Safkan evliliğiyle başlayan nefretle devam edip, arada sizi farklı şeylerin bekleyeceği ve sonu yarı kötü biten bir hikaye...
Kitabın hakları Regulus'un kıvırcık saçlarına saklıdır.
Başarılar;
Rosier🥇
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hastane kanadına ulaştığımızda içeride kimse yoktu. Bizim geldiğimizi hissetmiş gibi Madam Pomfry geldi ve bize yataklara geçmemizi söyledi. Bizde birbirimizden en uzak yataklara geçtik. Çünkü yakın olursak birbirimizi öldürürdük ama Madam Pormfry işinin kolay olması için bana Küstah Black'in yanına geçmemi söyledi.
Madam Pormfry yaralara baktıktan sonra bize iksir getirdi. İçip dinlenmemizi söyledi ve gitti. Emily ile Evan ise mecburen çıkmak zorunda kaldı.( Madam Pomfry onları gelinciğe çevirmekle tehdit etmişti.)
"Bunun cezasını çekeceksin Rosier. En azından aileme söylememi istemiyorsan." Aileme söylemesine izin veremezdim. Babam beni aileden atardı. Bunu göze alamazdım.
"Özür dilerim Black, ne yapmamı istiyorsan yapacağım. Yeterki aileme söyleme Tamam mı? ." Yalvarırcasına bir bakış attım. İçimdeki ses ona sövüyordu ama bunu yüzüne karşı yapsam hiç acımaz, doğruca aileme söylerdi. Regulus'un bu durumdan zevk aldığı belliydi. küstah şey.
"Tamam istediğim şeyi düşünmem lazım. Ama basit bir şeyle yırtamayacaksın Rosier." Onu boğmamak için kendimi zor tutuyordum. Keşke iksire hiç müdahale etmeseydim diye düşündüm.
İkimizinde çıtı çıkmıyordu. Hastane kanadına Bellatrix girene kadar sessizlik hakimdi.
"Reggie iyi misin? Yaralandığını duydum. Bunu hemen Amcamlara söylemelisin. Kim sana zarar vermeye cüret etti? Hemen söyle ona bunun bedelini ödeteyim."
Bellatrix'de hep beni rahatsız eden bişeyler vardı. Regulus'un kız versiyonu gibiydi. Gerçi Bellatrix biraz daha acımasızdı.
"Merak etme Bella ben iyiyim. Kimin yaptığı önem-"
"Benim yüzümden oldu. Aslında kazara oldu." Bunu neden yapmıştım ki, şimdi başıma belayı almıştım. Bellatrix kesin beni öldürecekti. Ama ne kadar kabul etmek istemesem bile Regulus beni bu durumdan kurtarmıştı.
"Evet Bella kazara oldu, yanlış malzeme koymuşuz. Hem oda yaralı kasten niye böyle bişey yapsın ki." Bellatrix önce düşündü. Sonra yarı onaylar şekilde kafasını salladı.
Daha sonra ikisi Voldemort'un toplantıda söyledikleri şeyler hakkında konuşmaya başladılar. Açıkçası ikisini dinlemek çok sıkıcıydı. Madam Pormfry'ın gelmesiyle Bellatrix beni süzdükten sonra hastane kanadından çıktı. Açıkçası hala bana bişey yapacağı hakkında korkularım vardı.
Akşam yemeği saati geldiğinde. Evan ile Emily zar zor izin alarak bize yemek yedirmişlerdi. Daha doğrusu Evan sadece oturmuştu. Emily kolumda olan yanıklar yüzünden bana kendi elleriyle yemek yedirmişti. (Kardeşim dururken Emily'nin yedirmesi ayrı bir konu.)
"Evan bak Emily ne güzel arkadaşına yemesinde yardım ediyor. Sende bana yardım etsene." Regulus'un dediği şeyle gülme isteğimi zar zor bastırdım. Evan daha bana yardım etmiyordu.
"İlk olarak Reggie ben senin ev cinin değilim. İkinci olarak senin kolların yanmadığı için kendin yiyebilirsin. Bide lütfen beni Emily ile kıyaslama hoşuma gitmiyor."
Evan'nın söylediği şeyle ne Emily ne ben kahkahalarımızı tutamamıştık. Regulus ise Evan'a sinirli bir bakış attıktan sonra yemeğini yemişti.
Yemek faslı bittikten sonra yavaş yavaş hava kararmaya başlamıştı. Yemekten sonra bazıları mideleri bulandığı için bazıları uyku iksiri almak için gelmişti. Bunlar dışında kimse gelmemişti. Bu durum beni rahatsız ediyordu. Çünkü Regulus ile konuşulacak bir ortak noktamız yoktu ve bu sessizlik beni boğuyordu. En sonunda konuşmaya karar verdim. Madem bu çocuktan kurtuluşum yoktu, en azından bir arkadaşlığım olmuş olurdu.
"Adım Rigel Alnilam Rosier. 5. Sınıfım. Slyterin binasındayım. Evan'nın ikiz kardeşiyim. Slag Klübündeyim. Favori dersim Karanlık sanatkara karşı savunma. Quiddich sevmem. En sevdiğim renk gri. En yakın ve tek arkadaşım Emily Lestrange. Şimdiye kadar hiç sevgilim olmadı. Kan saflığına hep önem vermişimdir ayrıca alışveriş yapmayı çok severim" Aslında söylemediğim çok şey vardı mesela Voldemort'u sevmediğim veya Sirius'un arkadaşım olduğu konusunda ama bunları söylersem kesinlikle Avada yerdim.
Regulus bana tuhaf tuhaf bakmaya başladı. Bir an için yanlış bişey mi söyledim diye düşünmeye başladım. Sonra oda konuşmaya başladı.
"Adım Regulus Arcturus Black. 5.sınıfım. Slyterin binasındayım. Slag Klübündeyim. En sevdiğim ders iksir. Slyterin Quiddich takımındayım. En sevdiğim renk siyah. Kan saflığını önemserim. Kitap okumayı severim ve en yakın arkadaşım Evan ile Barty.
"İkinci kez tanıştığıma memnun oldum Black."
"Bende Rosier. Ayrıca neden böyle bir şey yapma ihtiyacı hissettiğini sorabilir miyim?"
"Madem iki yıl sonra nişanlacağız. En azından aramızdaki buzları eritebiliriz diye düşündüm.
"Anladım. Peki quiddich'i neden sevmiyorsun?"
"Çünkü can güvenliğin olmayan bir maçı uğraşmaya değer görmüyorum." Dedim.
"Sana bir gün süpürgeye binmeyi öğreteceğim. İşte o zaman uğraşmaya değer mi yoksa değmez mi o zaman daha iyi anlayacaksın."
"Umarım sakatlanmam."
" Yanında ben olacağım en fazla kolun bacağın falan kırılır. Bişey olmaz."
Regulus'un dediği şeyle gözlerim faltaşı gibi açıldı. O ise kahkahalarla gülmeye başladı.
"Hey tamam tamam şakaydı. Bişey olmaz merak etme." Ona inanmayan gözlerle baktım. Oysa sadece gülüyordu. Onu ilk defa bu kadar gülerken görmüştüm.
"Öyle umut ediyorum Black ama şimdi uyusak iyi olur çünkü benim çok uykum geldi. İyi uykular."
"İyi uykular Rosier."
Selam canlaaar biraz geçte olsa yeni bölümü gönderdim. Sizce yeni bölüm nasıldı? Evan ile Emily ilişkisinin gideri varmı? İyi okumalaaar
