Adin #Texting

118

Babamla vedalaştıktan sonra hızlıca arabadan inip bahçeye girdim. Belime sarılan kollarla gülüp arkama döndüm.

"Barlaaaas." dedim resmen erimiştim.

"Oh bee." diye sessizce konuşup kokumu derince içime çekmişti.

"Niye bahçede bekliyorsun okulun içinde bekleseydin." deyip geri çekildim.

"Çok özledim kızım seni görmek için birkaç saniye bile kaybedemezdim baban görmez merak etme." demesiyle gülüp yanağından öptüm.

"Barlas gerçekten seni çok seviyorum." dedim Barlas bana göre
daha fazla sevgisini belli edip söylüyordu benden ise daha nadir duyuyordu artık vicdan azabı çektiğim içinde sürekli söyleyesim geliyordu çünkü hislerimi hissetmeye duymaya hakkı vardı.

"Adin seni çok pis öpesim geldi. Seni çok seviyorum aklının alamayacağı kadar çok." deyip tekrardan beni kendine çekip başımı göğsüne yaslamıştı.

"Hadi okula girelim bak bize nazar değdirecekler." dedim. Gülüp geri çekilerek saçımı düzeltip hızlıca etrafa bakıp tekrardan bana odaklandı.

"O zaman sana nazar değdirmesinler hemen sınıfımıza geçip seni bı güzel öpeyim." demesiyle koluna vurdum.

"Arsızlaşma!"

"Senin yanında bu mümkün değil." demesiyle gülmüştük.

Birlikte okul binasına girip Barlas'ın ısrarıyla onun sınıfında çıkmıştık. Onun sırasına yani cam kenarı en arkaya geçip oturmuştum o da yanımda oturmuştu. Kolunu omzuma atıp beni kendine çekmişti onu görmesemde gözlerini kapattığını hissetmiştim çünkü her sarılışında yaptığı şeydi.

"Kokun... Kokun huzur sen yanımdayken yaşadığımız hissediyorum." demesiyle boynuna öpücük kondurdum.

"Bende senin kokunda huzur buluyorum sana o kadar alıştım ki o kadar bağlandım ki bu beni artık korkutuyor Barlas. Yani telefona sürekli bakıyorum mesaj attın mı diye  ya da telefonum çalınca acaba sen misin diye heyecanlanıyorum seni görünce sesini duyunca ya da en ufak bi temasında kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyor. Seni o kadar çok seviyorum ki anlatamam yaa en ufak şey sesin bile yorgun geldiğinde bile canım yanıyor içim gidiyor. Seni çok seviyorum gerçekten." diyerek yüzünü avuçlayıp dudaklarına öpücük kondurup ona baktım.

Şapşiğimin gözleri dolmuştu.

"Seni hak edecek ne yaptım bilmiyorum ama ne yaptıysam iyikide yapmışım. Seni asla kaybetmeyecem." demesiyle güldüm.

"Eee şimdi beni öpmeyecek misin?" deyip gülmemle gözlerine yine o haylaz bakış gelmişti.

"Öpeyim mi?"

"E yani boşuna mı sınıfa geldik?" dememle tamamen üstüme eğilip elini belime yerleştirmişti. İlk dudaklarını dudaklarıma bastırmıştı daha sonra alt dudağımı emdikten sonra öpüşmemizi derinleştirip dudaklarımı araladıktan sonra dillerimizi buluşturmuştu. İkimizde resmen kendimizden geçmiştik. Allah'dan ilk dersleri boştu.

Bı anda çalan zille ikimizde durmuştuk. Barlas geri çekilerek saçlarımı geriye atmıştı ikimizde çok terlemiştik.

"Adin terlemişsin iyi misin?" deyip eliyle terimi silmeye çalışıyordu.

"İyiyim merak etme."

"Emin misin?"

"Evet Barlas." diyerek bende elimi onun alnına koyarak terini sildim.

"Eğer ileri gittiysem özü-"

"Barlas saçma sapan konuşma yaa ileriye gitmene izin vermem zaten o yüzden bir daha özür dileme." dedim sertçe, neredeyse her öpüşme sonrası özür diliyordu ve bu canımı sıkıyordu sürekli kendi kasması yanlış bir şey yaptığını düşünmesi sinirimi bozuyordu.

"Tamam."

"Hadi çekilde geçeyim. Bak öpücüğü aldın diye beni sınıfa bırakmamızlık yapma." dememle geri çekilip sıradan kalkıp elini uzatmıştı tutmam için.

Bende tutup ayağa kalkarak ona sıkıca sarıldım. Başını boynuma gömüp iki kere öpmüştü.

"O zaman zeki sevgilimi sınıfına bırakalım ilerideki çocuklarımın annesi eğitiminden olmasın bizim evi sen geçindireceksin unutma." deyip gülmesiyle bende gülmüştüm.

"Kendine gel çocuklarımızın babası olmak istiyorsan doktor olmalısın aşkım." dememle sesli bir şekilde gülmüştü.

"Bir daha söyleyesene."

"Hangi kelimeyi?"

"Cümlenin hepsini çok hoşuma gitti hatta sen ses at en iyisi." demesiyle gülmüştüm. Tekrardan çalan zille birlikte sınıftan çıkmıştık.

Love youuu Barlas aşkımmmm😽😽