Bora

B-50

*Sonrasını merak ettiğiniz için yazıyorum bunu çünkü bir süre yazamayacaktım sizi çok merakta bırakmak istemedim. Sonraki bölüm daha uzun olacak, öpüldünüz :*

Ozan Öğreniyor

Hayatta hala yaşıyor olduğumuza şaşırdığımız anlar vardır ya hani, ben onlardan birini yaşıyordum.

Sakindi. Çünkü uykudan yeni uyanmıştı. Uyuyan aslanı uyandırmak buna deniyordu herhalde.

"Ozan." Okyanus ayaklandı. Onun sesini duyduktan sonra şoku atlatması 1 dakika sürmüştü. 1 dakikanın sonunda ayaklanıp konuşacak cesareti az buçuk da olsa bulmuştu.

"Kapa lan çeneni. Yeter." Yemin ederim korkudan altıma işeyecektim. Uykulu ses kaybolmuştu. Okyanus, abisinden zerre kadar korkmayan o kız kalktığı gibi oturdu.

Bismillahirahmanirahim.

"Utanmıyor musun lan sen?" Üzerime doğru yürüyünce koltuktan fırlayıp televizyonun oraya kaçtım. Ozan bana doğru gelecekken Okyanus bileğinden yakaladı. "Ozan, lütfen."

"Ne lütfeni be! Siktirtme lütfenini. Sonra konuşacağız seninle." Bileğini Okyanus'un elinden kurtardı. Hızla yanıma vardığında ben kapıdan kaçamamıştım. Kapıya varamadan duvarın önünde beni sıkıştırmıştı.

Gözlerimin içine baktı. Hayal kırıklığını görebiliyordum. En yakın arkadaşımı hayal kırıklığına uğratmıştım. "Nasıl yaparsın lan?" Omuzlarımdan tuttu. O kadar sıkı tutmuştu ki moraracağına eminim. Acı içinde haykırmamak için dudağımı ısırdım. "En yakın arkadaşımsın lan sen benim! Kardeşimle he? Bu yüzden mi bıraktın Ceylin'i? Kız kardeşimle mi aldattın kızı?"

Kafasını Okyanus'a doğru çevirdi. "En yakın arkadaşının sevgilisini çalarken gram vicdan azabı çekmedin mi sen?"

Okyanus şoktan çıktı. Sindiği koltuktan kalkıp yanımıza koşturdu. "Çekmedim Ozan." Ozan'ın beni tuttuğu kollarını çekiştirdi. "Gram vicdan azabı çekmedim çünkü onu seviyorum."

Ozan kahkaha attı. Korkunç bir kahkaha. "Seviyormuş. Başka şartlarda tanışsan suratına bakmazdın Bora'nın. Demir'i yine anlamıştım. Tam tipindi. Bora ne lan? Sırf yasak diye hayatta dönüp bakmayacağın şeyler ilgini çekiyor." Ozan beni bıraktı. Tamamıyla Okyanus'a odaklanmıştı o an.

"Okyanus sen nesin biliyor musun? Korkunç bir insansın. Küçüklüğünden beri böylesin sen. Hiçbir şeye sahip olamadın çünkü. Hayatın boyunca hiçbir şeye sahip olamadın. Travma üstüne travma yaşadın. Bunlar sana hırs, kıskançlık olarak döndü."

İri iri yaşlar Okyanus'un gözlerinden dökülmeye başladı fakat suratında gram değişme yoktu. Bomboş bir şekilde abisine bakıyordu.

"Ozan..." diye başlayacak oldum fakat hışımla arkasını döndüğünde sustum.

"Siktir git evimden." Suratıma bakmamıştı bile. Ben öylece olduğum yerde kaldığımda daha yüksek sesle tekrarladı. "Siktir git."

Yeniden söylemesine gerek yoktu. Montumu dahi almadan çıktım. Spor ayakkabılarımın ipini bile bağlamamıştım. 

Merdivenleri hızla indim. İnerken bağlamadığım iplerime basıp neredeyse merdivenlerden yuvarlanıyordum ki demirlere zar zor tutunabildim.

Ne yapıyordum ki ben?

Demirleri bırakıp merdivenlere oturuverdim.

Dizlerime sarılıp hüngür hüngür ağlamaya başladım. Hıçkırıklarım apartman boşluğunda yankılanıyordu.