MASALIN GİZLİ KATİLİ

12 | İZLER DE ACIR

BÖLÜM 12 | İZLER DE ACIR

♔

Ölümü hiçbir zaman bu hayatın bir parçasıymış gibi görmezdik. Vimos'ta ölüm demek büyük bir yıkım demekti her zaman. Yaşlı bir insan bu dünyadaki vaktini doldurup huzurla gözlerini kapattığında bile büyük bir yıkımdı.

Ölüm beklenir miydi bilmem ama beklenen bir ölüm bile büyük bir acıydı bizler için.

Dünyadaki diğer ülkelerin bizi yok saydığı gibi biz de ölümü ülkemizden dışlamışçasına garipserdik. Yabancıydık. Kabullenmezdik kolayca.

Günlerce yas tutulurdu her ölüm için. Günlerce unutulmazdı. 7'den 70'e herkes ölen kişinin yakınlarının acısını paylaşırdı. Hayat bir anda normale dönmezdi, dönemezdi.

Kraliyet gelip Robin'in babasını idam ettiğinde bir anda kaybettik sanki bu ortak acı hissimizi. Değil ölen adamın yasını tutmak hak etmeseydi kraliyet cezalandırmazdı diyenler bile oldu Robin'in babası asıldıktan sonra. 

Kraliyet geldi ve biz ölümü kabullendik.

Şimdi ise bir cinayetten söz ediliyor. Cinayet. Beklenen bir ölüm değil. Beklenmeyen bir ölüm de değil. Bir canlının bir canlıyı öldürmesi. Bir insanın başka bir insanın varlığını isteyerek yok etmesi.

Son dönem kraliyet ailesi Vimos'u terk edip gittikten sonra Vimos'ta tek bir cinayet bile işlenmediği kayıtlara geçmişti.

Küçük kavgalar olurdu elbette ama asla kimse kimseyi yaralamazdı bile. Kardeş kavgası gibi, bir anda başlar bir anda biterdi tüm atışmalar. Bir şekilde orta yol bulunur ve kavganın büyümesi engellenirdi. Zaten sık sık yaşanmazdı böyle kötü olaylar.

Şimdi ise genç bir kız öldürülmüştü. Polisler şüphe diyordu belki ama şüphe edecek bir şey yoktu; Jamya öldürülmüştü. Ölümü ile ilgili bilgiler paylaşılmıyordu ama önce kaybolup bir gün sonra cesedi bulunmuş birinin ölümüne başka gözle bakamıyordum.

"Tamam Lily sakinleş artık," dedi Zaria. "Belki kaza falandır, kesin olarak biri öldürmüş demediler ki! Ağlama artık."

Zaria'ya ters bir bakış attım ama kaş göz yaparak sessiz olmam için beni tehdit edince susup Lily'ye yalan söylemesine karşı çıkmadım. O da bunun cinayet olduğunun farkındaydı.

Kampüs içinde kalabalıktan uzak bir köşeye kaçıp çimlere oturmuş Lily'nin ağlama nöbetinin bitmesini bekliyorduk. Dersimize giren hocanın Vimos'ta bir katil dolaşıyor olabilir sözünden sonra başlayan bu ağlama krizi gün bitene kadar devam edecek gibi görünüyordu.

"Hayır!" diye ağlamaya devam etti Lily. "Önce kaçırdı sonra öldürdü biri çok açık işte! Korkuyorum ya korkuyorum! Ya karşımıza çıkarsa?"

Lily Jamya öldüğü için elbette üzülmüştü, hepimiz üzgündük ama Lily'nin bu kadar ağlamasının sebebi üzüntüden değil korkudandı. Jamya'yı öldüren katilin neden Jamya'yı seçtiği bilinmediğinden herkes tedirgindi.

Ben biliyordum ama ben de tedirgindim. Hatta herkesten daha çok tedirgindim. Bilmemek mutluluktur derken ne kadar da haklıydı Sokrates.

"Biz hep senin yanında olacağız," dedi Zaria Lily'ye yatıştırmaya çalışarak. "Yalnız sokağa çıkma sen de bundan sonra tamam mı?"