Yazar notu: Arkadaşlar kimse neden yorum yapmıyor? Şahsen emeğimin karşılığını almak istiyorum. Oylarınız benim için çok kıymetli, her bildirim geldiğinde çok mutlu oluyorum ve yorum konusunda da bunu yapmanızı istiyorum. Fikirlerinizi çok merak ediyorum. Lütfen bu ricamı dikkate alın.
BİRARA NEYDİ O BULUTLAR
SOMURTKAN DUDAKLARI YERE SARKAN
ARKASINDA DENİZ ALEV ALAN ADAM
ÇEHREM SARSILIYOR BAKMAKTAN
CAHİT ZARİFOĞLU
17.Bölüm: Beni Affeder Misin?
Babamın söylediklerinden sonra nefes alma ihtiyacıyla balkondaki koltuklara oturdum. Artık ona içimden baba diyebilirdim. Bu kelimeyi söyleyebilmek için onun bana kızım, demesini bekliyordum. Diğer türlü gururum buna izin vermezdi.
Bu aileyle ne yapacağımı bilmiyordum. Canımı yakmışlardı. Sözleri fazla yaralayıcıydı ve benim de en kötü özelliğim güçlü hafızamdı. Unutamazdım.
Hepsi beni kanatmışken biri o yaraları sarmaya çalışıyordu. Barlas abim...
Düşüncelere dalmışken gelen adım sesiyle yan tarafıma baktım. Asil gelmişti. Sen cesedine tükürülecek bir insansın, demesi geldi aklıma. Böyle bir abi istiyor muydum? Hayır. Kimse istemezdi.
Asil yanıma oturunca kalkıyordum ki kolumu tuttu. Canımı yakmayacak bir tutuştu ama ben temas sevmezdim. Asil'e baktığımda "Pardon." diyerek kolumu bırakmıştı. "Seninle konuşmak için sıraya girdik de. En büyük ben olduğumdan ilk ben geldim." Yüzüme bakmıyordu. Utandığını anlayabiliyordum. "Tabii eğer müsaitsen yani konuşmak istemezsen asla seni zorlamayız ben sade-"
"Asil, ne konuşacaksan uzatmadan konuş. Sıra kalabalık." Onunla konuştuğuma şükretmeliydi. Dua etsindi ki onu kendime benzetiyordum. Bir nevi ona değil kendime kıyamıyordum.
"Özür telafi etmez biliyorum. Bana kendimi affettirmem için bir yol göster. Ben senin abin olmak istiyorum."
"Ben cesedime tükürecek bir abi istemiyorum." dedim ciddi bir sesle. Kaskatı kesildi. Kendi sözleriydi bunlar. Ben hatırlatınca canı mı yanmıştı!?
"Ben... Bunu asla yapmam." dedi dehşet içinde. "Yemin ederim ki bir anlık sinirle söylenmiş bir şeydi. Köpek gibi pişmanım." Bakışlarından gerçekten pişman olduğu belli oluyordu ama umurumda değildi. "Bir umut var mı?"
"Umutları sen tükettin Asil. O tepkin sinirden ya da belki başka bir şeyden, her neyse umurumda değil. Gereksizdi, kırıcıydı ve benim nezdimde affı yok." Onunla abi-kardeş olamazdık.
"Kardeş olamayız ama en azından birbirimize merhaba diyebilecek mesafe bırakalım."
"Hayır, hayır, hayır... Seninle iki yabancı olmak istemiyorum. Her yolu deneyeceğim ve göreceksin. Bana abi, dediğinde bunu kanıtlamış olacağım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TEK ŞANS
RandomMehru Berfin küçüklüğü harabede geçen bir kız... Onu yangından kurtaran Türk askerleri sayesinde hayatı değişti. Gerçek ailesiyle tanışan Mehru çocukluğunun katillerini de bulabilecek mi?
