Geçmişin Kara Yüzü (Soylular 1)

3×17 FİNAL

NOT: Opposomont ismini Opia olarak değiştireceğim. Diğer bölümlerde de aynı düzenleme yapılacaktır. İyi okumalar.

🎶Birdy - Wings🎶

••|Savaş Bitti|••

Güneş uzun bir süreden sonra ilk kez doğdu. Karanlık günler kıyıya çekildi, katliam kelimesi yok oldu. Savaşı hatırlatacak en ufak bir kalıntı veya düzensizlik kalmadı. Taraflar yine barış içinde olmaya devam etti. Eski kötü günler, şimdi var olan neşelerle giderildi. Tatsızlıklar arkadaşlıklarla beraber silindi. Tarihten silinmiş sırlar her yere paylaşıldı, çoğu kişiyi kara büyü gibi etkisine almış vizyonlar yok oldu. İç huzursuzluk sona erdi.

Çok fazla can verdik, çok fazla istemediğimiz kişileri kaybettik. Onların verdiği eksiklik her zaman kalplerimizde yer olacaktı.. Yanlış seçimler bizi dibe sürükledi, arasında kaldığımız kararsızlıklar bizi kendimiz olmaktan çıkarttı... Fakat işte buradayız, azmimiz her zaman yanımızda oldu. Tıpkı şimdi de olduğu gibi.

***

Ava odama girdi sevinçle. Neşeyle içi parlayan gözleri odaya farklı bir ışık saçtı. Ve sabırsızlıkla bana sarıldı. Bende aynı şekilde ona sarıldım. İşte huzuru hissettim. Gerçekten kazandığımı...
"İşte bunu çok özledim." dedi Ava huzurlu bir sesle.

"Neyi?" dedim gülümseyerek. Sarılmaktan ayrıldık ve birbirimize baktık.

"Eski günleri. Barış içinde yaşadığımız günleri." dedi hüzünle gülümseyip. Ardından buruk sesle dedi. Ama gülümsemesini asla bozmadı. "Onlar yok... Ama bu huzuru onların da hissettiğini biliyorum." dedi.

"Eminim ki hissediyorlardır." dedim gülümseyerek. Ardından kapı tıklatıldı ve içeri Bay Albert girdi. Güler yüzüyle konuştu.

"Daphe, konuşma yapman gerekiyor. Ava'yı bunun için göndermiştim ama sanırım unutmuş." dedi Bay Albert. Ava şımarık çocuk gibi gülümsedi. Bay Albert da güldü.

"Hazırlanıp geleceğim Bay Albert." dedim gülümseyerek. Ve çıktı. Ben daha ne olup bittiğini anlamadan Ava bir sürü elbiseyi yatağın üstüne serdi.

"Seç bakalım Pikachu." dedi. Dediği kelimeye karşı gülümsedim.

"Pikachu?"

"Evet, Pikachu! Dünyada duydum. Epey güzel geldi." dedi neşeyle. Ava'nın yatağın üstüne serdiği elbiselere baktım. Birisi gözüme çarptı. Açık mavi, lila, mor, açık pembe renklere sahip olan elbiseyi elime aldım. Üzerinde yıldız gibi parlayan küçük taşlar dikkat çektiriyordu.



"Güzel seçim." dedi Ava. Ardından arkamda sihirle oluşmaya başlayan şeyi hissettim. Saniyeler içinde değişen kanatlarıma baktım. Uçları kristal gibiydi.



"İşte ben buna sihir derim." dedi Ava. Gülümsedim.

"Elbiseyi giysem iyi olacak." dedim gülümseyerek. O da başıyla onayladı.

"Bende artık çıksam iyi olacak." dedi ve gülümseyerek çıktı.

Elbiseyi giyip saçlarımı dalgalı şekilde salınık bıraktım. Nefes aldım. Sadece bir konuşma, diye düşündüm içimden...

***

Kürsüye çıktım, bir sürü gözün bende olduğunu görmek beni gerse de derin nefesler alıp bunu azaltmaya çalışıyordum. Meraklı gözlerle döndüm. Herkes buradaydı. Mezun olanlar, buraya daha yeni başlayanlar... Daha yeni gelmiş Opposomontluları gördüğümde buraya ilk gelişimi hatırladım. Ardından sesinden yüce biri anlaşılacağı üzerine biri seslendi.
"İşte bizi savaştan kurtaran ve yanlış bilgilerden arındıran kişi!" diye seslendi gururlu ses. Bu babamdı. Alkışlar yükseldi.