Λίστα Συναισθημάτων

67. Οι αποστολές

Όταν η Τζέιν αντίκρισε το μώλωπα που είχα κάτω από αριστερό μάτι και το σκίσιμο στο χείλι, το οποίο είχε πρηστεί, έμεινε έκπληκτη. Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα.

Κάθισα και με ήπιο και αργό τρόπο άρχισα να της εξηγώ τι συνέβη ενώ ρώτησα τι μπορούσα να κάνω. Δεν ξέχασα να της αναφέρω την έκπληξή μου με το πώς είχε αλλάξει ο σύντροφος της Γκρέις από την τελευταία φορά που τον είχα δει.

-«Λόγκαν, η Γκρέις δεν είναι δική σου ευθύνη.» είπε κάτι που με εξέπληξε. Σούφρωσα τα φρύδια μου.

-«Η Γκρέις είναι φίλη μου. Χρειάζεται βοήθεια. Πως μπορείς να λες κάτι τέτοιο, Τζέιν;» αποκρίθηκα ακόμη έκπληκτος. Αυτός δεν ήταν ο σκοπός της φιλίας; Να βοηθάς και να στηρίζεις τους φίλους σου.

-«Φυσικά και μπορείς να την βοηθήσεις, αλλά έχω την εντύπωση ότι έχεις πάρει το θέμα υπερβολικά ζεστά. Η Γκρέις είναι ενήλικας. Γνωρίζει τι είναι καλό για τον εαυτό της. Γνωρίζει τι χρειάζεται και τι όχι. Γνωρίζει τις συνέπειες των πράξεών της.»

-«Δεν καταλαβαίνω. Λες ότι δεν χρειάζεται την βοήθειά μου;»

-«Από όσα μου έχεις πει, η Γκρέις μπορεί να «εξαφανιστεί» χωρίς κανείς να ξέρει που βρίσκεται. Το πέτυχε την πρώτη φορά. Όμως τώρα επέλεξε να έρθει σε εσένα, ένα μέρος που γνωρίζουν και εκείνοι από τους οποίους θέλει να ξεφύγει.»

-«Τι θέλεις να μου πεις;»

-«Αν το ήθελε πραγματικά, η Γκρέις μπορούσε να ζήσει ξανά ήρεμη και μακριά από τις τοξικές σχέσεις. Επέλεξε να επιστρέψει κοντά σου, παρόλο που γνωρίζει ότι δεν θα βρει ηρεμία.»

-«Γιατί το έκανε αυτό; Εξαιτίας των συναισθημάτων της;»

-«Ίσως. Μπορώ μόνο να εικάζω, καθώς δεν έχω μιλήσει μαζί της για να βγάλω κάποιο συμπέρασμα.»

-«Θέλεις να πεις ότι η Γκρέις θα «εξαφανιστεί», μόνο αν εξαφανιστώ και εγώ;» ψέλλισα ενώ ένιωσα ένα τράνταγμα μέσα μου. Αν εξαφανιζόμουν, δεν σήμαινε ότι θα εξαφανιζόμουν και από τη ζωή της Μιράντα;

-«Η Γκρέις είχε πάρει μεγάλες αποφάσεις μόνη της. Αγωνίστηκε μόνη της να πετύχει τα όνειρά της. Όμως εμφανίστηκες στη ζωή της, σαν δεκανίκι που θα ήταν εκεί να την στηρίξει και να την βοηθήσει να ξεκουραστεί. Ένα δεκανίκι που φάνταζε πολύτιμο και σωτήριο μετά από εξουθενωτικούς και μοναχικούς αγώνες επιβίωσης. Όμως, το δεκανίκι μπορεί να γίνει συνήθεια και να χάσει την ικανότητα να περπατάει με τα δυο της πόδια.»