bir durumdu. Onu rahatsız etmek istemiyordum. Artık lisedeki gibi yakın değildik.

Daha geçen ay bile yatağında uyumuştum ama onun haberi yoktu. Bu kadar ayrı kalmamız gözlerimin dolmasına sebep olmuştu.

Kızlar tatlılık krizine girip tamamen tören amacından kopunca Hyunjin konuyu kapatmak istedi. Eğitimle ilgili sorulara döndü. Dışarı çıktım, hava almam lazımdı.

🌼🌼🌼

Akşama doğru son bir etkinliğim vardı. Bugünle birlikte oryantasyon haftası bitiyordu.

Gezi Kulübünde olduğumdan dolayı elime denizci kostümü vermişlerdi. Buraya gelmeden önce giyinmiştim. Masanın üstündeki aynayla başımı düzelttim. "Hm, tatlı olmuşum."

Bir dakika sonra lobinin köşesindeki çığlıklarla yerimden sıçradım. "Bu ne?"

Kızların ortasındaki kişiye baktığımda Hyunjin'i gördüm. Parıl parıl parlıyordu...

"Hey, Yongbok."
Adımı duyunca arkama döndüm. Bu, kulüp liderimiz Bangchan'dı.

"Artık kimsenin geleceğini sanmam ama 10 dakika daha kalsan çok iyi olur. Sonra gel, bizimkilerle birlikte ilk kulüp yemeğimizi yiyelim!" ^^

"Tamamdır~" deyip yerime geçtim. Karanlığa baktığımda kız çığlıkları bitmişti, etrafta kalabalık yoktu. Hyunjin de görünmüyordu.

🌼🌼🌼

Kulüp yemeğinde Jisung beni aradı. Son anda aklına gelen mükemmel bir tanıdığı olduğunu söyledi. Onunla ev için anlaşıp bana geri dönüş yapacaktı.

Eve varmaya yakınken mesaj attı. Sonunda kalıcı olarak yaşayacağım yeri bulmuştum.

"Gözün aydın! Üst komşumuz olacaksın. Çocuğu ikna ettim."

Mutlulukla yolun ortasında çırpındım. Kendime gelip adımlarımı hızlandırdım.

Jisung'un dediğine göre ev sahibi biraz inatçı ve titiz olduğundan dolayı bu yılın ilk haftası birini bulamamıştı ama bana göre bu detaylar önemli değildi. Güvenli bir yer olması yeterliydi.

Minho ve ben eve bavulları çıkarırken Jisung çocukla kısaca konuştu, onu duşa gönderdi. Bizimkilerle eşyaları yerleştirip vedalaştıktan sonra odama çekildim.

Çocukla tanışmak için bir süre bekledim ama banyodan çıkmayınca dayanamadım, uyudum. Yorgunluktan ölüyordum...

🌼🌼🌼