His Obsession (Series #2)

Chapter 32

The day when he said he wanted to marry me, was just a painful brush, crept into my senses.

That no matter how close he was to me, our world will still rotate in its own axis, showing me the unexplored city of darkness inside a room lit only with a candle of lights.

Ang akala ko, ang kaligayahan para sa'ming dalawa, ay hindi ko na maaasam muli sapagkat ang sakit na idinulot niya sa'kin noon ay hindi parin nawawala maging sa kaibuturan ng damdamin ko.

It was when, another candle was lit and filled the spacious room with a massive of light as it's peeking through the window and guide flies that surrounds it.

Masaya ang naging takbo ng oras ko kasama siya. Gaya ng sinabi ni Craig, we spent our days here in Mindanao.

It's almost a vacation to us. Minsan, pumupunta kami sa Poblacion para mamili at mamalengke. Minsan rin ay pumapasyal kami sa oval upang makalasap naman ng preskong hangin ang mga bata.

I'm happy they enjoyed here. Lalo pa't may playground ang mga bata dito na maaari silang maglaro.

Seeing their cute giggles and laughs warmth my heart in an instance.

Lumingon ako sa gawi ni Zacheo. Inaabangan niya si Zeal sa baba ng slide. Ako naman ay hawak ang dalawa upang suportahan sila sa pagdulas.

I saw how his lips curved into a big smile. Masaya siya. At alam ko kung ano at kung sino ang nagpapasaya sa kanya.

His children.

"Dalian mo nga Charlotte. Tulala ka na naman d'yan." Aniya sa'kin matapos mapansin na ang layo na pala ng nilipad ng isip ko.

"S-sorry." Paumanhin ko.

Umiling lang siya habang hinihintay akong itulak ang bata para masalo niya sa baba.

Naglatag kami ng tela sa lupa kaya may inuupuan kami ngayon. Habang nagkukulitan sila sa likuran ko, napansin ko ang paglapit ng isang bata na sa tantya ko ay nasa nwebe anyos na.

Madungis ang itsura niya at nangangamoy rin siya. Dahil yata iyon sa paglalaro niya sa ilalim ng araw.

And me being Charlotte, I tried to sue him with my brows furrowed.

"Gwapa ka 'te, bagay mo ni kuya nga gwapo sad," bungad niya sa'kin na hindi ko naman naiintindihan.

Ang naintindihan ko lang ay bagay, gwapo at kuya. The rest was unfamiliar to me. Ang sabi ni Jake sa'min kahapon, iba raw ang lenggwahe ng mga taga rito.

"Ah, salamat."

Umalis narin naman ang bata matapos niya akong makitang sumagot. I don't want to assume something.

Pero baka sinabi niyang bagay kami ni Zacheo.

Pwede naman di'ba? Hindi naman malabo.

"Ano raw?"

Binalingan ko si Zacheo sa likuran ko. I smiled to him.

"Hindi ko alam. I don't understand what he's saying."

Hindi naman niya ako kinulit tungkol sa bagay na 'yun. Kasi hindi rin naman iyon kailangang e big deal pa.

It's just a compliment or something unimportant.

"You want to live here?" He asked.

Mabilis akong umiling. At hindi dahil sa ayaw ko. But because of an important matter.

"May trabaho tayo sa San Diego. They need us there."

He shrugged his shoulder reacting to my reply.

"And I need you!" Giit niya pa.