His Obsession (Series #2)

Chapter 16

Ala una ng hapon nang dumating ang inutusan niyang magdala ng kotse niya kaya naman ay hindi na namin sinayang ang oras at bumyahe na kami pabalik ng San Diego.

Nagpahinto lang ako sa labas ng mansyon nina Lucas.

"Are you sure dito ka bababa? He's Lucas brother at baka mabisto ka pa niya," nag-aalala niyang giit.

I shrugged my shoulder and smiled at him.

"Sandali lang naman ako rito," sagot ko.

Pinakiusapan ko muna si Kio na huwag niyang ipaalam kay Zacheo ang pagtulong niya sa'kin bago kami maghiwalay ng landas.

Humarap uli ako sa mansyon at tinitigan ang kabuuan nito. I will miss this, even though the memory was painful.

Natawagan ko na kanina si Craig. He's very worried dahil hindi niya raw ako ma contact ng isang buwan. Hindi ko rin naman sinabi sa kanya ang naging sitwasyon ko at baka kasuhan niya pa si Zacheo.

I just said na naging busy lang ako sa kapatid ko at nanakaw ang cellphone ko kaya ganun. At first ay nagduda siya pero kalaunan ay tinigilan niya na rin ang pagtatanong tungkol sa'kin dahil napansin niyang hindi ako komportable.

"Sana nandyan ka lang sa loob Lucas..." I uttered bago sumilip mula sa labas ng gate ng mansyon hanggang sa lanai ng bahay.

Wala ang mga guards nila at tila ay may ginagawa sa loob kaya kahit pumasok ako ngayon dito ay hindi nila ako mapapansin.

I decided to go in when I suddenly stopped because of what I saw. It was Tita Bella and Sabrina—i mean Vivien. They were laughing at each other na tila ba ay tunay silang mag-ina.

I felt pain stabbing my wounded heart. I never saw Tita Bella smiling like that to me. Maybe because ayaw niya talaga ako para kay Lucas kasi sa tingin niya si Vivien ang karapat-dapat sa bunso niya.

Nakaramdam ako ng awa para sa sarili. Sa tingin ko ay ang dumi kong tao. Walang gustong makisama sa'kin. Lahat sila tinalikuran ako. The only precious I had right now was just Rico and Craig.

Nagngitngit ako sa galit nang may iniabot sa kanya si Tita Bella na agad niyang tinanggap. Napatakip pa siya sa bibig niya nang makitang ang binigay sa kanya ni Tita ay isang mamahaling limited edition bag.

Agad akong tumalikod bago punasan ang luhang pumatak sa pisngi ko. That's possible 'cause she's their favorite. Kahit kailan ay hindi ako tinrato ni Tita ng ganon.

She's mean to me. No! They're mean to me! Lahat sila, walang pinagkaiba.

"Okay ka lang ba dyan sa condo ko?" Mahinhing tanong ni Craig sa'kin minsan habang tinawagan ko siya.

I smiled kahit alam kong hindi niya ako nakikita.

"Hmm yeah...hindi na ako makikita ni Zacheo rito."

"Good. Suit yourself and feel at home!" He chuckled before ending the call.

Tumayo narin ako atsaka nagbihis na ng damit. This time, bibisitahin ko si Rico sa hospital. Tinawagan ko lang si Alliyah kanina upang itanong kung maayos lang ba si Rico sa hospital, and she said malapit na raw gumaling ang kapatid ko.

I stopped in Jollibee to buy foods. Balak kong dalhan si Alliyah kasi alam kong gutom na iyon kakabantay kay Rico.

Speaking of which, Alliyah is a closed friend of my younger brother. The very first time he was in the hospital, she were there to took care of him.

Kahit na nahihiya ako sa pagtulong niya, she never agreed on relaxing dahil kaibigan niya raw ang kapatid ko.

I stood up when the thing in my hand sounded. Pumunta agad ako sa counter para kuhanin ang order ko.