Kalbin Ağacı

29) Fidan Dikimi Aşaması

"Evet sorusu olan var mı?" Noyan planı tüm ekibe anlatıp sorusu olan var mı diye soruyordu. Aslında plan mantıklıydı ama biraz tehlikeliydi de...

Kubat konuşmaya başladı "Peki, gerçek Pamir ve Dalya ne yapacak muhtemelen balodan haberleri vardır."

"Bunu düşünmediğimizi mi düşünüyorsun? İkisi de şuan Aytar ve ekibi tarafında izleniyor. Pamir'in annesi ilginç bir şekilde hastaneye kaldırılacak ve ikisi de oraya gidecek." Dedi Sökmen.

Bu sefer Begüm söz alarak konuşmaya başladı "Gelemeyeceklerini mutlaka haber vereceklerdir."

"Telaştan unutabilirler onu geçtim unutmama olasılığı da var bu yüzden Aytar; balodaki herkesin, Pamir'in ve Dalya'nın telefonlarını izleyecek belirli sözcük olan mesajların gönderilmeden silinmesini sağlayan bir programımız var." Bu sefer Noyan cevapladı.

Bunların hepsini zaten detaylıca biliyordum ve fazlasını da.

Bu sefer Burçigin konuşmaya başladı "Arkadaşlar plan bomba evet ama elimizde patlamasın. Sadece Tomris ve Noyan'ın içeri girmesi tehlikeli olacaktır evet biz de kostümlerle hazır olup yeri geldiğinde koruyacağız ama fazla dikkat gerekiyor sanki."

"Biliyorsun elbisenin göğüs kısmının altında kırmızı yuvarlak bir detay var ve biz onun içine size uyarı gönderecek bir alet koyduk ayrıca çizmede bıçak vb. şeyler de var yani rahat ol bize bir şey olmayacak." Dedim.

"Ayrıca Noyan içine kurşun geçirmez yelek giyecek kıyafeti buna uygun ama benimki değil bu yüzden normal gideceğim tek güvencim kendimim." Diye ekledim.

"Senin yerinde olsam uyduruk bir yelek yerine Noyan'a güvenmeyi tercih ederim derdim." Yine Noyan ve Noyan'ın gereksiz konuşmaları...

"Yani sen bana güvenmeyip yelek giyiyorsun anlıyorum." Dedim sahte bir üzünçle.

"Kendinize gelin ve saçma düşüncelerinizi bırakıp plana odaklanın." Dedi Sökmen.

"Biz baloda dans bile edeceğiz Sökmen." Noyan'ın dediğiyle ben dahil herkes şaşırdı.

"Kendinle edersin zira benim bitirmem gereken işler var." Dedim.

"Bu da işinin parçası Dalya ve Pamir'in orda dans etmeden put gibi duracağını düşündüysen tamamen yanılırsın güzelim." Dedi Noyan. Düşündüğümde kahretsin ki haklıydı bu yüzden sustum.

"Neyse fazla konuşmayın ve giyinmeye gidin makyaj işi uzun sürecektir." Laçin haklıydı bu yüzden herkes yerinden kalktı ve odalarına dağıldı.

Kendi odama girdiğimde kapı açıldı ve Noyan içeri girmişti.

"Ne istiyorsun? Gidip giyinsene."

"Makyajı kim yapacak ben, senin gibi yetenekli değilim ve bu makyaj fazlasıyla zor."

"Giyin gel o zaman benimkini yaparken seninkini de hallederiz."

"Ne meraklısın beni göndermeye."

"Def ol!"

Noyan çıktığında kıyafetlerimi buldum ve giymeye başladım.

Siyah düşük kollu bir elbiseydi kısaydı ama yandan kat kat kumaş iniyordu. Çizmeler ise diz kapağımın üstünde bağcıklı ve biraz da kalın bir topuğu vardı. Boynumu tamamen saran siyah dantelli bor parçanın hemen altında yuvarlak gri bir kolye vardı. Yine elbisenin kumaşından kolluklar da vardı.

Makyaj full siyahtı. Siyah ruj siyah far ve siyah lens. Ayrıca kafama siyah boynuz gibi bir şey takacağım çünkü buldukları resimde kıyafetler böyleydi.

Gerçekten de Noyan'ın makyajı biraz zordu çünkü kuru kafa makyajı vardı ve evet bu makyajı onun yapması biraz zor.

Bunları düşünürken içeri Noyan girdi ve hazırlanmıştı. Üstünde siyah deri pantolon, siyah deri botlar, yine siyah ve deri olan oldukça uzun trençkot, kemer kısmında bir kelepçe ve beyaz gömlek üzerine siyah desenli yelek vardı. Ayrıca elinde baston ve balıkçı şapkası gibi olan bir şapka vardı.

"Bekle önce kendi makyajımı yapayım benimki zaten kolay." Dedim.

Makyajımı yapmak için makyaj masasına oturdum ve gerekli malzemeleri çıkardım. Aynadan Noyan'a bakma gereğinde bulundum, yatağıma oturmuş pür dikkat beni izliyordu.

Onu es geçtim ve makyajıma devam ettim. Çok detaylı olmayan makyajım bittiğinde siyah lensleri de taktım. Sonra siyah peruğu güzelce yerleştirdim. Boynuz kısmını sonra halledeceğim.

Kendi makyajım bitince ayağa kalktım ve Noyan'a baktığımda konuşmaya başladı "Güzel gözlerin örtülmüş sevmedim ben bunu." Dedi.

"Hadi geç senin makyaj daha uzun sürecek" dedim ve elimle oturması için sandalyeyi işaret ettim.

Yanıma geldiğinde elimi tutup bir anda kalbinin üstüne koydu ve "Heycanlandım." Dedi.

"Neden ilk kez mi makyaj yapılacak?"

"Makyaj umrumda değil, yapacak kişi kalbimi attırıyor."

Koluna sertçe vurdum ve sandalyeye oturmasını bekledim. Oturduğunda makyaja başladım yaklaşık 40 dakika sonunda makyaj tamamdı. Şapkasını da saçına sabitlediğimde ciddi anlamda çok iyi görünüyordu.

Boy aynasına doğru ilerledim ve o saçma boynuzları taktığımda o da yanımda belirdi.

"Baksana ne kadar da iyi görünüyoruz birbirimiz için yaratılmışız gibi."

"Gibisi az kalır zaten öyle."