Geçmişin Kara Yüzü (Soylular 1)

🔹Richard🔹

•Lanetin Başlangıcı•

Değişik bir sabah.

Her zaman ki gibi..

Richard her gün olduğu gibi uykusuzdu, hiç uyumamıştı. Bunu kaç yıldan beri yapıyordu? 40? 60? 100? 400? ... Sanırım hayata küstüğünden beri. Annesi ve babasını öyle gördüğünden beri. Yaşamak çok anlamsızdı. Ama alması gereken bir intikam vardı. Ve bunu yapacaktı da.

Odasının gizli bir bölmesi vardı. Duvarı kaplayan eski ama şık duran kitaplığın önüne geldi. Orta raflarda duran en kalın siyah, ciltli kitabı kendisine doğru biraz çekti ve kitaplık orantılı şekilde iki yana ayrıldı. Gizli yer, odası gibi değildi. Sanki bir küçük bir mağara gibiydi. Orayı aydınlığa kavuşturan tek şeyse iki ayrı kavonozun içindeki ateş böcekleriydi.

Richard, yavaş adımlarla içeri yavaşça girdi. Ortada büyük, enine uzun-elips şeklinde ayna vardı. Kenarları renkli pırlantalarla süslenmişti. Richard aynanın karşısında birkaç saniye bekledikten sonra yüzüne doğru parlak, mavi bir ışık yansımaya başladı. Bakışları normaldi, çünkü bunu neredeyse her yıl, her ay, her hafta ve hatta bazen her gün buraya gelirdi. Aynanın yanına...

Parlak ışığın ardından orta yaşlardan çok az daha ileride olan uzun açık kahverengi saçlı bir kadın çıktı. Gözleri gökyüzünün en açık tonlarıydı. Teni bir bulut kadar pürüzsüz, temiz ve parlaktı. Kadının kadife sesi sessiz yerde melodi gibi yayıldı. "Onu kolayca salmanı beklemezdim." dedi biçimli al dudakları. Richard tepkisizdi. Her zaman ki gibi.

"Onu sizden iyi tanıyorum. Kendisinden de iyi tanıyorum. Bana geri gelecek. Kendisi buraya gelecek, ele verecek." dedi düz sesi. Taş gibi sertti. Fırtına kadar da acımasızdı. Peki ya kalbi? O da dış görünüşü gibi miydi? İntikamını düşünürse, evet.

Kadın hafifçe gülümsedi. "Bende seni iyi tanıyorum Richard." Birkaç saniye sessiz kaldı. "Yenileceğini ve ona yenileceğini de biliyorum." Richard bu cümle üzerine hafifçe gülümsedi.

"Denemeye değer. Ben kararlarımı üçüncü kişiye göre karar veremiyorum Sayın Bella." Evet, bu Daphe'nin annesiydi.

***

Asıl ruhu, bilinmezliğin içinde sıkışıp kaldığında Bella ile karşılaşmıştı. Bella onu çaresizce ağlarken bulmuştu. Küçük Richard'ın yanına gittiğinde ona şefkatle yanaşmış ve merhametle ona sarılmıştı. Bella kızını ve oğlunu kaybetmişti, Richard ise annesini ve babasını... Belki de şu an o yaraları sarma vaktiydi. Birisi anne ve baba için, diğeri ise evlat olmak için.

Bella Richard yetişkin olana dek ona kendi çocuğu gibi bakmıştı. Richard ergenlik çağına yaklaşınca bazı güçlerini kontrol edememeye başlamıştı. Çünkü yeni güçler dışarı çıkıyordu ve nasıl çıkacağını bilmediği için kontrol dışı gerçekleşiyordu. Bu güçlerden biri de iki dünya arasında gidip gelmek oldu. Ruhlar ve Sihir dünyası arasında gerçekleşti. Neyse ki Bella ona beden dışı isimli bir büyü yapmıştı. Richard Sihir dünyasına gitse bile kimsenin haberi olmayacaktı, Bella bunu Richard'a söylemişti. Richard da buna göre hareket edecekti. Bu en iyisiydi. Dışarıda çok fazla kötü ve kötülük vardı.

Bir gün yine kazayla Richard Sihir dünyasına gittiğinde orta lükse sahip bir odanın içindeydi. Bir kızın kaldığı odayı düpedüz yansıtır haldeydi. Peluş oyuncaklar, güzel bebekler, açık büyük pembe bir ayıcık ve tatlı rengarenk yastıklar... Beyaz gardırobun üstünde asılı olan posterler, büyük; barbie desenli yatak... Richard'ın ilk düşündüğü şey şu oldu. Tatlı...