အခနျး (၁၈)
ရနံ့သညျ ကားမောငျးရငျး သူ၏ ဘေးတှငျ အိပျပြျောနသေညျဟု ထငျရသညျ့ သဇငျထကျကို ခဏ ခဏ လှညျ့ကွညျ့မိလို့နသေညျ။ ထိုသို့ လှညျ့ကွညျ့တာကို ရိပျမိသညျ့ သဇငျထကျသညျ မကျြလုံးလေး ဖှငျ့လာလြှကျ...
"ဘာကွညျ့နတောလဲ"
ဟု မေးလာလသေညျ။ ရနံ့လညျး ခေါငျးခါပွရငျး...
"လကျနာတာ သကျသာရဲ့လား..."
"မသကျသာတော့ ဘာလုပျပေးမှာ မို့လို့လဲ"
"မသကျသာရငျ ဆေးခနျးသှားပွမယျလေ"
သဇငျထကျ၏ နှုတျခမျးလေး မဲ့လို့သှားသညျ။
" နောကျတဈခါ အဈကိုကွီးနဲ့ ဆေးခနျးသှားပွမယျဆို ၀ေးဝေးက ရှောငျမယျ၊ နောကျတဈခါ ထပျပွီး အခိုးမခံရခငျြဘူး"
" ဟငျး ဟငျး"
ရနံ့ဆီမှ ရယျသံ ခပျသဲ့သဲ့လေး ထှကျလာသညျ။
"နောကျတဈခါဆိုတာ မရှိလာစရေပါဘူးဗြာ...၊ ရှိလာခဲ့ရငျ မငျးအဈကိုကွီးဆီက ထှကျပွေးလို့ပဲ"
"ဟှနျး..."
သဇငျထကျသညျ ရနံ့ကို မကျြစောငျးထိုးရုံသာ တတျနိုငျတော့သညျ။ စကားနိုငျလုနရေငျလညျး ကိုယျကို သူ့လကျခုပျထဲက ရဖွေဈခဲ့ပွီးပွီးမို့ နိုငျမညျ မထငျ။ ငိုယိုပွီး အိမျပွနျလြှငျလညျး ဖဖေကေ လကျခံမညျ မဟုတျဘဲ နှငျထုတျမှာ သခြောသညျ။
'ဟငျး '
သဇငျထကျ သကျပွငျးလေးတဈခကျြ တိုးတိုးလေး ခလြိုကျသညျ။ ရဲရငျ့ညီ မဟုတျလြှငျ မယူတော့ဘူး ဟု ဆုံးဖွတျထားသညျ့ သူမ စိတျကို ပွငျမှ ရတော့မညျ။ မပွငျလို့လညျး မဖွဈပေ။ ရဲရငျ့ညီ၏ အဈကိုအား မယူလြှငျ မဖွဈသညျ့ အနအေထားသို့ ရောကျခဲ့ပွီဖွဈသညျ။
"ဟိုရောကျရငျ ထငျရာမစိုငျးနဲ့တော့နျော သဇငျ၊ မငျးမှာရော ညီငယျ့မှာရော ပိုငျရှငျရှိနပွေီ"
"ပိုငျရှငျရှိနပွေီ ဟုတျလား..."
ရနံ့ပွောလာသညျ့ စကားကို သဇငျ ထပျမေးမိသညျ။ ဒီလိုဖွဈအောငျလညျး အဈကိုကွီး လုပျခဲ့တာ မဟုတျလား...။ သဇငျရဲ့ သဘောတူညီမှု မပါဘဲ အဈကိုကွီး သဇငျ့ကို ခိုးပွေးခဲ့တာ။ ဒါတှအေားလုံးဟာ အဈကိုကွီး သူ့ညီကို ကာကှယျခငျြလို့ဆိုတာ သဇငျသိသညျ။ ပွီးတော့ အဈကိုကွီးပွောသလို သဇငျသညျ ရိုငျးစိုငျးနသေညျ့ မိနျးမတဈယောကျမဟုတျ။ မိသားစုအပျေါ ဆိုးတာကလှဲရငျပေ့ါ။ ယခု အဈကိုကွီး သဇငျ့ကို ပွောလိုကျသော စကားသညျ့ သဇငျ့၏ သိက်ခာကို ထိပါးစျောကားလှနျးသညျ။
သူမ အဈကိုကွီးရနံ့အား ဇကျလှညျ့၍ ကွညျ့လိုကျသညျ။
