abimin gelmesiyle tüm yakınlığımız anında bozulmuştu. ikimizinde bakışları abime döndü."ne yapıyorsunuz burda? daha sinema başlamadı bile." dedi abim bana bakarak. ardından bakışlarını barana çevirdi.
"abi, seninle bir konu hakkında konuşmak istiyorum." dedim bir anda. abim ne olduğunu anlamazken bakışlarını geri bana çevirdi. vallahi ne konuşacağım hakkında en küçük fikrim yoktu.
"konuşalım abiciğim?" dedi arabanın kapısını açarak. bana 'abiciğim' dediğine göre kesinlikle daha deminki olan şeyi görmemişti.
daha deminki fazla yakınlıktan dolayı kalbim deli gibi çarpıyordu. bir anda neden olmuştu ki öyle birşey ya?
ayrıca farklı bir duygu da vardı içimde. neden böyleydim ki şu an? neydi bu duygu? başka bir erkekle olsa bu yakınlıktan dolayı içimi rahatsızlık kaplardı. ama neden bilmiyorum, şu an içimde garip bir huzur vardı. sanki bir şeyi bana ait kılabilmişim gibi.
sanki baranı istiyormuşum gibi...
saçma salak duygularımı bırakıp arabadan indim. abimi kolundan tutarak arabanın arka tarafına doğru çektim. sırtımı arabın arkasına yasladığımda abimde önümde durmuştu.
"ne oldu?" dedi.
boğazımı temizledim. askında bunun amacı ne konuşacağımı bulmaktı. "abiciğim," dedim. "sinema izlemesekte yola devam etsek? hani annemde sinema çok severdi falan ya, moralim bozuluyor." dedim bir anda.
başını aşağı yukarı salladı. "bende düşündüm bunu." dedi ve cebinden telefonu çıkardı. "ben ekibi toplayayım, sonra yola çıkarız." dedi abim ve yanağıma öpücük bırakıp yanımdan ayrıldı.
bende tuttuğum nefesimi sesli bir şekilde verdim ve son birkez saçımı başımı düzeltip arabaya bindim.
"yola çıkıyormuşuz." dedi baran emniyet kemerini bağlayarak.
"a aa... niye ki?" dedim bende aynı şekilde kemerimi takarak.
"bilemiyorum," dedi ve tek eliyle hızlı bir u dönüşü yaparak tekrar yola çıktı. bizim ardımızdan diğerleri de çıkmıştı zaten.
radyoya tekrar telefonumu bağladım ve şarkı açtım.
⚡️
saat gece 03.11 idi. yol boyunca ne baran ne de ben konuşmuştuk. öylesine şarkı dinlemekle geçmişti yol.
yine bana gel
sabahı bulalım gecem
o bi karamel
tadına doyamam ki benayakkabımı çıkartıp bacaklarımı kendime çektim. siyah kot şortum ve vişne çürüğü crobum sağ olsun yol boyunca gayet rahattım.
telefonumu elime aldım ve sırtımı kapıya yaslayarak telefon ekranını barandan gizledim. instagrama girip baranın hesabına tıkladım istemsizce. fotoğraflarını merak etmiştim sadece...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KOPYA
Roman pour Adolescents"onun kalbi durduğu için herkes ağlıyordu. ancak kimse bilmiyordu ki kalp tekrar atmaya başladığı için saatim ötüyordu..."