အခနျး (၂၀)
"ပွညျ့ပွညျ့ ဘာစားမလဲ မှာလေ"
"ရပါတယျ မစားတော့ဘူး၊ ရဲရငျ့ မငျးကော မှာဦးလေ"
ပွညျ့ပွညျ့သညျ တကူးတက ရဲရငျ့ညီကို သှားမေးနသေညျကွောငျ့ နနျးရှရေညျ နှုတျခမျးထျောလြှကျ ...
"သူ့ကို မေးနစေရာ မလိုပါဘူး၊ သူ့မှာ ပါးစပျပါနတောပဲ သူ့ဟာသူ မှာသောကျမှာပေါ့၊ မမှာတတျတဲ့ ကလေးလညျး မဟုတျဘူး"
နနျးစကားကွောငျ့ ရဲရငျ့ညီနှငျ့ ပွညျ့ပွညျ့ ရယျမိကွသညျ။
"ကြှနျတေျာ့ဘာသာ ကြှနျတျောပဲ မှာသောကျမှာပါ ဗြာ၊ နနျးကို တကူးတက မမှာခိုငျးပါဘူး၊ နနျး ပငျပနျးမှာ စိုးလို့လေ"
"မငျး..."
"ကြှနျတျောက စတာပါ။ နနျး အအေးသောကျမယျ မဟုတျလား...၊ ကြှနျတျော တဈခါတညျး မှာလိုကျမယျ"
"မလိုပါဘူး"
နနျးက မလိုဘူး ဟု ပွောပမေယျ့လညျး ရဲရငျ့ညီသညျ စားပှဲထိုး ၀နျထမျးလေးကို သူက ဇီးဖြျောရညျ တဈခှကျ၊ နနျးအတှကျ လိမ်မျောတဈခှကျ မှာလိုကျပွီး ပွညျ့ပွညျ့ကိုတော့ သူမ ဘာသာ မှာစလေသေညျ။
"ရဲရငျ့ညီက ကြောငျးပွီးပွီလား..."
"မပွီးသေးဘူး မပွညျ့ပွညျ့"
"မပွီးသေးဘဲနဲ့ အိမျထောငျကပွုခငျြနပွေီ"
စောငျးကာ ပွောနသေညျ့ နနျး၏ ခပျတိုးတိုးအသံလေးကို 'ရဲရငျ့ညီ' ကွားဖွဈအောငျ ကွားလိုကျသေးသညျမို့ ညှငျသာစှာ ပွုံးလိုကျရငျး...
"ပွုခငျြတာပေါ့၊ ကြှနျတျောခဈြတဲ့ အမြိုးသမီးကို တခွားလူလကျထဲ ထညျ့မပေးလိုကျနိုငျဘူးလေ၊ နနျးကရော နနျးခဈြတဲ့ အမြိုးသားကို တခွားလူလကျထဲ ထညျ့ပေးလိုကျနိုငျလို့လား..."
ရဲရငျ့ညီ စကားကွောငျ့ နနျးတိတျဆိတျလို့သှားသညျ။
နနျးက နနျးခဈြတဲ့ အမြိုးသားကို သူမြားလကျထဲ ထညျ့ပေးလိုကျနိုငျတာ မဟုတျဘူး။ နနျးခဈြတဲ့ အမြိုးသားက နနျးလကျထဲကနေ သူကိုယျတိုငျထှကျသှားခဲ့တာ။ နနျးထကျသူ့မိသားစုကို ခြှေးခယျြသှားခဲ့တာ။ နနျးကို ပဈထားခဲ့တာ။ နနျးကို ဂုဏျသိက်ခာကဆြငျးအောငျ လုပျခဲ့တာ။ အဲဒါကွောငျ့ပဲ နနျးခဈြတဲ့အမြိုးသားကို နနျး ခကျြခငျြးမပေ့ဈလိုကျနိုငျတာ။ ဒါတှကေို ရဲရငျ့ညီ သိရငျလညျး သိလောကျမညျ။ မသိလညျး နနျး မပွောပွနိုငျပါ။ သို့ပမေယျ့ သူသိအောငျ နနျးတဈခုတော့ ပွောပွရမညျ။ အဲဒါက...
