Geçmiş... Geçmiş bizi yok edendi, bizi ele geçirendi, bizi hapsedendi. Hayallerimizi yok edendi. Arkada bırakandı.
Hep lanetten ve kötü işlerden kaçan biri olmuştum. Oysaki lanet, ben doğduğumda gerçekleşmeye başlamıştı. Annemin laneti ve aşkın ke...
Ders vaktine daha bir saat vardı. O süreç içinde Bethany ile arkadaş grubumu tanıştıracaktım.
Her zaman ki gibi büyük çınar ağacının altındaydılar. Orası artık bizim için resmi bir yer olmuştu. Bethany onları görünce biraz çekinmişti, stres yapmaması için ona gülümsedim ve "Endişelenme, seni sevecekler." dedim. Yavaşça gülümsedi. Kahverengi gözlerine baktığımda pırıldadığını gördüm.
Yanlarına geldiğimizde hepsi bize baktı. Ben bağdaş kurarak oturduğumda Bethany de oturdu. "Demek ki Bethany sensin güzelim." dedi Jake ona çapkınlıkla bakarken. Bethany ve diğer herkes şaşırdı. Jake'in anında kişiliğini ortaya koymasını bu kadar erken beklemiyorduk çünkü. Ama anlaşılan Jake seviye atlamıştı. Çapkın Jake!
Tabii artık o ULTRA Çapkın Jake'di!
Hailey'e baktığımda gözlerine hayal kırıklığı ve hüzün çökmüştü. Bana hâlâ bir şey söylememişti ama eskiden Jake ile onun arasında bir şey olduğundan emindim. "Evet." dedi Bethany sadece. Ardından Justin konuştu.
"Merhaba Bethany, ben Justin." dedi elini uzatarak. Bethany onun elini sıktı. "Memnun oldum." dedi Justin.
"Bende..." diyerek yanıtladı Bethany.
"Bende Ryan, Bethany." dedi Ryan ve "Memnun oldum." diyerek ekledi.
Angela ve Hailey de Bethany ile tanışırken aklıma yine bir yıl öncesi gitti...
Bütün Opialılar heyecan çığlıklarıyla bağırıyordu. Çığlıkları tüm diyarı kaplıyordu. Hepsi bir yere dağılmıştı. Yalnız kaldığımı fark etmiştim. Durmalıydım çünkü burayı bilmiyordum. Ama olduğum yerde de kalsam sıkılırdım bu yüzden etrafı dolaşmaya karar verdim.
Hayatta verdiğim en salakça karar olabilirdi.
Ormanlık bir alana girdim. Ormanı büyük ve yemyeşil ağaçlar kaplıyordu. Hoş ve yumuşak bir kokuya sahipti. Küçük, parlak, yeşilimsi, mavimsi ve beyazımsı göllere de sahipti. Yol boyu uzanan patikasını süsleyen renkli çiçekleri de unutmamak lazımdı. Prima'nın farklı atmosferi, kokusu ve huzuru vardı. Cennetin diğer yanı olabilirdi. Uçan adaları, bulutların üstünde olan mütevazi binaları... Ve anlatamayacağım çok şey daha.
Salakça kararı fikrini şimdi geri çekiyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adımlarımı akışına bıraktım, bu güzelliğin beni ele geçirmesine izin vermiştim. Ormanda enerjik adımlarla yürüyordum. Kendimi yumuşak, yemyeşil çimlerin üstüne atmıştım. Kendi kendime sebepsizce kahkaha atıyordum. Gökyüzünü izlemeye başlamıştım. Her şey cidden bu kadar güzel miydi?
