AYLARDAN KASIM +18 (GAY)

9

Gökhan'a ne olmuştu? Neden hiçbir şey anlatmamıştı? Vücudu'nun hali neydi?

Konuşmak istememişti. Sorularımı görmezden gelmişti. Ne yapmam gerekiyordu? Zihnimdeki binlerce soruyu görmezden gelmekten başka yapacak bir şey yoktu.

Elimdeki tişörtü almaya çalışmıştı. Vermeyeceğimi anlayınca pes etti. Kolumdan tutup yatağa oturttu beni.

"Kerem."

Önce sağ gözüme ardından sol gözüme en son dudağıma baktı.

"Geç oldu. Hadi uyuyalım."

Dudağımdaki gözlerini gözlerime çıkardı. Kafamı hayır anlamında salladım.

"Uyumak istemiyorum."

"Uygun bir vakitte anlatacağım. Şimdilik uyuyalım. Olur mu?"

"Neden şimdi değil?"

"Çünkü uyumak istiyorum."

Yalandan esnedi.

"Eğer uyanık kalmak istiyorsan gecenin geri kalanını kanepede geçirirsin."

Hafifçe omzunu ittim. Gözlerini kısıp acımış gibi yaptı.

"Yalanını sikeyim. Sadece dokundum."

Kıkırdadı.

"İyi. Hadi kapat ışığı."

Hala elimde tuttuğum tişörtü alıp üzerine giydi. Ayağa kalkıp ışığı kapattım. Sonra yatağa uzandım.

"Sarılarak uyuyalım mı?"

"Neden? Karanlıktan korkuyor musun?"

"Biraz."

Yatağa yerleştim.

"Villada ışık açık uyumaya alışıksın tabii."

"İstemiyorum diyemiyorsun tabii."

"İyi bakalım. Artık uyuyalım yeter. Nasıl olduğu önemli değil."

Kolumu kaldırıp başının arkasına götürdü. Ona biraz daha yaklaştım. Başını sağ göğsüme koydu.

"İyi geceler."

"Sana da."

03:46

Bir türlü uyuyamıyordum. Aklıma hayal bile etmek istemeyeceğim şeyler geliyordu. O morluklar da neyin nesiydi? Gökhan'a bakınca orta okuldaki zamanlarım aklıma geliyordu.

Hayatım boyunca o süslü hapisin içinde tıkılı kalmıştım. Arkadaşlarım yoktu ve yalnız hissetmeyeyim diye babam çocuklara abur cubur alıp benimle oynamalarını isterdi. Menfaatleri için beni aralarına alırlardı. Babam gidince de benimle oynamazlardı. Yalnızlığın ne olduğunu az çok biliyordum.

Sınıfa geldiğim ilk gün tüm herkesin gruplaştığını ve Gökhan'ın yalnız olduğunu anlamam zor olmamıştı. Bu yüzden ona göz kulak oluyorum. Yalnız kalmak zorunda değil.