The Pain Of Loving You (Great Bachelor Series #4)

Chapter 20

"Tumayo na po kayo diyan..." sabi ko at pinaghila ko pa siya ng upuan.

Wala pa ring tigil ang pagiyak niya, nasa amin na tuloy ang atensyon ng ibang customer.

"Hindi ko talaga sinasadya ang mga nangyari nuon, Cristina" pagpapatuloy niya.

"Matagal na po iyong tapos" sabi ko.

Ang kamay kong nakapatong sa may mesa ay dahan dahan niyang hinawakan.

"Hindi ko hinihinging patawarin mo ako. Alam kong grabe ang nagawa ko sayo, pero nakikiusap ako sayo bigyan mo ng pangalawang pagkakataon ang anak ko"

Dahan dahan kong inilayo ang kamay ko.

"Ano po ba talaga ang nangyayari?" tanong ko.

Dahil sa tanong kong ito ay napayuko na lamang ito. Kita ko ang pagaalinlangan sa kanyang mukha.

"Ilang araw pagkatapos mong tumakas, sumunod ako sa States...because Timothy tried to end his life" naiiyak na kwento niya.

"Bakit po?" tanong ko.

"Because of depression"

Nang dahil sa sagot niyang iyon ay napatawa ako ng pagak.

"Kasi namatay si Agnes." pahayag ko.

Marahan itong umiling iling. Mas lalong nalukot ang mukha ko.

"Nadepressed siya kasi iniwan ka niya"

"Wow! at siya pa talaga ang nadepressed?" mapanuyang sabi ko.

"May reason siya..." sambit muli nito.

"Yung reason na ayaw din naman niyang sabihin sa akin" sumbat ko.

"Kasi natatakot siya" giit niya.

Lalong kumunot ang noo ko. "Natatakot saan?"

Mula sa pagiging tensyonado ay kumalma ito.

"Wa...wala akong karapatang sabihin sayo ang bagay na iyan, mas mabuti pa sigurong kay Timothy mo na lang malaman" mahinahong sabi pa niya.

"Gusto niyang patawarin ko siya, Gusto niyang bumalik ako sa kanya, Gusto niyang magtiwala ako ulit. Pero ngayon pa lang may hindi na siya sinasabi sa akin" giit ko.

Hindi siya nakapagsalita.

"Pasencya na po kayo, may trabaho pa po ako" paalam ko.

Marahan siyang tumango. Malayong malayo siya sa nagkulong sa akin dati at balak pang ilayo ang anak ko.

"Pasencya na at naabala kita, pero sana pagisipan mo" malumanay na sabi niya.

Hindi nawala sa isip ko ang mga sinabi ng Mommy ni Timothy. Hanggang ngayon ay wala pa din akong maintindihan. Kaya naman kahit nakauwi na ay kinausap ko pa din si Helga.

"Papatawarin mo na agad?" singhal niya mula sa kabilang linya.

"May sinabi ba ako?"

"Kasi sa paraan ng pagkwento mo parang awang awa ka..." sagot niya sa akin.

Marahan akong umiling. "Nabigla lang ako"

Naputol ang pakikipagwentuhan ko dito ng makarinig ako ng sigaw mula sa may living room. Sa takot ay mabilis akong nagpaalam kay Helga at tumakbo pababa.

Napahawak ako sa aking dibdib ng makita kong si Sir Yohan iyon. Hawak niya ang aking anak at basa ang kanyang damit.

"Tulungan mo ako" pagmamakaawa niya sa akin. Nabasa siya ng ihi ng anak ko.