Herkes duydu.
8. Sene sonra...
"Mutlumusun Zeynep?"
Ali'ye baktım. "Ne konuda?"
Mutlu ve Ece'nin koşuşturmalarını izlemeye ara verip perdeyi kapattım.
"Benimle evli olmaktan mutlumusun?"
Gözlerimi büyütüp kolumu Ali'nin boynuna sardım. "Tabii ki de mutluyum. Neden sordun?"
Omuz silkti. "Tek çocuğumuz olsun istedin ama iki tane oldu. Bu konuda mutlumusun?"
Sırıttım. "İkisini de çok çok seviyorum. O zamanlar neden öyle söylediğimi bilmiyorum Ali ama mutluyum. Hem Eceyi ben istemiştim unuttun mu?" Dedim çapkınca.
Dudaklarıma tatlı bir öpücük kondurdu. "Unuturmuyum?" Dedi.
Kollarımı boynundan ayırdım. "O adama ziyarete gideceğim?"
Kaşlarını çattı. "Neden böyle bir şey yapasın ki?"
Gözlerimi kaçırdım. "Nedenini soracağım. Hepsaplaşacağım sadece"
"Bu seni üzmeyecekse kabul ediyorum"
Buruk bir gülümseme gönderdim. "Üzmez Ali. Ama sen gelememelisin"
"O neden?"
"Çünkü" dedim perdeyi aralayarak "çocuklarımıza kim bakacak?"
Yutkundu. "Anneme emanet ederiz. Seni yalnız bırakmayacağım"
"Tamam"
Sulatan anneyi hatırlayanlar? Artık beni çok seviyor. Tanıdıkça sevmeye başlamıştı. Ama Mutluya sürekli bizim Lise anılarımızı anlatmaktan da çekinmiyor.
"Hadi o zaman" dedi Ali "gidelim şu Changir'e"
Adını bile duymak istemiyordum ama yaoacak bir şey yok.
...
"Hayır Annaciğim öne oturamazssın. Bu cok tehlikeli. Arkaya"
"Anne ama ben de araba kullanmak istiyorum"
"Baban sana şarjlı araba almıştı Mutlu. Onu sürersin geri gelince"
"Ama o oyuncak"
Kucağıma alıp saçlarına bir öpücük kondurdum. Arka koltuğa oturtturup "anneye karşı gelinmez"
Ali'de eceyi oturtturduğunda ön koltuğa geçtim. "Anne" dedi Mutlu. Dikiz aynasından ona baktım.
"Sen eskiden konuşamıyormuşsun doğru mu bu?"
Ali arabayı çalıştırıp yola koyulduğumuzda "kim söyledi sana?" Dedim.
"Annannem"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kimse duyamaz...
Avventurababasının ateşler içinde bedenini gören zeynep. artık hiç konuşamaz olmuştur. bakalım zeynep hayatının geri kalanını sessiz bir sekilde nasıl devam ettirecek?
