Geçmişin Kara Yüzü (Soylular 1)

Geçmiş

Asırlar önce

"Efendim, bebeğin Karanlık Taraf'ını hissedemiyoruz."dedi kadın meleklerden biri. Bu haberi duyan yaşlı elf endişe ile hemen Hardy'nin yanına doğru yaklaştı. Enerjisini hissetmeye çalıştı fakat ruhu buralarda değildi, bu yüzden açık enerjisini hissedememişti.

"Ruhani enerjisine baktınız mı?"diye sordu yaşlı elf acele eden bir sesle.

"Hayır efendim, ona bakmadık."dedi melek kadın mahcup bir ifadeyle başını öne eğerek.
"Ona da baksanıza!"dedi yaşlı elf sinirli bir sesle.

💎

  Yaşlı elf, ruhani enerjiyle onu bulabilirdi lakin ruhani enerji tehlikeli bir güçtü. Ölü, kaçan veya kaçırılmış olan ruhların enerjisini hissetmek cesur bir davranıştı. Eğer kayıp ruh veya ölü ruhlar seni fark ederse onlar gibi olabilirdin. Bu yüzden bu konularda uzman olan Bay George'u çağırmak aklına gelmişti. George, diyarlar arasındaki en iyi ruhani enerjiyi hisseden kişiydi, hatta bu onun uzmanlık alanıydı.

"Çabuk Bay George'u çağır. Bunu ancak o çözebilir."dedi yaşlı elf.

"Yüce Elf Connell'a da haber verin. Önemli bir konu bu."diye ekledi.

"Emirleriniz olur, efendim."dedi kadın saygıyla eğilerek ve hemen Bay George'u çağırmaya gitti.

💎

     George'un zihni allak bullaktı. Günlerdir odasından çıkmıyordu, odada yalnız başınaydı fakat buna rağmen onu sürekli rahatsız eden bir şey vardı. Geceleri gördüğü kâbuslar yüzünden uykuya hasret kalmıştı ama ne zaman uyusa kapıda bekleyen kâbusları ile karşılaşıyordu. İçi hiç rahat değildi, sebebi o gün bıçakladığı bebekten miydi, bıçaklamasına rağmen hâlâ ruhunun buralarda gezindiğinden miydi yoksa bu işe kalkıştığı için miydi, bilemiyordu. Ama bir şeyi iyi biliyordu. Yaptığı hata, geçmişte yapılan hatalar onu rahat bırakmayacaktı.

💎

     Kapının tıklatılmasıyla George, düşüncelerinden arındı. Birkaç günden beri bu odada ses seda yoktu, birden kapı çalınca vücudu titremişti. Ama gelen sadce melek kadınlardan biriydi. Kadın ilk başta saygıyla eğildi,
"Efendim George, Elf Connell sizi çağrıyor."dedi kadın kısık sesle. George'un içine ister istemez kötü bir his düşmüştü. Connell sebepsiz yere asla çağırmazdı. Yüce Elflerden biriydi. Önemli kişiler işin içine girince endişesi daha fazla artmıştı.

"Peki, geliyorum." dedi George titrek bir nefes alarak. Umarım düşündüğü şey değildir diye düşünüyordu.

💎

    George, elflerin bulunduğu saraya gelmişti. Connell yüce elf tahtların tam ortasında oturuyordu, sağ ve solunda da iki tane yüce elf tahtlarında oturmaktaydı. Genç Elf, George'u görür görmez tahtından kalktı ve beyaz merdiven basamaklarından inmeye başladı. Beyaz ve altın parlak sarıyla desenlenmiş uzun, geniş pelerini ise arkasından onu yerde sürünerek takip ediyordu. George Yüce Elf Connell'ın karşısında saygıyla eğildi. "Beni çağırmışsınız, Yüce Efendim."dedi George kısık sesle. Connell gülümsedi.

"Evet seni çağırdım, eski dostum George." dedi Connell hafif bir sesle. Bu sırada George'un tam karşısına gelmişti.

"Bütün diyarlar senin ne kadar güçlü ve başarılı olduğunu biliyor." dedi Connell.