Safkan evliliğiyle başlayan nefretle devam edip, arada sizi farklı şeylerin bekleyeceği ve sonu yarı kötü biten bir hikaye...
Kitabın hakları Regulus'un kıvırcık saçlarına saklıdır.
Başarılar;
Rosier🥇
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir hafta önce Hogwarts'tan mezun olmuştuk. Şimdiyse Regulus ile bir dükkan da kaymak birası içip, sohbet ediyorduk.
Yedinci yılımız diğer yıllarımıza göre daha hızlı be maratonlu geçmişti. Çünkü hem FYBS sınavları , hem diğer yıllara göre sayısı daha az olan saldırılar -çoğuna bahane bulup gitmiyordum.- ve tabi Regulus ile yaptığımız kaçamaklar.
İki ay sonra düğünümüz olacaktı ve içime heyecan ve sevinçle dolmasını sağlıyordu. Ancak bir yandan içimi kemiren bir pıtırkurtlar vardı. Sanki o düğüne engel olacak bir şey olacaktı. Emily'nin evden kaçtığı haberini aşmıştık. Lestrange ailesi bunu kabul edilemez bulup, onu aileden atmışlardı. Emily'nin son tavır ve davranışlarından böyle bir halt yapacağı belliydi zaten. Evan'ı Noel tatilinde kendisinden bir yaş küçük olan ve bir zamanlar Regulus'a sarkan Anna Parkinson ile nişanlamışlardı. Açıkçası bu duruma ne kadar itiraz edip, kızı sevmediğimi belirtsem de çokta faydası olmamıştı. Barty evinden kaçmıştı ve bir ölüm yiyen olmuştu. Tüm ölüm yiyenler görevlerini başarıyla yerine getiriyorlardı bir tek ben hariç.
Hogwarts'a Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörlüğü için başvuruda bulunmuştum. Bana en yakın zamanda döneceklerini söyleyen bir mektup göndermişlerdi. Regulus ise Bakanlığa başvurmuştu.
"Ri benim gitmem gerekiyor. Sana mektup gönderirim olur mu?" Dedi Regulus. Surat ifadesi tedirgin duruyordu.
"Lord benimle özel bir konu hakkında konuşacakmış. Kimseye söyleme demişti ama sanırım az önce bu sözü çiğnedim." Dedi bir yandan da saftirik hareketler yaparak.
"Önemli bir şey olursa muhakkak söyle ama tamam mu? Son zamanlarda kendimi huzursuz hissediyorum." Dedim tedirginliğimi saklamadan. Sonrasında ben eve o ise Lord'un yanına gitti. Umarım başını belaya sokmazdı.
•••
Black ailesinin evinde ve Regulus'un odasındaydık. Regulus karşımda bir şey söylememeye çalışıyor ama çokta emin olamıyor gibi duruyordu.
"Ne oldu Reggie. Bana her şeyi anlatabilirsin biliyorsun."
"Öncelikle bunu nasıl söyleceğimi bilmiyorum ama şunu bilki seni çok seviyorum Rigel. Sen benim her şeyimsin ve sana değer veriyorum." Bir anda böyle konuşması insanın içini ürpertir, bir şey olup olmadığını sorgulattırıyordu.
"Neden veda konuşması yapıyor gibi davranıyorsun Reggie. Sakın bana Lord'un seni ölüme sürükleyecek bir görev verdiğini söyleme."
"Tabiki hayır Ri. Ayrıca bir veda konuşması olarak düşünme. Sadece bunu hatırlatmak istedim. Önemli bir şey yok yani. Satılabilir miyiz?" Davranışları aşırı derecede anormalleşmeye başlamıştı. Ben de daha fazla üzerine gitmemeye çalışarak kafa salladım ve birbirimize sarıldık. Sanki bir veda gibi...
