kimse duyamaz...

"Ecelin geldiyse, azrail kapı deliğinden bile girer. 21. bölüm

Kimse duyamaz...

Dönülmüyor aşk binince inada,
Kaçıncı yok sayış ekleme bir daha...

"Lütfen artık, söyleyin"

Dedim kambur yaşlı karıya.

"Olmaz, bu bir kader, kazasına da az kaldı"

Baykuş...yine aynı yere, mezarın üzerindeki ağaçtaydı.

"Peki" dedim. Korkarak baykuşa gösterdim. "O neden hep burada?"

Kadın baykuşa baktı. "O" dedi "kötü haberler olduğunda öter"

"Ama" dedim "ötmüyor"

Kadın mezarın başına oturdu. Mezarı biraz sevdi "çünkü o haber daha yaşanmadı. Yaşanacak."

Bende mezarın başına gittim. Bu mezar kime aitti? Korkuyordum. Ben kime değer veriyordum?

"Ne zaman yaşanacak?"

"Tanrı bilir..."

...

"Zeynep" gözlerimi huzursuzca açtım. Bugün o gündü. Annemin geleceği gün...

"Efendim amca"dedim isaret dilimle.

Amcam yutkundu. Yatağımın yanındaki koltuğa oturdu. "Nasılsın?"

Kaşlarımı çattım. Amcamın yüzü kireç gibiydi. Bir şeylerin ters gittiğini anladım. Yoksa, Ali mi???

İşaret dilimle"iyiyim amca" dedim doğrulurken "sen nasılsın? Bir şey mi oldu?"

Amcam kafasını salladı. Sağ cebinden bir sigara çıkartıp dudaklarının arasına aldı. Sigarayı Yakıp içmeye başladı.

"Sana bir şey söyleyeceğim" diye söze girdi "ama, üzülmeyeceksin "

Üzerimdeki yorganı kenara iterken telaşla kalktım. Kalbim hızlı hızlı atıyordu. Bir şeyler olmuştu, ama kime?

Elimi kaldırıp işaret ettim"Söyle" diyebildim sadece.

Şimdiden çenem titriyordu. Ellerimi söylememe gerek yoktur sanırım.

"Trafik kazası"

Ali!!!

Göğüsüm sıkıştığında "kim?" Dedim. Adeta lafı dolandırma dercesine.

Derin bir nefes alıp gözlerime baktı. Söyleyip söylememek konusunda kararsız görünüyordu. "Kim?" Dedim bir kez daha.

"Annen"

Annen!

Annen!

Annen!!!

"Ne?" Diye fısıldadım. Ayaklarımın titrediğini hissettim. Sanki uyuşmuş gibiydi. Dizlerimin üzerine çömereken amcam yanıma geldi.  Anne! Diye bağırmak istedim o an. Ama sesim çıkmadı. Belki dilim susuyordu ama kalbim, bağıra çağıra ağlıyordu. Yas ediyordu.