His Obsession (Series #2)

Chapter 15

Nagpupuyos ang damdamin kong naglalakad sa dalampasigan. Ramdam ko pa ang hampas ng tubig alat sa balat ko.

Hindi ko na nagawang mag soot pa ng tsinelas dahil sa pagmamadali kong makalabas ng bahay. They'd ruined my mood.

Ni hindi ko nga namalayan na umiiyak na pala ako dala nang mga sinabi ko kanina.

That's it Charlotte! You already taste your karma. How cool isn't it? Ganito pala ang pakiramdam na mapamukha sa'yong kabit ka lang.

Sumisinghot parin ako hanggang sa makalayo sa bahay. I saw a huge rock in a far kaya naman ay dumiretso na ako dun para doon ilabas ang sama ng loob ko.

I just feel the breeze that hugging me. It's comforting me which made me feel at ease. Humupa na ang nararamdaman ko.

I stayed here for an hour. I don't have plans on going back there because of them. Mas pinaniwalaan niya talaga ang paninira sa'kin ng asawa niya.

He's not even listening to me. Masyado siyang one sided.

"Sino ka ba sa tingin mo?"

Napapikit ako nang marinig ko ang boses niya sa bandang likuran ko.

I heaved a sigh. "What?!" I gasped.

"Ikaw na nga ang may kasalanan kung bakit nasaktan si Sabrina, ikaw pa ang may ganang mag walk-out!"

"So you're really in her side..."

"I already expected it." Naiiling kong dagdag.

"What are you saying?"

Mabilis akong tumayo pagkatapos ay nilingon siya. My teeth was gritted. Full of annoyance.

"She's your wife malamang sa kanya ka talaga kampi!"

Pinipigilan ko nalang ang luha kong pumatak not showing how weak I am when it comes to them.

"It's not that—"

"Yes it is!" Putol ko sa sasabihin niya.

"Kasi hindi mo man sabihin...ramdam ko..."

"Ramdam ko yun' Zeo"

I started wiping my tear when it suddenly dropped out. My voices were heavy as if I cannot say a words. But I was wrong.

Kahit na nahihirapan akong makipag-usap sa kanya, I didn't stop myself. I want her to know what I felt after what he'd done to me.

"Alam ko naman kung saan ako lulugar. You both don't have to remind me."

"Ang masakit lang...kung paano niyo ulit-uliting iparamdam sa'kin kung hanggang saan lang ako."

"Hindi naman dapat ako nagkakaganito kasi ako ang kabit rito. At kahit ganun, hindi ko iyon sinet aside kasi alam ko rin ang nararamdaman niya. Kung totousin, she should kill me 'cause she has the rights."

Hindi parin siya nagsasalita. Tahimik lang siyang nakikinig sa'kin habang ako naman ay umiiyak pa rin.

"I understand her kasi siya ang asawa mo. And I must blame myself because I failed to control my feelings and my angers..."

Ramdam ko ang pagkunot ng noo niya. As if I said something he cannot understand.

"What do you mean?" He asked, still wandering.

I smiled gently before wiping my tears. I don't know I was this weak. I never felt this kind of pain before. Kung nasaktan ako noon sa pagmamahal ko kay Lucas, mas dumoble yata ngayon.

I heaved a sigh. "I shouldn't have let you enter my world..." I started. Mabigat parin ang boses.

"I shouldn't have let you ruin me."