TEK ŞANS

5.BÖLÜM:YAKIŞIKLI ŞÖVALYE

5.Bölüm: Yakışıklı Şövalye

Barlas, Mehru'nun oteline doğru yola çıktı. Sinir krizi geçirmek üzereydi. Yıllarca beraber yaşadığı insanları tanıyamıyordu artık. Kapılarına gelen herkes için sofraya bir tabak daha koyan ailesi, kardeşini istemiyordu. 

'Neden?' diye düşünüyordu. Kardeşi ailesine hiç bir şey yapmamıştı. Berfin ona hiç önyargılı davranmamıştı. Kendisi de önyargılı davranmamıştı çünkü hissetmişti. Diğerleri niye böyle davranıyordu o zaman? 

Gördükleri an hissetmemişler miydi? Kalpleri mi yoktu?

Belge koymuşlardı önlerine, anlamıyorlar mıydı? Akılları mı yoktu?

Kardeşine ne diyecekti şimdi? Ailesinden o kadar emindi ki kabul etmeyeceklerine ihtimal dahi vermiyordu. Hele ki babası! En çok onun kanı, en çok onun canı değil miydi? İnsan kızına neden yabancı gözüyle bakardı? Hangi baba yapabilirdi böyle bir şeyi? Tamam, onlar da annelerinin nefretiyle büyümüşlerdi ama en azından yanlarında babaları vardı. Kız kardeşinin yanında kim vardı bilmiyorlardı bile...

Derin bir nefes alıp otele girdi. Saate baktı 21.13 . Bu saatte uyumadığını düşünüyordu ama yine de uyuyorsa diye aramadı. Mesaj attı.

Uyuyor musun?

Yavaş yavaş resepsiyona doğru yürüdü. Bu sırada Mehru  gelen bildirim sesiyle telefonu eline aldı.

Yakışıklı Şövalye: Uyuyor musun?

Odaya girdiği zaman rehberinde değişiklik yaparak Barlas'ı 'Yakışıklı Şövalye' olarak kaydetmişti. Abisini kahramanı olarak görüyordu. Hem onun ismi zaten kahraman demekti, adını taşıyordu. Daha fazla abisini bekletmek istemediği için mesaj yazdı. Yazdığı an cevap gelmesi şaşırtmamıştı.

Abisinin Prensesi: Hayır. Sen?

Yakışıklı Şövalye: Yanına geldim.

Yakışıklı Şövalye: Hangi odada kalıyorsun?

Yakışıklı Şövalye: Yanındaki odayı tutmam senin için sorun olur mu?

Abisinin Prensesi: Sorun olmaz da... Hayırdır?

Yakışıklı Şövalye: Seni özledim.

Abisinin Prensesi: Yalancı.

Yakışıklı Şövalye: Abilerle öyle konuşulmaz. Oda numaran kaç?

Abisinin Prensesi: İlk katta 1 numara. 

Yakışıklı Şövalye: Tamamdır.

Mehru odadan çıktı. Abisinin neden burada olduğunu merak etmişti. Resepsiyonun önündeki abisini gördü. Abisinin yanına varınca omzuna hafifçe dokundu. Barlas arkasına döndüğünde kardeşini gördü. İç çekip birden sarıldı. "Özür dilerim." 

"Neden?"

"Özür dilerim."

"Barlas sen iyi misin?"