Λίστα Συναισθημάτων

21. Ανεκπλήρωτη επιθυμία

    Ένιωθα μεγάλη αγωνία. Ένιωθα ενοχές που δεν με άφηναν να τον αντικρίσω. Δεν μπόρεσα να τον επισκεφτώ στο δωμάτιό του, ενώ δεν ήξερα αν όντως έφευγε από τη μονάδα, πριν προλάβω να απολογηθώ.

Τελικά, άκουσα τον αρχηγό Βανς να λέει ότι εξαιτίας της πρακτικής μας στο νοσοκομείο, ο Λόγκαν πρέπει να δουλέψει τουλάχιστον για εκείνους τους έξι μήνες, ή καλύτερα για τους τέσσερις που είχαν απομείνει στη μονάδα μας και αυτό μου έδωσε μια ανάσα ανακούφισης.

Όταν θα επέστρεφε πίσω κάτι που δεν θα αργούσε, θα έπρεπε να του μιλήσω ειλικρινά και να ζητήσω συγνώμη.

Καθώς όμως είχα αυτές τις σκέψεις, έμεινα άφωνη, όταν ανέλαβα έναν γνωστό ασθενή που έφθασε ως τα επείγοντα του νοσοκομείου, μόνος του αλλά βαριά χτυπημένος.

Ανέλαβα να του πάρω αίμα και να καθαρίσω τα τραύματά του, ώστε να μπορέσουν οι γιατροί να του κάνουν ράμματα. Το άτομο εκείνο δεν ήταν άλλο από τον Σάιμον Ντράμερ, ο οποίος δεν είχε βγει ούτε καν μήνα από το νοσοκομείο.

Όταν με κοίταξε και είδε την έκπληκτη αλλά και απογοητευμένη έκφραση στο πρόσωπό μου, πήρε μια βαθιά ανάσα.

-«Ήταν το τίμημα για να φύγω.» αποκρίθηκε. Σούφρωσα τα φρύδια μου καθώς δεν κατάλαβα αμέσως αλλά μετά από λίγο συνειδητοποίησα τι είχε μόλις πει. Αν καταλάβαινα καλά, είχε ξεκόψει από τη συμμορία του.

-«Όταν συνάντησα τον Λόγκαν και είδα τι έκανε, ένιωσα ότι απλά είχα πάρει ένα αδιέξοδο μονοπάτι. Η ζωή μου ήταν πολύ καλύτερη από τη δική του και όμως ζούσαμε τόσο διαφορετικά.» απάντησε. Δεν είπε κάτι άλλο καθώς τον ανέλαβαν οι γιατροί.

Του έκαναν ένα σωρό εξετάσεις και ακτινογραφίες για να σιγουρευτούν ότι δεν είχε σπάσει κάτι και με κάμποσα ράμματα από εδώ και από εκεί τον άφησαν να φύγει γράφοντάς του μερικά αντιφλεγμονώδη και αντισηπτικά φάρμακα.

Περπάτησα μαζί του ως την έξοδο του νοσοκομείου.

-«Τι θα κάνεις τώρα;» ρώτησα.

-«Μάλλον πρέπει να βάλω την χαοτική ζωή μου σε τάξη.» αποκρίθηκε. Έκανε μια παύση και με κοίταξε.

-«Είναι ακόμη στο νοσοκομείο;»

-«Ναι αλλά άκουσα ότι θα βγει σε μερικές μέρες.» απάντησα και στη φράση εκείνη χαμήλωσα το βλέμμα μου.

-«Ακόμη δεν τον αντιμετώπισες.» ψέλλισε και χοροπήδησε η καρδιά μου στα λόγια του. Ήταν λες και μπορούσε να με διαβάσει σαν ανοιχτό βιβλίο.