23.BÖLÜM:AŞK ATEŞİ

779 57 10
                                    

KİMİM BEN,NEYİM

HEM GÜNEŞ, HEM GÖLGEYİM

DALIMDA BİNBİR ÇİÇEK

AMA KENDİM ÇÖLDEYİM


İSMAİL UYAROĞLU



23.Bölüm: Aşk Ateşi




Kalbim neden bu kadar hızlı atıyordu? Karşımdaki adamı ikinci görüşümdü ama sanki yıllardır görüyormuşum gibi hiç yabancı değildi. Kar çiçeği, demişti bana. Ölümden sonra ve yaşamdan önce gördüğüm ilk şey karların üzerinde hayat bulan bir çiçekti.


Yıllar Önce


Genç kız, tenini yakan ateşle acı içinde bağırıyordu. "Baba... Yalvarırım gel kurtar beni." dedi hıçkırıklarının arasından.

Yıllardır olduğu gibi babasının onu duymayacağını bile bile bile babasından yardım istiyordu. Çocuklar  korktuklarında 'anne' diye ağlarlardı. Mehru da başta her çocuk gibi canı yandığında annesinden iyileştirmesini istiyordu. Annesinden yardım istemeyi annesi onu dövdüğünde bırakmamıştı. Annesi onu boğduğunda da bırakmamıştı. Annesi onu öldürmeye çalıştığında bile umutluydu annesinden. Ancak annesi, ondan gözünü aldığında bütün inancını yitirmişti. Karanlıkta kalmıştı çünkü... 

"Bir kere gel be! Bir kere duy sesimi!" Her zamanki gibi boşuna çırpındığını sanıyordu ama dışarıdan gelen seslerle umut doldu içine.

"Çabuk söndürün!" diyordu biri. 

"Buradayım! Yardım edin lütfen! İçerdeyim!" Sesini duysunlar diye deli gibi bağırıyordu.

"Kız içerde! Çabuk olun!" 

Mehru, zehirli gazdan dolayı öksürmeye başladı. Ciğerleri fazla dayanıklı değildi. Kalan son gücüyle "Kurtarın beni." dedi kısık bir sesle. Gözlerini daha fazla açık tutamadı.

"O kızı yaşatın!" Kızın kulakları uğulduyordu. Gözlerini aralamaya çalıştı. Zor da olsa başardı. 

Gözünü açtığında gördüğü ilk şey karın üzerinde beyaz bir çiçekti. Çiçek o kadar güzeldi ki büyülendi genç kız. Çevresindeki insanlar her ne kadar konuşsa da kız onları duymuyordu. Gözleri karın üzerindeki beyaz çiçekteydi. 

"Kar çiçeği..." dedi genç kız. Herkes çevresine toplanıp, onunla konuşmaya çalışırken kız 'kar çiçeği' diye sayıklıyordu.


Şimdiki Zaman


TEK ŞANSHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin