Ölülerle Konuşmak

4.3

Kız, koyu kahverengi saçlarını düzelttikten sonra çalışma masasına geçti. Her akşam yaptığı gibi sandalyesine oturdu ve sokağın başındaki marketten aldığı gazeteyi kurcalamaya başladı. İlk sayfalarda pek ilgisini çeken bir şey olmadı.

Siyaset, araba kazası, banka soygunu, Kış Balosu, magazin... Hepsi çok sıkıcı. 

Son sayfalara yaklaşırken, köşedeki dünya haberlerinden biri ilgisini çekti. Sayfayı büyük bir incelikle katladı ve kenarda duran kalemi eline aldı. 

KÜÇÜK BİR KASABADA BÜYÜK BİR İNTİHAR

Başlık ilgisini çekti. Her cümleyi okuduğunda, fark etmeden sayfayı kendine çekti. En sonunda kağıtla arasında sadece 7cm kalmıştı.

*** kasabasındaki *** lisesinin öğrencilerinin ani intiharı herkesi şaşkına uğrattı. Son sınıflardan birindeki bütün öğrenciler, aynı gün hatta aynı saatte öldü. Aileleri ne kadar inkar etse de adli tıp uzmanları intihar olduğunu belirtti.

Dikkatle haberin altındaki resme baktı. Küçük bir avuç içi kadardı ve çokta net değildi ama en kenardaki çocuğun diğerlerinden uzak durduğu açıkça görülüyordu. Habere bu fotoğrafı koymak büyük bir hataydı.

En kenarda duran sarışın çocuk, çok bilmiş bir tavırla kollarını arkasına atmış ve çenesini hafif kaldırmıştı. Üzerinde diğerleriyle aynı forma olmasına rağmen onunki birkaç yıl için oldukça yeni görünüyordu. (Yani okul forması lise son sınıf bir öğrenci için çok yeni, hatta birkaç gün önce almış gibiydi.) Göğüs cebindeki mendil, formasına tamamen zıt düşen bir renk olan kırmızıydı. Mavi gözleri ise fotoğrafa bakan kişiyi görüyor, süzüyor ve kişiliğini tartıyor gibiydi. 

Light aklına gelen sebeplerden dolayı bu çocuğa ilgi duymaya başladı. Kafasında birçok ilginç fikir yaratıp yok etti. Yarım saat daha olayı kafasında tarttıktan sonra kitaplığından kağıt ve zarf aldı.

Sevgili dostum,

Umarım iyisinizdir. Aileniz ve arkadaşlarınız nasıl? Umuyorum ki onlarda iyidir. 

Bu sabah bir habere denk geldim ve bu beni korkuttu. Yaşadığınız yerdeki bir lisede korkunç olaylar yaşandığını okudum. Başınıza bir şey gelmediği için mutluyum. Lütfen kendinize ve yakınlarınıza dikkat edin ve beni durumunuzdan haberdar edin. 

LH

Mektubunu son kez kontrol edip zarfa koydu. Yazdıkları aslında tamamen palavraydı. Garip bir şekilde o çocuk hakkında değişik şeyler hissediyordu. Eğer mektup bir aile üyesine ulaşırsa mektup arkadaşı olduğu düşünülebilirdi. Ancak tahmini gerçekse olaylar dahada ilginçleşirdi.

***

Kız elindeki mektupların üzerindekileri okuyarak içeri girdi. Salonda tartışan babasının ve amcasının arasından geçerek koltuğa oturdu. Tam karşısında ayakta, tartışan ikiliye bıkkınca bakan doktora bir bakış attıktan sonra işine geri döndü. 

Mektupları ayırırken kendi adını görünce heyecanlandı. Kucağındaki yığını kenara bıraktıktan sonra elindekini, hemen yanında duran sehpanın üzerindeki ışığa tuttu. Güvenli olduğuna karar verdikten sonra dikkatsizce yırtarak açtı. 

Sevgili LH,

Umarım iyisinizdir. Endişeniz için teşekkürler gayet iyiyim.

Asıl konumuza gelecek olursak... Evet, yaşadığım yerde böyle bir olay oldu. Belli ki size garip gelmiş ancak sizi temin ederim böyle bir durum söz konusu değildir. Zaten kimin nasıl öleceğine tanrıdan başka kim karar verebilir.

Bundan sonra birkaç satır daha inandığını övdü ve yüceltti ancak bir süre sonra üslubu tamamen değişti.

Zorba kişilerin ölmesi gerektiğine inanırım. Yaşarken cezalarını asla tam anlamıyla çekemezler. Hepsi ölmeyi hak etmişti ve ölmeliydi. Bu yukardan gelen emir falan değildi, olması gereken şeydi. Ben sadece ilahi adalet için savaşanlardanım.

Ve bir süre daha kendisinin elçi, insanların günahkar olduğunu farklı şekillerde tekrarladı.

Bu konunun üzerinde çok düşünülmemesi gerektiğine inanıyorum. Umarım arkadaşlığımız uzun süre devam eder. Size iyi günler dilerim. 

Light'ın yüzü hafif gülmeye benzer bir hal aldı. Gözleri sabitti, duvara bakıyordu. Kafasından  onlarca düşünce geçtiği anlaşılıyordu. Bunu ilk fark eden John Watson oldu. Çok zaman geçmeden babası Sherlock ve amcası Mycroft'ta durumun farkına vardı.

Biraz geç geldi farkındayım ve özür dilerim. Açıkçası birkaç haftadır bölüm yazarken zorlanıyorum, daha doğrusu ilham dediğimiz şey benden çok uzak. Henüz bölümü yazmaya çalışırken bile sonunu nasıl bitireceğimi bilmiyorum. Bu hikayeye bile sonunun nasıl geleceğini asla bilmeden başladım ve her şeyi sonradan kurguladım ve bu yüzden bazı yerleri saçma.

Açıkçası bölümü yetiştiremeyeceğim konusunda endişeliydim, hatta arkadaşımın espri için yaptığı öneriyi bile biraz düşündüm.  "Her şeyin bir sosyal deney olduğunu ve deneyin bittiğini söyle." Kısmen böyle bir şey söylemişti. Güldürdü ve düşündürdü.