YARALI RUHLAR (TAMAMLANDI)

20.BÖLÜM : YANIMDA MISINIZ?

Merhabalar!

Geçen hafta bölüm atamadığım için bölümü erken atayım dedim.

Umarım bölümü beğenirsiniz.

Vote vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınnn!

İyi okumalar dilerim!

"Yağız..." Evren ile birlikte karşımızdaki adama bakarken tepki veren ben olmuştum.

Hafifçe boğazımı temizleyip Yağız'a doğru yürüdüm. Önünde durduğumda kaşlarımı çatarak yüzüne baktım.

"Neredeydin sen günlerdir?"

Sorumla elini kirli sakallı çenesinin üzerinde gezdirdi. Vücuduna kısaca baktığımda hiçbir yara yada morluk, kızarıklık olmadığını fark ettim. Kaşlarım daha fazla çatılırken yanımda hissettiğim hareketlilikle dikkatim dağıldı ve omzumun üzerinden arkama baktım. Aşk Böceğim arkamda duruyordu ve depo girişine dikkatle bakıyordu.

Hızla önüme dönüp depo girişine baktığımda İhtiyar ve maskeli adamların dışarı çıktığını gördüm. Masada oturan iki kadın ve üç adam da İhtiyarın yanında duruyordu. Kadınlar birbirine çok benziyordu. Yeni fark etmiştim.

Kopyala yapıştır yapmışlar sanki.

Aynı giyindikleri için de bu şekilde düşünüyor olabiliriz iç ses. Mavi pantolon, mavi ceket ve beyaz gömlek ile beyaz ayakkabı. Giysileri tamamen aynıydı.

Masanın diğer üç üyesi olan adamlar da mavi ve beyaz renginden oluşan takımlar giymişlerdi. Damla da mavi renk giyinmişti... İhtiyar ise siyah bir takım giymişti.

İhtiyar dışında herkes aynı renk giyinmiş Dolunay.

"Yağız bir süredir misafirimizdi Dolunay." İhtiyarın sözlerine sadece kafamı sallayıp arkamı döndüm. Sevgilimin elini tutup hızlı adımlarla arabaya doğru yürümeye başladım.

Elimdeki kan Evren'in de eline bulaşmış olmalıydı.

Seninle de konuşacağız Aşk Böceği diye geçirdim içimden.

Yağız da arkamızdan gelip arabaya bindi.

Seninle de konuşacağız Yağız efendi.

Araba hareket etmeye başlarken tuttuğum eli daha sıkı tuttum.

***

Evime geldiğimizde odama çıkarak bir duş almış ve temizlenmiştim. Ruhumu nasıl temizleyeceğimi bilmiyordum ancak bedenimdeki kirden kurtulmaktan çok daha zor olduğunu biliyordum.

İşlediğim cinayetler ruhumda hiçbir zaman iyileşmeyecek yaralar açmıştı.

Masum olan kimseyi öldürmemiştim ancak o lanet insanların canlarını almış olmam ruhumu parçalamıştı. Binlerce parçaya bölünen ruhumun parçaları birleşebilecek miydi, iyileşebilecek miydim bilmiyordum...

Hızlı adımlarla odadan çıkarken ayaklarımın çıplak olması daha rahat hissettiriyordu. Yalın ayak olmayı seviyordum. Ayakkabı yada çorap giymek beni rahatsız ediyordu.

Belki çocukken de sevmiyordun Dolunay.

Bilmiyorum iç ses. Geçmişimi hatırlamıyorum ki...

İhtiyarın söyledikleri çok azdı ve gerçek olup olmadığını bile bilmiyordum.

Salona girince tuhaf bir sahne ile karşılaştım. Birkaç saniye şaşkınlıkla ekip üyelerine, Aylin'e ve Duru ile Mavi'ye bakakaldım.