AV MISIN AVCI MI

9. BÖLÜM(Faruk Bey amacına ulaşıyor)

Hiç bir şey sebepsiz değildir, sadece daha dikkatli bakmak lazım ;)

‘’ Nasıl oldu hiç anlamadım, normalde çok dikkatliyimdir fakat bir anlık dalgınlığıma geldi sanırım. Daha önce böyle bir hata yapmadım, bu ilk defa oluyor. ‘’ Leyla çok korkmuş ve şaşırmıştı, ne olduğunu anlayamamıştı. Servet ise kadını sakinleştirmeye çalışırken bir yandan da durumu anlamaya çalışıyordu. Kadın hemen babasının çağırıp durumu anlatmaya çalıştı.

Arabası ile garajdan çıkarken farkında olmadan firen yerine gaza basmış ve karşı komşunun bahçe kapısına çarpmıştı. Kapı kırılmış ve tamir edilmesi gerekiyordu. Kadın suçluydu, fakat kırılan kapı karşı komşunun olduğu için durumu kabul etmek istemiyordu. Babası kızına destek oluyor ve sakinleştirmeye çalışıyordu. ‘’ Efendim, şurada kaç yıldır komşuyuz biliyorsunuz, daha önce hiç böyle şeyler yaşamadık. Şimdi olayı büyütmeye gerek yok, aramızda halledebiliriz bence. Kapıyı tamir ettikten sonra faturayı size iletiyim ve konu kapansın. ‘‘ dedi Servet. Kadın ve babası itiraz ettiler, Servet iyice stres oluyordu. Dün akşam yaşanan olaylardan sonra Delal Hanım çok sinirliydi, bir de bunu açıklayamazdı. Tam böyle düşünürken genç kadın kapıda olan gürültüyü fark etti ve dışarı çıktı. Olayı anlamaya çalışır gibi baktı, fakat genç kadını karşısında gören Faruk Bey çok heyecanlandı. Gülümsemek istese de kadın çok soğuk durduğu için ifadesini hemen değiştirdi. Kadın gelir gelmez muhatap aldığı tek kişi şoförü oldu. Ne olduğunu merak eden bir tavırla adama baktı. ‘’ Efendim, Leyla Hanım, karşı komşumuz. Arabasını garajdan çıkarırken bizim kapıya çarptı, kapının durumu ortada, gördüğünüz gibi. Ben kendisine kapıyı yaptırıp faturayı ileteceğimizi söyledim ama kabul etmedi. ‘’ Şoför konuşmaya devam ederken Delal adamı el işareti ile susturup, kapıya dönüp baktı. Faruk Bey tam lafa girecekken ‘’ Kapıyı yaptırın ve faturayı şirket hesabından kesin, konu kapansın ve bir daha açılmasın. Size de geçmiş olsun, daha dikkatli olmanızı öneririm’’ dedi Delal. Aracına bindi ve şoförüyle birlikte evin önünden uzaklaştı.

‘’ Ne kadar soğuk bir kadın, hayatımda bu kadar kibirli, megaloman başka bir insan görmedim. Sözde iyilik yaptığını düşündü ama aslında olması gereken buydu’’ Leyla tüm bunları söylerken, babası ve servis görevlisi Figen yanındaydı. Adam Figen’e bakıp genç kadın hakkında bir şeyler öğrenmeyi umut etti. ‘’Normalde de böyle sinirli biri midir? Dün pencereden bakarken akşam yaşadığı olaya şahit oldum, ne üzücü bir sahneydi, umarım tekrarı olmaz. Kimdi acaba o genç adam, bence siz tanıyorsunuz.’’ Babasının sorduğu soruya cevap almasını beklemeden onu kolundan tutup eve götürdü Leyla. Aslında adam orada kalıp cevap almak istiyordu fakat kızının ısrarına kayıtsız kalamadı.

Arka koltukta oturan genç kadın, camdan dışarıya bakıyordu, ama gözleri uzaklarda, derin düşünceler içindeydi. Babasının vefatının ardından, onun kurduğu şirkete ilk defa gitmek üzereydi. Bu yolculuk, onun için sadece fiziksel bir mesafeden çok daha fazlasını ifade ediyordu; bir geçiş, bir mirasa adım atma anıydı. Kadın, babasının anılarını düşünüyordu. Babası, ona iş dünyasında nasıl davranılması gerektiğini, kararlılık ve adanmışlıkla nasıl başarıya ulaşılabileceğini öğretmişti. Şimdi ise, onun yokluğu, genç kadının kalbinde derin bir boşluk yaratmıştı. Her bir anı, hem bir özlem hem de bir ilham kaynağıydı.

Aracın şehrin işlek caddelerinde ilerlemesiyle, kadının düşünceleri de geleceğe kaydı. "Acaba bugün Ebru’nun anlattığı şeyler doğru mu? Böyle bir konuda kimse yalan söylemez, kim niye böyle bir duruma soksun ki kendini ya da gerçekten evli olsalar neden böyle bir yalan söylesin ki?" diye düşündü. Anlattıkları kafasını kurcalasa da inanıp inanmama konusunda daha karar verememişti.  Düşünmek için zamana ihtiyacı vardı.