Adin #Texting

71

Barlas'ın beni tekrardan art arda aramasıyla aramayı meşgule alarak çantamı ve ceketimi alıp hızlıca hem odamdan hemde evden çıkmıştım. Barlas yaklaşık yarım saat önce gelmiş beni birazcık ucundan beklemişti. Aman canım ne yapayım hızlıca hazırlanmıştım işte.

Beni görüp "Çok şükür ya rabbim." demesiyle şirince gülümseyip yanına gittim.

"Günaydıınnn."

"Öğlen oldu ya gelmeseydin." deyip söylenmesiyle hafifçe dudak büzdüm.

"Azıcık bekledin."

"Adin maden hazır değildin neden hazırım dedin kırk dakikadır burada boş boş seni bekliyorum."

"Ya hazırdım hazırdım da gözlerimi yapmayı unutmuşum sende yap değince gözlerimle uğraştım. Hem olmamış mı?" diye sorup gözlerini kapattım baksın diye. E şimdi yani yalan söylememiş sadece eksin anlatmıştım. Saçlarımı beğenmediğim için başka bir şey yapmış ceketim hoşuma gitmeyince başka ceket bulmuş ayakkabımlada uymayıncada diğer ayakkabılarım göz atıp en uygununu seçmiştim. Yani onun yüzden geç kalmıştım beni şık ve güzel görsün diye.

"Olmuş olmuş çok güzel olmuşta sen hani hızlıydın makyaj konusunda?"

"E herhalde yapmaya yapmaya paslanmışım canıııımm." dememle gülmüştü hele şükür yani geldiğimden beri gülmesini bekliyordum, minik gamzesi çok hoştu.

"Öyle mi canım." demesiye aklıma gelen şeyle ters ters ona baktım tekrardan gülmüştü.

"Tamam tamam bakma öyle ee nereye gidelim?" diye sordu aynı zamanda yürümeye başlamıştık.

"Okula doğru ilerleyelim yıl üstü zaten bir sürü mekan var ona göre seçeriz." dedim çünkü aklıma gelen yerler ters yöndeydi buda bize baya zaman kaybı olurdu üstüne üstlükte yorulurduk.

"Tamam bana fark etmez." demesiye sohbet ede ede yürüyorduk. Deneme için iddiaya girmiştik açıkçası onun kazanma ihtimali daha yüksekti ama yani benimde şansım yok değildi ikimizde alanımızda gayet iyiydik ama Barlas'ın tyt'si de gayet iyiydi. Ben tut de genellikle 78 net yaparken Barlas 85 yapıyordu hatta 90 yapmışlığı bile vardı benim ise max 80'di. Ayt de ise ikimizi de genellikle neti 65 falandı. Barlas'ın gerçek sınavda aytde daha iyi yapacağını biliyordum. Çünkü Barlas denemede sıkıldığını zaman hiç bir soruyu umursamadan çıkıyordu ya da başını koyup uyuyordu. Deneme çıkışı çözemediği sorularını da kantine oturup çözüyordu. Yani anlayacağınız Barlas her şeyi boşvermiş umursamaz biriydi.

Cafeye geçip oturmuş Barlas direkt serpme kahvaltı söylemişti. Bende etrafı çekip snap atmıştım aman aman seriler gitmesin, işte böyle de aptal bı takıntım vardı. Mesele mesele bazen depresyona girice telefonu sadece Snap atmak için alıyor atıyor sonra geri kapatıyordum. Yani illa o snap atılacaktı öyle yani.

"Sen hangi şehir istiyorsun?" diye Barlas'a sordum hayallerimi hedeflerini merak ediyordum, ben Barlas'ı merak ediyordum her şeyi her şeyini bilmek istiyordum.

"Özel olarak istediğim bir şehir yok."

"Üniversite?"

"Ondanda aynı şekilde. Sınava girip çıkarım ona göre bana gelen en iyi şeylerden en kötülerine göre sıralama yaparım ne gelirse."

"Aklında bölüm var mı peki?"

"Tıp. İnsanların canını kurtarmak onları iyileştirmek istiyorum. Tıp olsunda başka hiç bir şeyin önemi yok."

"Küçüklükten beri mi istiyorsun?"

"Hayır yaklaşık dört yıldır istiyorum."

"Anladım özel bı sebebi var mı peki?"

"Var." demesiyle susmuştum merak ediyordum ama sorsam anlatmazdı ki.

Garsonun gelmesiyle bakışlarımı Barlas'dan çekmiştim dışarıyı izliyordum. Bir gün anlatacaktı bunu biliyordum ama, aması vardı işte...

İkimizde garsonun gitmesiyle sessizce kahvaltımızı yapıp bitirmiş okula geçmiştik. Barlas büyük bir şey yaşamıştı bunu fark edebiliyordum hatta atlatamadığıda belliydi izin verse onun yanında olurdum onu dinlerdim ona sarıldım amaaa ama işte...