Geçmişin Kara Yüzü (Soylular 1)

1×6.B

••|Burası Kepçüklerin Grubudur, Aksini İddia Eden Kepçük Değildir |••

Herkesin odası seçilmişti. Hailey, Bethany, Angela ve ben bize verilen odaya gidiyorduk. Hailey ve Angela ile bir yandan konuşuyorduk fakat Bethany hiç sesini çıkarmıyordu. Sadece bize ara sıra bakıyordu. Hızlı hızlı, sıkıntılı nefesler alıp veriyordu. Dudaklarını ısırmaktan ise berbat etmişti. Sinirli gibiydi ama neye sinirlenmişti anlayamamıştım. Ellerini cebine koymuş, sert adımlar atarak yürüyordu. Hailey ona birkaç kez seslenmişti ama Bethany umruna bile takmıyordu. Hailey en sonunda öfkesini bastıramayıp Bethany'e sinirlendi. Onun önüne geçip durdurdu. Kollarını göğsünde topladı Hailey, sakin kalmaya çalışan bir sesle, "Bethany iyi misin? Yol boyu bizimle hiç konuşmadın. Ve beni duymazlıktan geldin." Bethany tek kaşını kaldırarak Işıl'a baktı.

"Çok iyiyim. Şimdi izninle odaya gidip hemen yatmak istiyorum." dedi Bethany gözlerini havada gezdirerek.

"Bethany sinirli olduğunu karşıdan çok belli ediyorsun, ne oldu?" dedi Hailey yine sakin bir tavırla. Eğilen kaşları Hailey'nin, onun için üzüldüğünü gösteriyordu.

"Hiç... Odaya gidebilir miyiz artık?" dedi alt dudağını uzatarak, öfkesini sakin sesle bastırmaya çalıştı. Öfkeliydi ama öfkesinin sebebinin biz olduğunu sanmıyordum. Sadece şu an ki ters ruh hâlinin siniri bizden çıkıyordu. Bu pek kafaya takmamıştım aslında. Hailey'nin de çok takmadığını düşünüyordum. Angela ise onun bu durumunu normal karşılamış gibi bakıyordu.

"Tamam." dedi Hailey geri çekilerek. Bethany bizi beklemeden önden yürüdü. Ne olmuştu ona? Daha sabah bana kukla gösterisi yapıyordu. Bethany'i anlamakta güçlük çekiyordum. Çok değişken ruh halleri vardı. Mutluyken birden kızgın ve karamsar olabiliyordu. Kafama çok takmamaya çalıştım. Hailey'e baktığımda başını aşağıya eğmiş düşünceli bir şekilde bakınıyordu.

"Onu şimdiden çözemedim. Çok değişken ruh halleri var. Neyse umarım geçici bir süreliğinedir." dedi bana bakarak.

"Umarım." dedim gülümseyerek.

"Ergenlikten mi acaba..?" dediğinde kahkahayı patlattım. O da güldü.

"Beni güldürmeyi başarıyorsun!"

"Tabii ki!" Ardından Angela sonunda konuşmaya başlamıştı.

"Sanırım Axel Hoca'dan azar yemiş gibi." dediğinde şaşkınlıkla baktık Hailey ile beraber. Axel Hoca...

"Bu yılki özel derslerde alt kademelere Axel Hoca mı giriyor!" dedi açılmış iri gözlerle. Angela konuştu:

"Evet, Ryan'dan duydum. Hatta büyük rütbeler Axel Hoca'nın gidişine özel gizli parti vermiş." dediğinde ikisi de gülmüştü. Sonradan ben de güldüm.

Axel Hoca gerçekten çekilmezin çekilemez kişisiydi. Ne kadar çok çekilmez desem de yetmezdi. Büyük harflerle milyarlardan fazla ÇEKİLMEZ yazılması gerekirdi. Fazla öfkeli, çok disiplinli, birini çok iyi gömen ve asırlar boyu hiç unutulmaz azarlar yağdıran biriydi. Bethany de ilk günden onun kurbanlarından biri olmuş gibiydi. Ona acımıştım. Ona fazlasıyla acımıştım.

Tanrı'm sesimi duy! Lütfen beni Axel Hoca'nın içinde bulunduğu derse koyma.

💎

Odaya gelmiştik, içeriye girdiğimizde
Bethany'i yatakta yatarken bulduk ama uyumuyordu, sadece dinlenmek amacıyla uzanmıştı.

Odalarımızın düzeni eskisine göre değişmişti.

Oda genişti, duvarları koyu krem rengine sahipti. Geniş, Roma rakamlarıyla yazılmış saat vardı kremsi duvarın bir bölümünü kaplayan. Dört tane tahtadan yapılmış şık yataklar vardı. Yatakların yanında küçük beyaz komidinler bulunuyordu ve dört tane de bir kişiye uygun kremsi, tahtadan yapılmış ve süslenmiş gardolaplar vardı. Duvarı kaplayan boydan köşeli beyaz bir kitaplık vardı ve onun içini dolduran sıkış sıkış ciltli kitaplar da vardı. Makyaj masası ve elips şeklinde bir ayna vardı, aynanın çerçevesi altın rengindendi ve o rengin etrafını yaldızlarla sarılmış süslemeler vardı. Yataklara baktım, pencere kenarındaki bir yatağa oturdum. Hailey ve Bethany duvar kenarındaki yatağa oturmuştu. Angela ve ben ise cam kenarına.