His Obsession (Series #2)

Chapter 3

Pagka pasok ko sa office ay nakita ko agad si Lucas sa table nito. May pinipirmahan lang na kung ano. Hindi na nga ito nag abalang tingnan ako.

"Babe!" Salubong ko sa kanya. Pangiti-ngiti ko pa syang nilapitan. Lumingon nga siya sakin pero ibinalik din agad ang pansin sa pinipirmahan niya. I rolled my eyes. Hindi niya ba napansin ang suot ko?

"Dinner tayo babe. I miss having date with you. Lately, napapansin kong napaka busy mo. So, I am giving you the favor." Napasimangot ako nang hindi niya ako pansinin.

"Seriously? Mas uunahin mo pa yan kesa sakin?" Inis na inis na ako sa kanya. Lagi nalang siyang ganito. I saw him scratch his head.

"Don't you see I'm busy?" He asked coldly.

"Alam ko pero hindi mo ba ako pagbibigyan? Ilang pera ang nagastos ko ngayon!"

"Sino may sabing gumastos ka? Then okay babayaran kita!" Aniya. Kinuha niya ang wallet niya saka naglabas ng pera. Napa-iling ako. Hindi ako makapaniwala sa ginawa niya. Hindi niya talaga ako naiintindihan. I need his time and attention. Not his money.

"What I am trying to say, is stop what you're doing at samahan moko!"

"Shut the f*ck up!" Nagulat ako nang bigla siyang tumayo at sigawan ako. Galit na galit ang mga mata niyang nakatitig sakin.

"Umalis ka sa office ko ngayon na or else!"

Natahimik ako. I immediately walk towards the door. Alam na alam ko kung paano siya magalit, at ayokong galitin pa siya ng sobra. I wiped my tears away. Nakita ko pang nakatingin sakin ang mga employee habang hinihintay ang paglabas ko. I shouted everyone I encounter in the pathway. Ang lakas ng loob nilang makinig sa usapan namin ni Lucas.

Pagkatapos kong mapahiya sa ginawa ni Lucas, I decided to go in a bar to forget what happened earlier. I sit in a stool.

"Tequila please," matapos kong sabihin iyon sa bartender ay kinuha ko ang cellphone ko. I contact her. Gusto ko siyang makausap kahit may alitan parin kaming dalawa. We don't have communication for the past three months. Siguro galit na galit parin siya sakin ngayon. Sa laki ba naman ng kasalanan ko sa kanya.

"Who's this?,"anito sa kabilang linya. I fake a smile. Seriously? Dinelete niya ba ang number ko o nagmamaang-maangan lang siyang hindi ako kilala. Well, if ako rin naman ang nasa side niya, I would do the same.

"Oh come on Hailey! Nakalimutan mo na agad ako?" Narinig ko ang pagbuntong hininga niya sa kabilang linya. Ang taas talaga ng pride ng babaeng to.

"Ano bang kailangan mo?"

"Hmm andito ako ngayon sa MTD. Do you want to accompany me?,"

Mabilis kong tinungga ang alak na kakalapag lang ng bartender. Sa sitwasyon kong ito, para akong broken hearted. Well, hindi nga ba?

"Why would I? Besides, busy rin naman ako!"

"Busy or nag bibisi-busyhan?"

Narinig kong tumawa siya sa kabilang linya. Kasabay nun ang pag tahimik naming dalawa.

"Okay, book us a VIP room there." She said. Umu-o ako saka sinunod ang sinabi niya. May sinabi pa siya bago niya ibinaba ang tawag.

"Siguraduhin mo lang na maganda yang sasabihin mo. Ayaw kong nasasayang ang oras ko sa mga taong gold digger!"

Natawa ako sa sinabi niyang iyon. Hindi ako gold digger. Sadyang ginawa ko lang ang lahat para mahalin ako ni Lucas. I waited for how many years to achieve all of these. Even if, I'll sacrifice our friendship just to commit what I wanted. Matagal narin akong nagtitimpi na pakisamahan si Vivien. I don't treat her kagaya ng kay Hailey.

Dati palang naiinis na ako sa kanya lalo pa't ginusto niya si Lucas. Kaya naman ng mawala siya. I taste all the happiness na sa kanya lang dapat.