His Obsession (Series #2)

Chapter 12

"Why aren't you listening to me?" Iyon ang bumungad sa umaga ko habang pupungas-pungas na bumangon sa pagkakahiga.

My forehead knotted. "What?!" I almost asked him back, only words swaying in air.

"Nangialam ka sa cellphone ko," utas niya.

His jaw clenched kaya ay napapalunok nalang ako sa sariling laway. Bahagya kong iniyuko ang ulo ko at mahinang napamura. Hindi ko nga pala na log out ang account ko sa instagram app niya. Hindi ko man lang naisip na may pagkahilig rin siya sa social media.

Why so stupid Charlotte?

"I already warned you. Don't make me repeat myself," padabog niyang giit habang tumungo sa walk in closet at nagpalit ng damit.

Halos irapan ko naman siya dahil sa sinabi niya. I know I was that stupid. At kung bakit ko iyon ginagawa ay dahil hindi lang talaga ako makapaghintay. I already missed my brother and longing for his attention.

Alam kong hindi niya ako maiintindihan dahil kahit kailan, sirado ang isip niya sa mga bagay na ganyan.

Yumuko ako. "I-im sorry." Bulong ko sa hangin.

"I'm just really worried for him."

I heard him chuckled. Puno ng pait ang reaksyon niya. Before I could say a word ay may pinapasok na siyang gamit sa kulay itim na bag sa kama.

Ilang minuto kaming hindi nag-imikan. Nakikiramdam sa tensyo'ng bumabalot sa aming dalawa.

Tumayo ako at naglakad nalang patungo sa bintana. Hinawi ko ang asul na kurtina kaya naman ay bumungad sa akin ang malalim na gabi.

The sky looks bright as it has roses of stars outshining it. The wind must be vigorous that it quickly blows the cloud into the westside of the sky.

"I make things easier for him Charlotte."

Sana nga. Sana ay pina-alagaan mo siya ng maayos. Sana ay nasa mabuting kalagayan na siya at hindi na iniinda ang sakit niya.

I can't afford to lose him. My brother is my only strength to keep fighting for. He's my light on my darkest ways. Mawala na ang lahat wag' lang siya. He's the only relatives I've got.

I sighed. "Sinasabi mo lang 'yan para hindi ako mabagot, hindi ba?"

"Of course not," he exclaimed. His eyes was bloodshot. Na offend siya sa sinabi ko.

"I am not that kind of person Charlotte. I don't make things to loosen you up. I'm just assuring you. That's all!"

Hindi na ako makatingin sa kanya bagkus ay sinulyapan ko nalang ang ginagawa niya. It's hard for me to believe him. Alam kong hinusgahan ko agad siya and it doesn't make sense at all. I just only wish that my brother is stable at now. Iyon nalang. I would be happy for that.

"Magbihis ka."

My eyes widen at his sudden command. Inusyuso ko ulit ang ginagawa niya at napagtanto ko ang nangyayari.

Aalis kami.

"Where are we going?"

"Sole Island..."

My forehead knotted. Sole Island isn't familiar to me. Madalas akong mag beach noon kasama ang mga classmate ko noon sa college at hindi ko rinig na may ganyang beach palang ganon. Nakakapanibago ang pangalan.

"Gabi na baka pwedeng bukas nalang. I'm tired."

Napatigil siya sa ginagawa niya at binalingan ako. Seryoso ako nang sabihin kong pagod ako at hindi ako nagbibiro. Halos naligo lang kasi ako kanina nang umalis na naman siya at hindi nagpapaalam.