Λίστα Συναισθημάτων

22. Κακή βραδιά

Ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμουν σε ένα τέτοιο μέρος. Είχαμε έρθει πραγματικά σε ένα κυριλάτο εστιατόριο. Τα τραπέζια ήταν τόσο όμορφα και κομψά διακοσμημένα που λυπόσουν να τα χαλάσεις.

Οι σερβιτόροι σαν κουρδισμένα ρομποτάκια πηγαινοέρχονταν τόσο για να φέρουν τις παραγγελίες όσο και για να εξυπηρετήσουν με κάθε άλλο τρόπο τους πελάτες, οι οποίοι φώναζαν από μακριά ότι είχαν φουσκωμένο πορτοφόλι και ακόμη πιο φουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς.

Οι άντρες φορούσαν επίσημα κουστούμια ή σμόκιν ενώ οι γυναίκες κομψά και όμορφα φορέματα ή επίσημα και επαγγελματικά ταγιέρ. Με μακιγιάζ που έκρυβε το αληθινό πρόσωπο, με κοσμήματα πιο βαριά και από το σώμα τους και αρώματα που επικάλυπταν το άρωμα των πιάτων.

Δεν άκουγα καθαρά τις ομιλίες τους αλλά έβλεπα καθαρά τα βλέμματα υπεροψίας, περηφάνιας, αυταρέσκειας και απληστίας.

Προκειμένου να μην ξεχωρίζουμε σαν τη μύγα μες στο γάλα, είχαμε αλλάξει και εμείς τον κώδικα ντυσίματός μας. Φόρεσα ότι πιο επίσημο είχα, το οποίο δεν ήταν κάποιο κουστούμι, αλλά μπορούσε να θεωρηθεί κάπως πιο επίσημο. Ένα μαύρο παντελόνι, ένα λευκό πουκάμισο και ένα μαύρο σακάκι. Αυτό είχα φορέσει και στην ορκωμοσία της σχολής.

Από την άλλη πλευρά, η Γκρέις είχε φορέσει ένα μακρύ μπεζ κολλητό φόρεμα μέχρι τα γόνατα. Διέγραφε τις χαριτωμένες καμπύλες της αναδεικνύοντας τα γυναικεία κάλλη της. Υπήρχε ελαφρύς και αξιοπρεπής καλλωπισμός στο πρόσωπό της, ενώ τα καστανόξανθα μαλλιά της είχαν χτενιστεί περίτεχνα.

Είχε φορέσει ένα διακριτικό αλλά ευχάριστο άρωμα και το μόνο που φορούσε ήταν ένα ζευγάρι όμορφα χρυσά σκουλαρίκια και ένα λεπτεπίλεπτο και διακριτικό χρυσό κολιέ στο λαιμό της.

Δεν θα αρνηθώ ότι ήρθα προ εκπλήξεως όταν την αντίκρισα. Ήταν λες και αντίκριζα κάποια ευπρεπή αριστοκράτισσα. Με αυτό το ντύσιμο δεν ήταν ότι καλύτερο να ανέβει στη μηχανή μου και για αυτό συμφωνήσαμε να πάρουμε ταξί αυτή τη φορά.

-«Λοιπόν, πως σου φαίνεται;» ρώτησε καθώς δοκιμάζαμε το ορεκτικό, μία σούπα με περίεργο όνομα.

-«Το φαγητό ή το εστιατόριο;» ρώτησα.

-«Και τα δύο.»

-«Περίεργα.» απάντησα και γέλασε διακριτικά.

-«Φαίνεται να ξέρεις από αυτά τα μέρη.» παρατήρησα.

-«Σου είπα ότι η οικογένειά μου είναι καλοστεκούμενη. Όντως έχω συνηθίσει να έρχομαι σε τέτοια μέρη πριν εγκαταλείψω εκείνη τη ζωή αλλά ποτέ δεν το ευχαριστιόμουν. Μαζί σου, όμως, περνάω υπέροχα.» αποκρίθηκε με ένα βλέμμα που έλαμπε.