YARALI RUHLAR (TAMAMLANDI)

ÖZEL BÖLÜM 3

Heyyy!
Sizlere özel bölüm ile geldimmm
Beğeneceğinizi düşünüyorum.

Vote vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınnn!

İyi okumalar dilerim!

Bedenen çekilen acılar ila ruhen çekilen acılar çok farklılardır. 

Bedende açılan yaralar sarılır, bir süre sonra kabuk bağlar ve iyileşir. 

Ruhta açılan yaralara sargı bezi kullanılamadığı gibi kabuk bağlamaları da imkansızdır. 

Başka insanların acıları ile kendi acısını kıyaslayan insanlar da hatalıdırlar. 

Herkesin acısı kendi için derin ve dayanılmazdır. 

Evren ise diğer çocuklar gibi düştüğünde kendi yaralarına ağlamayan ve düştüğü yerden kalkmasını bilen bir çocuktur.

Her düştüğünde kalkmasını bilen bir çocuk... 

"İyi misin?" Top oynarken kendisini iten kişinin baş ucunda durup soru sormasına kızdı Evren. 

"Beni iten sendin! Önce itip ardından da iyi olup olmadığımı mı soruyorsun?" Henüz yedi yaşında olmasına rağmen hazır cevap biriydi ve her zaman mantıklı konuşurdu. 

Tıpkı şimdi olduğu gibi. 

"Özür dilerim, seni ittiğim için üzgünüm."

Evren, ellerini yere yaslayıp kanayan dizini umursamadan doğruldu. Etrafına toplanmış olan çocukları umursamadan yetimhaneye girdi. Henüz birkaç günlük bir bebekken bırakıldığı bu yerden nefret ediyordu.

Evren gitmek istiyordu.

Bu yetimhaneden çıkıp gitmek, iyi insanlarla tanışmak ve o insanları ailesi gibi görebilmek istiyordu.

Haftanın bir günü televizyon izni verildiğinde çizgi film izlerdi ve o çizgi filmlerde çocukların hep mutlu olduğunu görünce onlara imrenirdi.

Yetimhanede karşısına çıkan çocukları umursamadan üst kata çıktı. Canı acıyordu ama dayanabilirdi.

O bedeninde yara açılmasına alışmıştı. İleride yaşayacaklarını, bedeninde açılan yaraların ruhunda açılan yaralarla kıyaslanamayacak kadar hafif olduğunu henüz bilmiyordu.

Merdivenleri çıkarken yüzünü buruşturmadan edemedi. Yarası daha çok kanamaya, ağrısı artmaya başlamıştı.

Üst kata çıktığında sağ tarafında kalan odaya girdi. İçerideki yirmi yatağın arasından geçip duvar kadar büyük olan dolabı açtı. İçindeki sağlık çantasından bir yara bandı aldı, sağlık çantasını tekrar dolaba yerleştirdi ve odadan hızlı adımlarla çıktı.

Etraftaki çocukların arasından geçerek koridorun sonundaki lavaboya girdi. Önce siyah şortunun açıkta bıraktığı yarasını soğuk suyla yıkadı ardından yara bandını dikkatlice yaranın üzerine yerleştirdi.

Aynadan kendisine bakıp saçlarını ıslak elleriyle düzeltti, beyaz tişörtünün yakalarını çekiştirdi ve lavabodan çıktı. Yine kendi yarasını kendisi sarmıştı. Her zaman olduğu gibi... 

Şimdi dizinin ağrısı azalmıştı, tekrar top oynayabilirdi. Merdivenlerden inip bahçeye çıktığında çocukların kendisinin yerine başkasını aldığını gördü ve derince ofladı. Arkasını dönüp yetimhane tabelasına baktı. 

"SARIDAL YETİMHANESİ 3" 

Aklına gelenle hafifçe gülümseyip hızlıca yetimhaneye girdi. Etrafından geçen öğretmenlerine ve temizlik çalışanlarına gülümseyip kimsenin kendisini fark etmediği anda alt katın merdivenlerine yöneldi. Hızlıca merdivenleri inip ahşap ve oldukça büyük olan kapıyı biraz zorlanarak da olsa açtı. İçeri girdiği gibi gözlerini kapatıp birkaç adım attı. Kitap kokusunun ciğerlerine dolmasına izin verdi.