YARALI RUHLAR (TAMAMLANDI)

11.BÖLÜM : KAFA KARIŞIKLIĞI

Selammm! 
Yeni bölüm ile geldim. 

Oy verip yorum yaparak destek olmayı unutmayınn. 

İyi okumalar! 

Akşama kadar dışarıda dolaşıp eve gelmiştik. Dışarıda bir restoranda yemek yemeyi düşünmüştük ama Evren inatla evde yiyelim dediği için kendimiz bir şeyler hazırlayıp yemiştik. Yemek masasını hep birlikte toplayıp ortalığı topladık. Herkes odalarına dağılırken bende merdivenleri çıkmaya başladım. Evren de benimle birlikte merdivenleri çıkıyordu. En üst kattaki minik salona vardığımda hiçbir şey demeden odama geçiyordum ki Evren bileğimi tuttu. Ters bakışlarım eli ve yüzü arasında mekik dokurken onun hiç umurunda değildi. 

"Ne halt ediyorsun sen?" sert çıkan sesimi de umursamayıp beni odama doğru itti, içeri girdiğimizde ardımızdan kapıyı kapatıp kilitledi. "Sen ne yaptığını sanıyorsun Evren?!" Sert ve yüksek çıkan sesimi de hiç umursamadan beni resmen yatağın üzerine fırlattı. Şok olmuş bir şekilde Evren'e baka kaldığımda kafasını ellerinin arasına alıp inledi. 

"İyi misin?" dedim sakin olmaya çalışarak. Ben neden sakin oluyordum ki, beni zorla odaya sokup yatağa fırlatmıştı. Sakin olmam gerekmiyordu. "Sen hangi hakla beni zorla odaya sokup, üzerimize kapıyı kilitleyip beni yatağa fırlatıyorsun?! Kendini ne sanıyorsun -" 

"Kapa çeneni!" Bir anda bağırdığında yatağın üzerinden kalkıp kapıyı açmaya çalıştım ama anahtar kapının üzerinde değildi, Evren almıştı. Arkamı dönüp yüzüne baktım. Derin soluklan alıp veriyordu. "Geçmişini kurcalamayı bırakacaksın! Üstlere boyun eğeceksin, susacaksın! Buğra ve Barış ile konuştuklarını unutacaksın!" 

Barış ve Buğra ile konuştuğum şeyleri Evren nereden biliyordu? Onlarla konuştuğumda odada kimse yoktu. 

Kapının anahtarını cebinden çıkarıp kapıyı açtı. Bileğimi sıkıca tutup kendine doğru çekti. Tuttuğu bileğimi ikimizin arasına alıp elimin içine bir kağıt parçası sıkıştırdı. Başını iyice öne eğdi. "Banyoda oku, burada sakın okuma." Dudaklarını oynatarak söylediklerini anlamış olsam da kafam karışmıştı. kaşlarımı çatmış ne demek istediğini anlamaya çalışırken bir anda beni itti, geriye doğru yatağımın üzerine düşerken oldukça şaşkındım. Ne halt ediyordu bu adam? "Sana dediklerimi sakın unutma!" sert adımlarla kapıya ilerleyip odadan çıktı. 

Yataktan hemen kalkıp ellerimi kafamın üzerine koydum, saçlarımı kaşıyormuş gibi yaparak elimdeki kağıt parçasını saçlarımın içine sokuşturdum. Saçlarım düz ve açık olduğu için kağıt düşebilirdi. Hızlı adımlarla banyoya ilerlerken kafamı sabit tutmaya çalışıyordum. İçeri girdiğim gibi kapıyı kapatıp kilitledim. Sinirli olduğumu gösterecek olduğunu düşündüğüm bir çığlık attım. Odamın içinde kamera olduğunu düşünüyordum. Kağıt parçasını saçlarımın arasından çıkarıp açtım. 

"Üstler odana kamera takmış. Hepimizin odasına takmışlar mı bilmiyorum." Kağıt parçasının diğer tarafını çevirdim. "Sürekli bizi izliyorlar, duyuyorlar. Bundan sonra daha dikkatli olmalıyız." 

İçimden okuduğum notu sinirle buruşturup klozetin içine fırlattım, sifona bastığımda kağıt parçası suyla birlikte yok oldu. Oflayarak banyonun içinde bir kaç tur attım. Üstler neden bunu yapıyor olabilirlerdi? Barış ve Buğra'nın benimle konuşacaklarını tahmin etmişlerdi.  geçmişimdeki neyi öğrenmemden korkuyorlardı? 

Elimi yüzümü yıkayıp banyodan çıktım. Evren'in odasında da kamera var mıydı acaba... Onunla konuşmak istiyordum. Israrla eve gelmemizi istemesinin bu konuyla bir alakası olabilir miydi? Ona kim beni uyarmasını söylemişti? Cevabı olmayan bir sürü soru beynimin içinde dolanıp dururken odadan çıktım. Evren'in yanına gitmem dikkat çekerdi, sabah konuşmalıydım onunla. Dolaptan bir tişört ve pijama altı alıp banyoda giyindim. Her gün odada giyiniyordum oysaki... Banyoda giyersem odada kamera olduğunu anladığımı bilirlerdi. Zeki olduğumu biliyorlardı. Odada giymem aptalı oynadığımı gösterirdi, dikkat çekerdim.