Λίστα Συναισθημάτων

30. Χαρά και πόνος

Περνούσα τους διαδρόμους και έμπαινα από δωμάτιο σε δωμάτιο για να ελέγξω τους ασθενείς μου. Κάθε τόσο, έριχνα την προσοχή μου στο γκισέ με τις νοσοκόμες σε περίπτωση που μιλούσαν για τον Λόγκαν. Δεν ήξερα πότε είχε βάρδια στο νοσοκομείο και δεν ξέρω καν γιατί με ένοιαζε.

-«Δρ. Τέιλορ, τελειώσατε τις επισκέψεις σας στους ασθενείς σας;» άκουσα τη φωνή του Δρ. Νόρτον πίσω μου.

-«Μόλις. Ήμουν έτοιμη να ετοιμαστώ για να φύγω. Μετά από εκείνο το χειρουργείο, θα κλείσω σχεδόν τρία εικοσιτετράωρα βάρδιας.» απάντησα.

Περίμενα πως και πώς να φύγω. Ήμουν εξουθενωμένη καθώς τρεις σχεδόν μέρες βρισκόμουν στο νοσοκομείο.

-«Πρέπει να είστε τρομερά κουρασμένη. Τότε ίσως να σας καλέσω άλλη στιγμή για ένα χαλαρωτικό ποτό.» αποκρίθηκε.

-«Ποτό; Για ποιο λόγο;» ρώτησα.

-«Μα για να γνωριστούμε καλύτερα.» απάντησε και πάγωσα. Δεν έκανε αυτό που σκεφτόμουν, σωστά;

-«Ναι ίσως μια άλλη φορά.» απάντησα και κατευθύνθηκα προς το γραφείο των γιατρών. Δεν είχα αντοχή να αλλάξω ρούχα, πόσο μάλλον να σκεφτώ τι είχε μόλις συμβεί.

Νόμιζα ότι εκείνος και η Εύα τα πήγαιναν καλά. Φυσικά, δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη σχέση αλλά ήταν νωρίς ακόμη. Κι όμως... Αναστέναξα. Ας μην το σκεφτόμουν.

Την στιγμή που μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο και κάθισα στο κάθισμα, το σώμα μου λύθηκε. Χαλάρωσε και τα βλέφαρά μου άρχισαν να βαραίνουν λες και θα κοιμόμουν ακριβώς εκεί.

Τα μάτια μου έκλεισαν αλλά ένα χτύπημα στο τζάμι της πόρτας με ξύπνησε για να μην πω ότι με αιφνιδίασε. Κατέβασα το παράθυρο μόνο για να αντικρίσω το αψεγάδιαστο πρόσωπο του Λόγκαν.

-«Γιατρέ, παραλίγο να κοιμηθείς.»

-«Ήμουν κουρασμένη μετά από τριπλή σχεδόν βάρδια στο νοσοκομείο.» πήγα να εξηγήσω.

Άνοιξε την πόρτα και με έβγαλε έξω από το αυτοκίνητο.

-«Δεν είναι ασφαλές να οδηγήσεις σε αυτήν την κατάσταση.» αποκρίθηκε. Κλείδωσε το αυτοκίνητο από το κλειδί που κρατούσα στο χέρι μου και με τράβηξε ως τη μηχανή του.

Όταν φθάσαμε στο διαμέρισμά μου, μπήκα να ετοιμάσω το ντους ενώ εκείνος κατευθύνθηκε στην κουζίνα να ετοιμάσει φαγητό.

Κοιτούσα το ζεστό νερό να τρέχει και όσο δελεαστικό και να ήταν, άλλο τόσο εξουθενωτικό ήταν να μείνω όρθια. Ήθελα ύπνο.