Karma Ng Pagnanasa

KABANATA 16

RAUL's POV

Kitang-kita ko ang malalaking pang-upo ni Marta na umaalog-alog sa loob ng kanyang suot na uniporme habang kumekembot-kembot siya rito sa loob ng malawak na kitchen ng malaking bahay ng pamilya Mondragon.

Kaya pala hindi ko siya nakita kanina ay dahil namili siya ng mga pagkain at ngayon ay inaayos na niya ang mga pinamiling karne, isda, gulay at prutas sa loob ng dalawang malaking refrigerator. Nakita ko ring nagsasalansan siya ng mga canned goods sa loob ng kitchen cabinets.

Sumandal ako sa entrada ng kusina at pinanood ang pag-alog-alog ng pang-upo ni Marta.

Grabe. Ang laki.

Pero hindi rapat ako ma-distract nang matagal. Kaya naman tumikhim muna ako bago naglakad palapit kay Marta. Nakita kong nagulat si Marta at lumingon sa aking direksyon. Marahil ay hindi inaasahan na may ibang tao sa kusina habang siya'y kumekembot-kembot.

Marta: Ra-Raul?

Nakailang hakbang pa ako palapit kay Marta hanggang sa magkaharap kami. Dahil sa maliit na babae siya at ako ay matangkad, kinailangan ko pang yumuko para kausapin siya.

Raul: Hataw na hataw 'yong pagkembot mo, Marta, ah. Parang dini-dribble 'yong pang-upo mo.

Sinabi ko iyon na may halong panlalandi sa tinig ng aking boses.

Alam kong palabang babae si Marta. Noong unang araw ko bilang driver ng mga Mondragon ay nakipaglandian agad siya sa akin na nauwi pa sa pag-ihip ko sa kanyang natatakpang ibabang parte. Hinalikan niya rin ako sa aking pisngi nang araw na iyon.

Nakita kong lumagkit ang titig sa akin ni Marta.

Marta: Tatalbog talaga 'yan. Eh, wala akong suot na saplot sa ibaba, eh.

Sa sinabing iyon ni Marta ay pumitik ang aking alaga sa loob ng aking masikip na boxer briefs. Bumaba ang aking tingin sa dulo ng kanyang uniporme. Ang dulo niyon ay lagpas lang ng tatlong pulgada mula sa kanyang singit.

So, kapag itinaas ko pala ang dulo ng kanyang suot na uniporme ay kikindat sa akin ang kanyang hiyas. Ayos pala. Pero syempre tatakamin ko muna si Marta.

Tinitigan ko ng matiim si Marta bago nagsalita.

Raul: Sinadya mo bang hindi magsuot ng saplot sa ibaba para akitin ako? Ha, Marta?

Mababa ang tinig ng aking boses na parang nang-aakit.

Nilalabanan pa rin ni Marta ang aking malagkit na titig sa kanya.

Marta: Pwede. Hindi ba nabitin tayo noong nakaraang araw? Hinipan mo 'yong ibabang parte ko na mayroon pang takip. Ngayon ay pwede mo nang bugahan ng hangin ang aking ibabang parte na walang kahit anong sagabal.

Game na game talaga sa pakikipaglandian itong si Marta.

Nagkibit-balikat ako.

Raul: Gusto ko sana, kaso ay wala ako sa mood, eh. Nahawa yata ako ng kalungkutan ni Lavinia.

Pinalungkot ko ang aking mukha at sinigurado kong malungkot ang tinig ng aking boses.

Kumunot ang noo ni Marta. Sana ay kumagat siya sa aking pain.

Marta: Lavinia lang talaga ang tawag mo kay Senyorita Lavinia?

Luminga-linga ako sa paligid.

Raul: Wala naman siya rito. At saka kahit anino niya ay hindi ko nakikita.

Napamulagat si Marta sa aking sinabi.

Marta: Ganoon?

Tumango-tango ako kay Marta na parang bata.