Kimse duyamaz...
Zeynep: teyze, akşam amcamlara gelicekmişsin. Hep beraber yemek yiyecekmişiz...
Teyzem: güzel fikirmiş. Yanınızda olduğumuzu belirtmiş oluruz.
Zeynep: yani? Gelicekmisin?
Teyzem: eniştene de kapar gelirim.
Zeynep: tamam.
"Zeybep! Biz de seninle geliyoruz"
Benden önce Ali "nereye?" Diye sordu.
Alara benim yanıma geldiğinde "akşam hep beraber dayımlarda yemek yiyeceğiz. Annemler şuan dayımlardamış. O yüzden biz de Zeyneple gideceğiz"
Ali buruk bir gülümseme gönderdi "eskiden Zeyneple komşu olduğumuz için beraber giderdik"
Bir kaç saniye Ali'yle bakıştıktan sonra "hadi o zaman" dedi Ayaz "biz de eve gidelim Ali"
Ali onayladığında gidip ona sarıldım. Gülümsediğinde o da beni kollarıyla sardıktan sonra saçıma bir öpücük kondurdu. "İyi akşamlar sevgilim"
"Sanada" dedim işaret dilimle. Bir gün ali sesimj duyacaktı elbet ama ne zaman? Ben şuan kimseye sesimi duyurmamaya çalışıyordum.
Ali, Ayaz ve Işıkla birlikte başka bir yola saptıklarında Onur ben ve Alara bizim arabaya geçtik. Sürtük korumam da nihayet kendi arabasına geçtiğinde yola koyulduk. "Ne oldu sana abi?" Dedi Alara.
Onur biraz sessiz kaldıktan sonra hissiz bir sesle "hiç" dedi. Hiç konuşmuyordu. Garip. Işık'da hiç konuşmamıştı. Acaba aralarında bir şey mi oldu? Kavga mı ettiler yoksa?
"Abii"
"YOK BİR ŞEYİM ALARA!!!"
Onur'un sesiyle ikimiz de irkildik. Ama daha fazla üstüne gidip ne olduğunu sormadık.
"Bir şey diyeceğim" dedi Alara.
Kafamı ona doğru çevirdiğimde "Ayaz var ya?" Dedi. Kafamla onayladığımda devam etti "onun yakınları kim? Yani...başka arkadaşı var mı? Anlarsın işte...eh! Sevgilisi gibi"
Dudağımın kenarı kıvrılırken "yok" dedim.
"Sana ne elin oğlundan Alara?" Dedi Onur.
Alaraysa Onur'u duymamış gibi davrandı.
...
Eve geldiğimizde ben kendimi odama attım. Üzerimi değiştirip Defne'nin odasına girdim. Telefonuyla oynuyordu.
"Naber?" Dedim sesimin çok çıkmamasına gayret ederek.
Konuşmamla gülümsemesi bir oldu. "Çok güzel sesin var"
"Teşekkürler. Seninde sesin güzel Defne"
Yatağının kenarına oturduğumda biriyle mesajlaşmaktan bana bakmıyordu bile. Sinirle elindeki telefonu çekip aldığımda kiminle konuşuyor diye baktım.
EMRE Mİ?
"ABLA!" diye bağırdı Alara.
"Bir dakika! Bekle! Sen...?"
Hızla mesajları okumaya başladım.
Emre: bence sen sınıftaki diğer kızlardan daha güzlesin.
Defne: ehehe! Sen de sınıftaki diğer erkeklerden daha yakışıklısın.
Emre: biz şuan flörtleşiyormuyuz?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kimse duyamaz...
Adventurebabasının ateşler içinde bedenini gören zeynep. artık hiç konuşamaz olmuştur. bakalım zeynep hayatının geri kalanını sessiz bir sekilde nasıl devam ettirecek?
