Geçmişin Kara Yüzü (Soylular 1)

2×11.B

••|Kule|••

Bazen içimizi ısıtıcak hisler, anlar, düşünceler ve insanlar olur. Bizi sarmaşık gibi ele geçirir ve bir bakmışsın ki o sarmaşıklar seni başka bir yere geçiş yaptırmış bir araç. O anı yaşaman, doyman için seni özel bir çukurun içine atar. O an her şey çok güzel gidiyordur ama hayalkırıklığı devreye girene kadar...

💎

"Kule orada." dedi Hunter gözüyle karşımızda duran uzun kuleyi göstererek. Kuleye tekrar baktığımda uzunluğunun bir kez daha farkına vardım. Ancak normal bir uzunluktu. En tepesi; pembe tonları, sarı ve beyazla karışık renklere sahip olan bulutların içine girip deliyordu. Kule o kadar uzun olmamasına rağmen, en sivri ucu bulutlara değmeye başarıyordu. Ya da kulenin inşası ve büyüsü böyleydi(?). Bulutlar da belki o büyünün içindeydi, diye düşündüm.

"Bu kule sayesinde nasıl çıkacağız dışarı?" dedim dudak bükerek. Hunter tanımsız bir ifadeyle sırıttı.

"Bu kule özeldir, hikâyesi bile vardır; bilir misin Diğer?" dedi anlatmak ister gibi tavırla.

"Hayır, bilmiyorum." dedim düz bir sesle. Sesim neden bu kadar kuru, ifadesiz ve bu kadar düz çıkmıştı? Kendimi şaşırtmayı yine becermiştim.

"Dinlemek ister misin? Bunu sana benden başka kimse anlatmaz çünkü buranın tamamen gerçek olmayan bir efsane olduğunu söylüyor herkes." dedi emin bir sesle.
Pekâlâ bu vampir bu kadar anlatmak istiyordu, anlatsın madem.

"Anlat." dedim yine düz bir sesle. Acaba tavırlarım sesime yansıdığı gibi yüzüme de yansıyor muydu? Eğer yansıyorsa bana ödül verilmeliydi.

"Birgün erkek bir elf ve erkek bir zebani anlaşır, dostluklarının üzerine bir kule inşa etmeyi karar verirler." dedi, kuleye bakarak anlatmaya başlamıştı. "Ancak bunu gizliden yaparlar çünkü o zamanlar, çok eski zamanlar. Daha diyarlar arası dostluklar sağlanmamıştır, karşı taraftan biriyle göz göze gelmen bile ağır cezalar almana sebep olur." dedi nefes alarak. "Bilirsin... Bir yapı yaptırmak veya yapmak diyarlar arasında kutsallıktır çünkü bir şeyleri temsil eder." Evet bunu biliyorum Bay Bilmiş. Yapı yaptırmak -veya onlara benzer bir şey yaptırmak- dostluğu, kardeşliği, yakınlığı temsil edermiş.

"Bu iki dost da arkadaşlıkları üzerine tüm güçlerini kullanarak bu kuleyi gizlemeye çalışacak şekilde yaparlar ama büyüleri ve güçleri yetersiz kalır, bunun üzerine başka kişilerin büyülerini ve güçlerini çalarlar. Ama bunları çalmak hiç iyi yol değildir çünkü sana ceza olarak geri döner. Onlar bunu bile bile yapmış tabii. Çaldıklarını da kullanırlar ve kulenin inşaatı tam olarak biter. Onlardan başka kimse göremez bu muazzam ve devasa yapıyı. İçine girerler ama hiç karşılaşmadıkları bir şeyle karşıya karşıya gelirler. Tüm imkânsız gibi görünen şeyler burada mümkündür. Evrensel boyutta geçişler, yasaklı kapılar, gizli soylar, güçler, büyüler... Ve daha fazlası! Ama önceden demiştim ki güç veya büyü çalmak yasaktır. Kara büyüsü vardır, sana ceza olarak geri döner ve onlara da ceza olarak geri döndü. Kulenin içine girildiğinde büyük süs çeşmesinin üstüne konulmuş dev heykellerinin olduğu söyleniyor." dedi kısık sesle söyleyerek ve bu sesinin arkasında gizli şeyler barındırıyordu sanki. Hikâyenin akıcılığı onun anlatmasıyla beraber saniyelerin arasına karışmıştı.

"Kule güzel bir efsaneye sahipmiş." dedim kuleye doğru bakarak.

"Artık efsane değil bence." dedi sırıtarak ve havalı bir yürüyüşle büyük demir kapının olduğu yere gitti. Birkaç dakika dalgınlıkla baktıktan sonra,

"Gelmiyor musun Diğer? Davet mi bekliyorsun?" dedi gülerek alaylı bir sesle ama anlamadığım bir şekilde sebepsizce öfkeye bırakmıştı sakin tavrını yavaşça. Bu nasıl bir geçişti böyle?! Bir şey söylenmeye yeltenmedim ve sessiz bir şekilde önünden onu tıslamayarak yürüdüm.