Strangers to Lovers ❤️ [JJK] ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈ

Chapter 43 🌼

හාරිවත් ඇහැරව ගෙන ඇවිත් තුන් දෙනා එක්කම කාලෙකින් එකට ඉදගෙන කෑම කෑවා. ජියාට බඩගිනි වුනත් කන්න තරම් පිරියක් තිබ්බෙ නැති නිසා කටවල් දෙකක් විතර කාලා ජියා කෑම කන එක නවත්තන්නයි හැදුවේ.

"මැනික.. ඇයි මේ.. කෝ කන්නෙ නැද්ද ආ.."

ජන්ග්කුක් ටිකක් තදින් ජියාගෙන් ඇහුවේ මෙච්චර අසනීප වෙලත් ජියා තාමත් කන්නෙ නැති එක ගැන තරහින්.

"අනේ මට අප්පිරියයි නේ ඔප්පා.."

"එහෙම කියල බෑනෙ මැනික.. ඔයා කන්න එපැයි.."

ජන්ග්කුක් හාරිට කවන ගමන්ම එහෙම කිව්වම ජියා ඇස් රෝල් කරලා ජන්ග්කුක් දිහා රවලා බැලුවෙ මෙච්චර කියලත් ආයෙම කන්න කියනවනේ කියන හැටි ගැන තරහින්.

"ඔම්මා කන්නකු..."

"අනේ බෑ මැනික.. "

ජන්ග්කුක් කටත් ඉරක් කරන් ඔලුව දෙපැත්තට වනලා මෙච්චර වෙලා ඔඩොක්කුවෙ හිටිය හාරිව පුටුවකින් තියලා නැගිටලා ඇවිත් ජියා ගාවින් වාඩි වුනා..

"බඩගිනි නැද්ද ම්ම්"

"බඩගිනී...ඒත් මේව කන්න බෑනේ.."

"මොනාද එහෙනම් මගෙ කෙල්ලට කන්න ඕනෙ.. ඔයා ආසාවෙන් නෙ මැනික මේව හැදුවේ.."

"අනේ ඒත් මට අප්පිරියයි මනුස්සයෝ.. එක පාරක් කිව්වම තේරෙන්නෙ නැද්ද ..."

ජන්ග්කුක්ට කොච්චර කිව්වත් ආයෙම එකම දේ කියන නිසා ජියාට කේන්ති ගියා. සමහරවිට මේ ප්‍රෙග්නන්සි හෝමෝන වල බලපෑම් වෙන්න ඇති. ඒත් ජියාට ඒ දේ අදාල වුනේ නෑ.

"හරි හරි.. මම සුප් එකක් හදලා දෙන්නද.. නැත්තන් මොනාද ඕන කියල කියන්නකෝ.."