Λίστα Συναισθημάτων

40. Μπερδεμένα συναισθήματα

    Υπήρχε κενό. Υπήρχε δίψα. Ήμουν ανικανοποίητη. Με σκοπό να δείξω στον Τζέρεμι τον πραγματικό μου εαυτό, βοηθούμενη από την υπερένταση που ένιωθα κάθε φορά που είχα βάρδια στα επείγοντα αλλά και από τη λαχτάρα που ένιωσα όταν αντίκρισα τον Λόγκαν, τον έφερα στο διαμέρισμά μου.

Όπως ακριβώς έκανα με τον Λόγκαν, όρμησα πάνω του με προφανείς τις ερωτικές μου επιθυμίες. Και ενώ ξεκινήσαμε με μερικά παθιασμένα και άπληστα φιλιά, σύντομα συνειδητοποίησα ότι άφησα ξανά τον εαυτό μου να παρασυρθεί από τον Τζέρεμι.

Εκείνος ήταν γλυκός και τρυφερός. Ίσως να κατάλαβε ότι χρειαζόμουν κάτι να εκτονώσω την ένταση μέσα μου και είχε παρασυρθεί μαζί μου σε ερωτικές εξορμήσεις. Όμως δεν ήταν αυτό που ήθελα.

Είχα πραγματική ανάγκη να εκτονώσω αυτό που με βάραινε. Ήθελα πραγματικά να ξεχάσω το αίμα, τον πόνο και τις κραυγές των ασθενών που παίζονταν ξανά και ξανά μέσα στο μυαλό μου με την απόλυτη ερωτική ηδονή. Έπρεπε να ξεχάσω έστω και για μερικές ώρες εκείνη την πραγματικότητα και να βυθιστώ στο όνειρο.

Τα χάδια και τα φιλιά του Τζέρεμι ήταν ευγενικά, τρυφερά, γεμάτα ζεστασιά. Ήταν τέλεια για να «θεραπεύσουν» μια κουρασμένη ψυχή. Κι όμως δεν ήταν αρκετό. Γιατί δεν ήταν αρκετό; Μήπως δεν ήμουν πια φυσιολογική. Μήπως οι ερωτικές μου ανησυχίες ήταν υπερβολικά εκκεντρικές; Μήπως έπρεπε να συμβιβαστώ;

Αυτά σκεφτόμουν όσο ήμουν μέσα στην αγκαλιά του Τζέρεμι που κοιμόταν γαλήνια δίπλα μου. Ένιωθα άσχημα που εκείνος ο υπέροχος άνθρωπος δεν με γέμιζε. Τι είχα πάθει;

****

Τους είχα δει. Για άλλη μια φορά, είχα δει τη γιατρό με εκείνον τον άντρα. Ήταν ο ίδιος με την προηγούμενη φορά. Ένας νέος γιατρός στο προσωπικό του νοσοκομείου. Αν ήταν ακόμη μαζί του, αυτό σήμαινε ότι είχαν σχέση, ότι εκείνος ήταν καλύτερο υλικό για σχέση.

Η διάθεσή μου χάλασε ενώ εκείνο το μυστήριο συναίσθημα στο Νο. 7, τύλιξε ξανά την καρδιά μου. Δεν ήταν όμορφο. Αυτό ήταν σίγουρο. Ένιωθα να βράζω σύγκορμος αλλά ένιωθα ότι δεν ήταν θυμός ή οργή. Ακόμη δεν είχα αναγνωρίσει εκείνο το συναίσθημα. Όμως το ένιωθα κάθε φορά που έβλεπα τη γιατρό με τον νέο της σύντροφο.

-«Λόγκαν, τι έχεις; Είσαι ακόμη θυμωμένος με τον Άρτσι;» άκουσα την Άλις να λέει, την στιγμή που την άφησα έξω από το σπίτι της. Έγνεψα αρνητικά.