27. «Η Ντόροθύ» της

51 11 3
                                    

Η πόρτα του διαμερίσματός μου χτύπησε. Νομίζοντας ότι ήταν ο Λόγκαν, πήγα να ανοίξω καθώς μόνο εκείνος και η Κάρλα, η συνάδερφος νοσοκόμα από το γηροκομείο γνώριζαν το διαμέρισμά μου.

Όταν όμως άνοιξα την πόρτα, πάγωσε το αίμα μου. Ο αδερφός μου, Πωλ Χιλς στεκόταν μπροστά μου με ένα αυστηρό βλέμμα.

-«Τι κάνεις εδώ, Πωλ;» ρώτησα με τρεμάμενη φωνή.

-«Έτσι με καλωσορίζεις; Μετά από τόσο καιρό που έχεις να δώσεις σημάδια ζωής;» απάντησε με την αυστηρή μεταλλική φωνή του.

-«Έφυγα για να είμαι μακριά σας.» απάντησα με όσο θάρρος είχα.

-«Τόσο πολύ μας μισείς, Γκρέις;»

-«Δεν σας μισώ. Απλά με πνίγετε. Μου κάνετε κακό. Δεν μπορώ να αναπνεύσω.» αποκρίθηκα ενώ τα μάτια μου άρχισαν να βουρκώνουν.

-«Φαίνεται ότι σου είναι πιο εύκολο να λες την γνώμη σου τώρα. Όμως γιατί δεν μπορούσες να το κάνεις και πριν; Δεν ήσουν φυλακισμένη, Γκρέις!!!»

-«Αυτό ένιωθα. Ο πατέρας κατεύθυνε τη ζωή μου χωρίς να με ρωτήσει, λες και ήμουν διακοσμητικό στοιχείο. Εσύ απλά συμφωνούσες μαζί του και δεν τολμούσα να ζητήσω βοήθεια από εσένα. Η μητέρα είναι απλά αδύναμη στην βούληση του πατέρα.»

-«Και; Είσαι ευχαριστημένη από τη ζωή σου, Γκρέις; Δουλεύεις σαν νοσοκόμα σε γηροκομείο. Αυτό ήταν το όνειρό σου; Ή μήπως να κάνεις παρέα με έναν εγκληματία;»

-«Με ερεύνησες;» αναφώνησα.

-«Φυσικά, πως αλλιώς θα σε έβρισκα που είχες εξαφανιστεί εδώ και τρία χρόνια. Η μητέρα μαραζώνει που δεν γνωρίζει νέα σου και ο πατέρας παρόλο που δεν το παραδέχεται, έχει την έγνοια σου.»

-«Είμαι σίγουρη ότι έχασε ένα διαπραγματευτικό στοιχείο.» απάντησα σαρκαστικά και αναστέναξε.

-«Για να σου απαντήσω, αυτή η ζωή μπορεί να είναι απλή και ελαφρώς δύσκολη, αλλά είμαι ελεύθερη. Παίρνω μόνη μου τις αποφάσεις για τον εαυτό και τη ζωή μου. Δεν είμαι υποχείριο κανενός.»

-«Δεν σε καταλαβαίνω, Γκρέις. Μπορείς να έχεις μια ζωή όπως τη θέλεις με όλες τις ανέσεις και με ακόμη περισσότερα προνόμια. Αν δεν σου άρεσε ο τρόπος του πατέρα, μπορούσες να σηκώσεις κεφάλι με άλλους τρόπους, άλλωστε είσαι μια Χιλς, που να πάρει!!!» ύψωσε κάπως τον τόνο της φωνής του.

-«Πωλ, γιατί ήρθες ως εδώ;» ρώτησα στο τέλος. Δεν είχε νόημα να μιλάμε σε κύκλους.

-«Δώσε ένα σημάδι ζωής, τουλάχιστον στη μητέρα που μαραζώνει.»

Λίστα ΣυναισθημάτωνМесто, где живут истории. Откройте их для себя