BEN ZEHİRE ALIŞKINIM, ŞERBETE DEĞİL
RÜYALAR NEFRET EDER AVARE DURUŞUMDAN
NURULLAH GENÇ
10.Bölüm:Kız Abisi
Konağa geldiğimizde abim destek vermek ister gibi elini belime koymuştu.
" 'Tek şans abi, bir seferliğine şans veriyorum. Eğer yine istenmezsem defolup giderim hayatınızdan. Bir tek seninle görüşürüm diğerleri umurumda bile olmaz, tamam mı?' demiştim hatırlıyor musun?" Abim ona söylediklerimi hatırlatınca yutkunmuştu. Konuşmaya devam ettim çünkü ilk defa kendi sözümü çiğniyordum. Bendeki yerini bilmesi gerekiyordu. Sevgimden şüphe etmemesi gerekiyordu çünkü onu kaybedemezdim.
Bu konaktaki kimse umurumda değildi. Abim hariç... Bir de Cihangir. Saçma davranıyordu ama niyeti kötü değildi. Isınmıştım ona.
Konağa girmeyi istemiyordum ama eninde sonunda girecektim nasıl olsa. Daha fazla beklemeden konağa girdik. Evdeki gençlerin çoğu üşümüyor olmalı ki balkonda oturuyordu. Merdivenlerin başında bizi gören Yaman -aramızda 5 yaş olduğu için amca diyebilir miydim bilmiyorum- "Ne oldu sana?" dedi dehşete düşmüş gibi. Diğerleri de bize daha doğrusu bana baktıklarında hepsi ayaklanmıştı.
"Bunu sana kim yaptı?"
"Yüzünün bu hali ne?"
"İyi misin?" Hazar'dan bu soruyu beklemiyordum. Sanırsam doktor olduğu için nasıl olduğumu sormuştu.
Yorgun gözlerle abime baktım. "Uyuyalım mı?" Yüzüme baktığında gözlerinde gördüğüm acı yerini heyecan ve mutluluğa bırakıyordu.
"Beraber mi?" Onaylarcasına mırıldandım. Şuan konuşmak istemiyordum.
"Önce bir açıklama mı yapsanız?" Merdan'a bakma gereği bile duymadım. Ona ve Asil'e karşı hissizdim. Arabada Asil ona kötü davranmadığım için umutlanmış olabilirdi ama benim kinimi bilmiyordu. O kelimeleriyle kanatmıştı. Ben de davranışlarımla kanatacaktım... Arabada ılımlı davranmamın sebebi gerçek hislerini öğrenmek istememdi. O laflarının hepsini hatırlatacaktım ona çünkü ben bir ömür boyunca unutmayacaktım. Hazar başından beri bana ısınamamıştı, bunun için artık ondan bir beklentim yoktu. Pars'a karşı ayna olacaktım. Başlangıçtaki hareketlerini ve sözlerini yaşadığı şoka veriyordum. Bu yüzden bana nasıl davranırsa aynı şekilde karşılık alacaktı.
Abim konuşmak istemediğimi anlamış olacak ki "Sabah konuşuruz." dedi.
Beraber abimin odasına geçtiğimizde yatağın yanındaki tekli koltuğa oturdum. "Lütfen rahatsız olma, bir tanem. Her yerin kan içinde..." dedi acı çekiyormuş gibi...
Abimle beraber uyumak için hâlâ erken olduğunu düşünüyordum ama burada bir odam olmadığı için -olmasına da gerek yoktu- abimle uyumaktan başka bir seçenek aklıma gelmemişti.
"İstersen-" cümlesini kapının çalınması böldü. Abimin neden yüzüme baktığını anlayamamıştım.
"Gelsin mi?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TEK ŞANS
RandomMehru Berfin küçüklüğü harabede geçen bir kız... Onu yangından kurtaran Türk askerleri sayesinde hayatı değişti. Gerçek ailesiyle tanışan Mehru çocukluğunun katillerini de bulabilecek mi?
