Λίστα Συναισθημάτων

19. Οι συνέπειες του παρορμητισμού

Ο πόνος ήταν μεγάλος και οξύς. Τα παυσίπονα τον καταλάγιαζαν για μερικές ώρες και έπειτα ξανά πάλι. Την ίδια στιγμή, έμενα ξαπλωμένος στο κρεβάτι και μούδιαζα σύγκορμος.

Την πρώτη μέρα και μετά την έξοδο από το χειρουργείο, ο Λαρς είχε έρθει να με επισκεφτεί όπως είχε πει μόνο που δεν ήταν μόνος. Μαζί του αυτή τη φορά, ήταν η Άλις. Υπήρχε ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό της σαν να πέτυχε μια μεγάλη νίκη.

-«Συγχαρητήρια, Λόγκαν! Απέδειξες ότι είσαι ήρωας!!!» είπε αλλά δεν μίλησα.

Μπορεί να είχα πει μεγάλα λόγια στην Μιράντα και είχα αποφασίσει μόνος μου να το κάνω, αλλά τώρα ένιωθα μια πικρία να γεμίζει το στόμα μου. Ένιωθα εκνευρισμό, ίσως επειδή υπέφερα ξανά εξαιτίας εκείνου του ατόμου.

-«Μετανιώνεις;» ρώτησε η Άλις.

-«Δεν φαντάζεσαι πόσο. Όμως ευχαριστηθήκατε όλοι τώρα, σωστά;» απάντησα τρομερά εκνευρισμένος. Έπειτα, έκλεισα το στόμα μου και δεν μίλησα ξανά.

Κατά τα μεσάνυχτα, ο πόνος με ξύπνησε ξανά. Η επίδραση των φαρμάκων είχε περάσει. Έσφιγγα τις γροθιές μου και έτριζα τα δόντια μου.

-«Πρέπει να είσαι ανόητος.» άκουσα μια αντρική φωνή. Ένας άντρα με τη ρόμπα του νοσοκομείου και σέρνοντας το στύλο με τους ορούς του, στεκόταν στην πόρτα. Θυμόμουν ότι τον είχαμε φέρει μαζί με εκείνον.

-«Δεν ξέρω αν με θυμάσαι. Είμαι ο Σάιμον Ντράμερ. Έμενα στο διπλανό διαμέρισμα από το δικό σου.» αποκρίθηκε.

Πονούσα εκείνη την στιγμή και δεν μπορούσα να σκεφτώ καθαρά. Όμως μερικές απατηλές αναμνήσεις έρχονταν στο μυαλό μου. Με τη βία θυμόμουν άλλο παιδί να μένει σε εκείνον τον οχετό για πολυκατοικία.

Αν θυμόμουν καλά, επρόκειτο για ένα αγόρι στην πρώιμη εφηβεία του. Έμενε με τους γονείς του. Ο πατέρας του ήταν επίσης συμμορίτης και «φίλος» του δικού μου. Μερικές φορές, όταν ερχόταν να παίξει χαρτιά με τον πατέρα μου, έφερνε και το γιο του. Εγώ ήμουν συνήθως κλεισμένος στο δωμάτιό μου και όταν τύχαινε να είμαι παρόν, είχα σκυμμένο το κεφάλι και υπάκουα τις εντολές του πατέρα.

Πρέπει να ήταν παρών και σε κάποια μεθύσια των δύο αντρών και να είχε γίνει μάρτυρας του ξυλοδαρμού μου. Θυμόμουν ότι έμενε άπρακτος σε μια γωνιά. Δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει το μαρτύριό μου, αν και μπορούσα να καταλάβω ότι δεν υπήρχε τρόπος να βοηθήσει.