Canvas တွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့အခန်းထဲမှာ ဂျောင်ကုအလုပ်များနေသည်။မျက်မှန်အောက်က ညိုနေတဲ့မျက်ကွင်းတွေနဲ့ အလုပ်များနေတဲ့လက်တွေက canvas ပေါ်က ဆံပင်ပြာပြာလေးတွေကို အသေးစိတ်ရေးဆွဲနေသည်။ဘယ်နှခွက်မြောက်မှန်းမသိသောကော်ဖီခွက်က အငွေ့သေနေလျက်ဘေးမှာရှိနေပြီး ဆေးပြာပြာတွေကတော့ဂျောင်ကုရဲ့တီရှပ်အဖြူပေါ်မှာပေစွန်းနေသည်။ဆံပင်တွေဖွာနေပြီး မသေမသပ်ပုံပေါက်နေသော်လည်း နှုတ်ခမ်းပါးတွေကတော့ ရေးရေးလေးပြုံးနေသည်။နောက်ဆုံးအဆုံးသတ်အနေနဲ့ အပြာရောင်ဆံချည်မျှင်သေးသေးကိုတစ်ချက်ဆွဲပြီးတာနဲ့ အဆုံးမသတ်ရသေးတဲ့ပန်းချီကားလှလှလေးက ပြီးစီးသွားပြီဖြစ်သည်။ပြီးစီးသွားတဲ့ပန်းချီကားကို ဖြေးဖြေးချင်းသယ်ပြီး နံရံမှာချိတ်ထားလိုက်သည်။
33ချပ်တိတိပြည့်သွားပြီဖြစ်တဲ့ပန်းချီကားတွေထဲက အရှေ့က32ချပ်ကဆံပင်ခွေခွေလေးတွေနဲ့ဖြစ်ပြီး အခုတစ်ချပ်ကတော့ဆံပင်ပျော့ပျော့နဲ့ပြာပြာလေးဖြစ်သည်။6နှစ်ကနေ12နှစ်အထိ အတူကြီးပျင်းခဲ့တဲ့ကင်မ့်ပုံရိပ်တွေကိုတော့ အတိအကျမှန်အောင်ဆွဲထားနိုင်ပြီး ကျန်တာတွေကိုတော့ ကိုယ့်ဘာသာစိတ်ကူးပြီးဆွဲခဲ့တာဖြစ်သည်။အခုတော့ ကင်မ့်ကိုတစ်ဖန်ရှာတွေ့ခဲ့ပြီမို့ 33နှစ်အရွယ်အစား 18နှစ်အရွယ်ကင်မ့်ပုံလေးကိုဆွဲခဲ့သည်။ဒီနှစ်ရဲ့ကင်မ့်အတွက် 33နှစ်ပြည့်လက်ဆောင်က ထိုအပြာရောင်ဆံနွယ်လေးနဲ့ဖြစ်နေတာမို့ နည်းနည်းတော့ထူးဆန်းနေသည်။
"ကိုယ့်ဆီပြန်လာခဲ့လို့ ကျေးဇူးပါကင်မ်...ကိုယ်ကလေ...ဆံပင်ကောက်ကောက်လေးကိုရော...ဆံပင်ပြာပြာလေးကိုရော...မမြင်ခဲ့ရတဲ့အသက်33နှစ်အရွယ်ကင်မ့်ကိုရော...အခုလက်ရှိအဆိုးလေးကင်မ်ကိုရော...အရမ်းချစ်တယ်...ပြောမပြတတ်နိုင်အောင်ကိုချစ်တာပါကင်မ်ရယ်"
ပန်းချီကားကိုကြည့်ရင်း မျက်ရည်တွေကျလာတာမို့ မျက်မှန်နက်လေးကိုချွတ်ပြီး လက်ခုံဖြင့်မြန်မြန်သုတ်လိုက်ရသည်။သူ့ရင်ထဲက ကင်မ်ဆိုတဲ့ဖြစ်တည်မှုကလေ သူ့နှလုံးသားခုန်နေသရွေ့ တဆတဆနဲ့ကြီးထွားလာတာ။ချစ်ပြီးရင်းထပ်ချစ်မိသလို စွဲလမ်းပြီးရင်းစွဲလမ်းနေမိတယ်...ကင်မ့်ကို။
