Bora

B-46

Profilimde söylemiştim ama tekrar söylemek istedim, bildiğimiz okurlardan biri ( @Zehraam2) Bora için ask.fm parodisi açtı :D ask.fm/boradzytn adresi üzerinden Bora'ya sataşabilirsiniz asdasfdf

İyi okumalar ^^

YGS After Party

"Sınav bitmiştir."

Hayatımda duyduğum en korkunç cümle buydu. Birkaç kişi ayaklanıp çıktılar. Bense hala Tarih'i yetiştirmeye çalışıyordum. Son 4 soruda sadece şıklara bakarak işaretledim. Matematik bütün sınav süremi yemişti. Zaten Türkçe'deki paragraflardan sonra kendimden geçmiştim bir de ağır bir matematiği kaldıramamıştım. Bir soruya 5 dakika ayırmıştım sanırım. Tam emin değildim fakat sorunun cevabını bulduğumda sayfanın yarısı dolmuştu. Silgiyle alttaki soruyu çözecek boşluk oluşturmaya çalışırken sayfayı yırtmıştım. Sayfa yırtılınca panikten kapağını açık bıraktığım suya çarpmıştım ve bütün su pantolonuma boşalmıştı.

Sınavın pek parlak geçmediğini anlatabilmişimdir herhalde.

Zaten Hassiktir diye bağırdığımda bütün salon da bunu öğrenmişti.

Tabi arkamda oturan kızın ben küfür ettikten sonra stresten arkamda kusması da psikolojime yardımcı olamamıştı.

Sınavda yaşanan her şeyi sınavda bırakıp koşturarak dışarı çıktım. Berna ortalıkta görünmediğine göre kendi erkek arkadaşına bakmaya gitmişti. Babam, annem ve ablam banklardan birine oturmuş beni bekliyorlardı. Bahçedeki her aile gibi stresten deliye dönmüşlerdi. Elindeki Kuran'ı okuyan teyzenin yanından geçerek ailemin yanına ulaştım. Annem hemen kalkıp bana sarıldı.

"Nasıl geçti?" Terden ıslacık olmuş saçlarımı okşadığında yüzü bir miktar buruştu. "İyi değil mi?"

Anne altımı işemiş gibi görünüyorum sence nasıl geçti?

"Rahat bırak çocuğu Eyşan" Babam ayaklandı. "Sonra konuşuruz biz. Hadi eve gidelim."

Ablam hiçbir şey söylemedi. Yalnızca gülümsüyordu. Rehber öğretmen olduğundan bunun psikolojim açısından iyi olacağına karar vermiş olsa gerek. Yanılıyordu. Bu psikolojiye hiçbir şey iyi gelmiyor.

Annem hiçbir şeyin benden değerli olmadığıyla ilgili küçük bir konuşma yapıyordu. Onu dinlemiyordum bile. Kendi kendine konuşuyordu.

Arabaya varmadan önümüzü televizyon kanalından biri kesti. Kamerayı doğrudan yüzüme odakladı. Haberci kadın suratında sahte bir gülümsemeyle önce kameraya baktı "Evet, şimdi de öğrencilerimizin sınavının nasıl geçtiğini öğrenelim." Bana döndü. "Sınav nasıldı?" Babam kadın ona da soru sormasın diye hemen sıvıştı. Annem birkaç adım geriledi. Ablam tam yanımda duruyordu. Omzumu hafifçe dürttü. Konuşsana be Bora. Ağzımı açacak oldum. Tekrar dürttü. Kibar ol.

Dudaklarına cırtlak pembe ruj sürmüş haberciyle konuşmak istemiyorum. "Bildiğimiz YGS işte."

"Pekala." Kameraya gülümsemeye devam etti. "Sınav hakkında ne düşünüyorsun?"

"ÖSYM bizden nefret ediyor."

Kapanışımı mükemmel yaptığımı düşündüğümden kadın bir şey daha demeden uzaklaştım ve arabaya bindim. Altını ıslatmış gibi duran yavru köpekten duyduğu cesur sözleri televizyonda yayınlayacaktı. Belki Twitter ve Tumblr fenomeni olurdum be. Güzel fırsat.

Sürücü koltuğunda oturan babam dikiz aynasından endişeyle bana bakıyordu. Ne kadar çalıştığımı biliyordu ve bu yıkılmış durumda olması gereken son kişilerden biriydim.

Annem ve ablam arabaya binince babam motoru çalıştırdı. Sese sinirlenip anneme değiştirmeleri gerektiğini söyledi. Annem para basmadığıyla ilgili bağırmaya başladı.